Lief dagboek.Hier zit ik met mijn kinderen dicht bij mij,nu zijn ze heel ver weg.
Vanmiddag om half drie belde Hilda dat ze goed en veilig aangekomen waren.
Wel wat file gehad onderweg maar voor de rest een voorspoedige reis.
Met de kinderen was het ook goed gegaan, Veer had veel geslapen die is echt een beetje oververmoeid weggegaan.
Het was er prachtig weer 25 graden veel zon.
Mijn dag is vandaag slopend geweest,ik heb veel en veel te veel gedaan van de week,vanmorgen de bedden nog even verschoond voordat ik therapeutisch ben gaan werken.
Ik kwam in Sonneburgh aan gesloopt,hoe gaat het Marian,versleten ben ik,eigenlijk heb ik genoeg om mijn huiselijke taak goed te volbrengen maar niet ook nog eens naar Sonneburgh toe.
Om 12.30 uur ben ik naar huis gegaan en rechtstreeks mijn bed ingerold.
Een paar uur geslapen en weer wat opgeknapt ,maar mijn hele buik is gevoelig.
Ik heb mezelf voorgenomen dit weekend heel rustig te doen,even mijn buik "vakantie"geven ,en maar denken volgende week weer een week.
Er kwam een vraag ,als ik straks een nabehandeling moet ondergaan of ik dan toch therapeutisch moet blijven werken,dat gaat natuurlijk in overleg met de ARBO,maar naar mijn idee heb ik dan echt genoeg aan mijzelf en gaat dat niet lukken.
Ik moet misschien toch wat beter voor mijzelf opkomen,wat dat betreft want anderen blijven ook met gemak zes, of zeven maanden thuis,maar ik zou niet weten hoe????
En wat betreft zorgverlof in het c.a.o. van het beroeps goederen vervoer komt dat niet voor jammer maar helaas!!!!!!
Gewoon al je vakantie opnemen leuk in het ziekenhuis zitten voor de lol.....
Ik klink heel cynisch,zo voel ik me soms ook wel maar probeer me daar tegen te verzetten.
Het zal je allemaal maar overkomen, maar daar wordt niet over nagedacht.
Lief dagboek ik ga dit weekend intens genieten van de rust samen met Mart op dit moment voelen we het beiden als heel goed.
Lief dagboek tot morgen liefs Marianne.
