Lief dagboek.
Wat verlang ik soms hier naar terug,zo heerlijk ,warm,ontspannen,mooi,zo zonder zorgen.......
Het is nog maar een paar weken geleden maar lijkt eeuwig lang terug,er is alweer zoveel gebeurt met mij.
Na de eerste kuur klom ik weer op uit het vermoeide dalletje,de pijn in mijn buik was dragelijk,zoals de arts mij ook had vertelt kon dit na twee weken heftig worden maar dat viel alles mee,alleen ik heb nu een bacteriele infectie in mijn gezicht waardoor ik er niet op mijn voordeligst uitziet.
Mijn neus is ontstoken en heb een aantal vlekjes in mijn gezicht die ontstoken zijn.
Mijn hele hoofdhuid doet pijn en mijn haar heeft aardig wat te lijden onder deze kuur.
Volgens Veer vertoon ik nog geen kale plekken ,maar ach mama dan zet je toch een pruik op,ha,ha,ha.
Wat een griet zeg,gisteren heeft ze mij op de bank gelegt en lekker onder een deken gestopt,een dikke kus kreeg ik en de mededeling dat ik er echt ziek uit zag.
Ik heb van de huisarts een kuur gekregen en een zalf en hopelijk komt het dan vast weer goed.
Hij vertelde mij wel dat mijn weerstand in deze periode van kuren wat te wensen overliet,dat wist ik ook wel.
Daarom was mijn verzet ook zo groot
voordat ik aan de therapie begon dat ik het eigenlijk helemaal niet wilde omdat ik mij vooral na de vakantie zo heerlijk voelde en nu.............gewoon PRUT!!!!!!!
En dit is pas de eerste therapie wat moet het nog gaan worden.
Ik werk gewoon alhoewel ik gisteren bij mijzelf dacht ik ben echt hartstikke gek,er was een collega die zich erg zorgen maakte en wilde blijven zodat ik naar huis kon gaan ,heel lief maar ik ben gebleven..........natuurlijk.
Ik ben lekker in huis aan het rommelen,wat verf werk,en voel me daar lekker bij,morgen is even naar Intratuin de herfst proeven met mijn vriendin en voor de rest probeer ik naar mijn lichaam te luisteren.
Hier houdt ik mij aan vast voor dit moment:
U bent mijn rots wanneer ik wankel,
U richt mij op wanneer ik val.
Dwars door de storm
bent U Heer,het anker,
Ik stel mijn hoop alleen op U!
Liefs Marianne
