Lief
DAGBOEK.
Na een hele lange tijd weer even mijn blog schrijven.
De winterweek was fantastisch maar al o zo lang geleden maar wat hebben we genoten.
We hebben wel een week met veel valpartijen achter de rug maar iedereen is weer goed herstelt gelukkig.
We waren met een leuke groep niet te groot gewoon lekker gezellig het weer daarentegen was gewoon slecht veel regen koud en grijs nee niet lekker de zon.
Oke een waterig zonnetje maar niet lekker in je shirt buiten op het terras zitten.
Nu een aantal weken verder ben ik weer in het ziekenhuis geweest voor bloed controle maar eigenlijk was dit goed volgens de meiden van de nucleaire afdeling.
Nu in augustus moet ik weer voor een grote APK keuring ct scan bloed prikken en hopen dat die uitslag ook weer de nodige rust oplevert.
De maand maart stond in het teken van mijn schoonmoeder verhuizen dat was een hele klus van een vijf kamer woning naar een twee kamer woning.
We hebben het precies in een maand gedaan samen met hulp van onze kinderen en wat vrienden.
Het oude huis verkocht en leeg en nu lekker in een service woning met alle gemakken van dien.
Ze moet erg wennen en heeft haar draai nog niet gevonden.
Op dit moment maak ik mij grote zorgen om mijn lieverd hij tobt al zolang als we getrouwd zijn met zijn rug maar nu is het heel extreem.
Hij heeft een soort klapvoet en tintelingen in zijn tenen dus op naar de huisarts die verwees hem door naar de fysiotherapeut maar na wat bewegingen toch maar overleggen met de huisarts en ja hoor afspraak maken met de neuroloog.
Maar wachttijden van 4 weken tot 4 maanden lang leve de gezondheidszorg.
In het havenziekenhuis kan hij 26 mei terecht heel spannend.
Voor de rest draait ons gezin op volle touren druk met werk druk met sport druk met alle liefies van iedereen waar je soms doodmoe van wordt en druk met school de laatste loodjes zullen we maar zeggen.
De zomer vakantie staat alweer bijna voor de deur maar wij hebben nog geen plannen.
We wachten even het ziekenhuis bezoek af en plannen dan wel wat.
Op mijn werk loopt het ook allemaal de bezuinigingen slaan ook toe en dat voelt niet lekker maar oke Den haag beslist zo dus moeten wij niet zeuren maar gewoon aanpakken.
Ik wil vandaag afsluiten met een gedicht.
Een ziekte met een naam,maar zonder gezicht.
Van buiten niet te zien.
Wat het in mij heeft aangericht.
De vermoeidheid,de wanhoop
Het verdriet,de pijn.
Worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn.
Ik lach,ik doe vrolijk
Niet altijd even oprecht.
Het sloopt me van binnen
Het is een lang en eenzaam gevecht.
Ik ben niet meer wie ik ooit was
Ik kan niet meer wat ik ooit kon.
Maar ook voor mij schijnt de zon nog steeds
De warme levens zon.
Ik heb familie en lieve vrienden
Zij kennen mijn enige wens
Zij luisteren en beschouwen me niet als een zieke maar als mens.
Lieve mensen geen idee wie dit heeft bedacht en geschreven maar zo voelt het iedere dag voor mij geen dag overgeslagen altijd geconfronteerd worden met het feit dat je kanker hebt.
Lief dagboek xxxxx
