Lief dagboek .
Twee zware dagen van slapeloze nachten onrust paniek en verdriet liggen er achter mij .
De pijn is draaglijk maar niet kunnen slapen is verschrikkelijk niet weten hoe je moet liggen in bed .
Hele nachten oplopen Mart wakker maken samen het verdriet delen maar zo intens ............
De drukte van bezoek kan ik dus gewoon niet aan het duizelt me mijn hoofd gonsd en bonsd .
Gisteren is mijn huisarts geweest en heeft mij uitgelegd hoe hij denkt dat ik de slaap niet kan vatten .
Toelevend na de uitslag slecht nieuws toen een vervolg gesprek met de opties ga ik dat wel of niet doen opereren ja of nee .
En dan na over de streep te zijn getrokken op de wachtlijst komen te staan en het wachten kan beginnen .
10 weken van stress me er doorheen sleuren sterk zijn leuke dingen doen lunchen naar de film uit eten genieten van alles dubbel en dwars .
De dag van opname de dag van opereren iets waar ik me met hand en tand tegen deed verzetten maar wist dat het de enige goede optie was .
En dan daarna mijn ogen weer openen en denken aan herstel hoe zwaar hoe intens .
Dat gaat niet allemaal vanzelf daar heb ik een klein hulp middel bij nodig .
Vannacht met een half slaaptabl de nacht ingegaan ........ En geslapen tot 4 uur plassen en lekker verder tot 6 uur een paracetemol omdat de wond aan alle kanten steekt en trekt en hoppa tot 8.45 uur geslapen wat een feest zeg .
Ik voelde mij vandaag echt weer een beetje de oude een goede nachtrust doet wonderen .
Hopelijk kan ik vannacht weer de rust vinden maar wel met ondersteuning jammer dan .
Liefs Marianne
