zaterdag 12 mei

Dag 6 in het ziekenhuis vannacht redelijk geslapen volgens mij is de koorts aardig gezakt, deze was38 dus de dag begon goed.Ik heb mezelf van voren gewassen de rest heb ik overgelaten aan de verpleging daarna even uit bed geweest dat klinkt vrij simpel maar dat is het niet 20 min. toen weer snel onder de witte lakens.Toen begon de dag pas goed de pijnpomp ging eraf , de sonde eruit en de lange slang eruit, jippie wat een opluchting maar toen.......
Die pijn , die pijn is onbeschrijflijk het lijkt erop dat mijn buik uit elkaar scheurt, toen kreeg ik de eerste injectie morfine ik zag nog geen roze olifantjes maar vrolijk werd ik er ook niet van. Toen moest er een nieuw infuus aangeprikt worden dat lukte niet dus mijn armen zien bont en blauw.Uiteindelijk lag ik na de 2e injectie morfine te stuiteren in mijn bed en dat in 2007, pijn lijden in een ziekenhuis schrikbarend is. Ik weet zeker dat onze hond Joep bij de dierenarts een betere zorg zou krijgen als dat nodig is!! Er kwam een i.c. verpleegkundige om bij mij een nieuw infuus aan te brengen nou dat was voor mij even een praatpaal tranen met tuiten huilen maar meid zei ze je moet blijven bellen en zeuren je hoeft geen pijn te lijden op de i.c. hebben de mensen nooit pijn.Op dat moment moest ik ook hoesten buik vast houden en doen ook dat is iets wat je nooit bedenkt hoeveel pijn dat doet.Zij is naar de verpleging gegaan en heeft geregeld dat er een arts kwam om andere medicatie voor te schrijven.Deze kwam , ik vertelde dat ik van de morfine allerlei rare waanbeelden zag en daar heel naar van werd.Nu krijg ik ik paracetamol supp,diclofenac supp, pantazol voor de maag en bromozapam ( om rustig te zijn) ik kan eigenlijk niets anders maar goed.En s avonds jawel voor het slapen gaan een slaappil geweldig slaap ik misschien ook nog een nachtje. De visite is net weg gelachen en gehuild hebben we het is allemaal zo dubbel, toch nog spannend welk nieuws we krijgen volgende week!! Afwachten maar, ik ben nu gelukkig een poosje pijnvrij
en voel me weer even blij
hé dat rijmt doei lief Dagboek tot morgen

vrijdag 11 mei vanaf 20.00 uur

Ad bedankt voor het dagboek !!!!

Net een huilbui achter de rug Dr. den Hoed zei vlak voor de operatie het wordt zwaar en nu is het zwaar, ik hoop dat het morgen weer wat beter gaat.Ik weet nog steeds dat ik de parel van God ben in Gods hand, maar God maakt het wel zwaar voor haar.Zoals in veel kaarten staat geschreven sterkte houd moed maar dat valt zeker niet mee. Om 21.00 uur had ik 39.5 ik ben behoorlijk zike en waardat vandaan komt ws. toch van de lange lijn in mijn hals die willen ze zo lang mogelijk laten zitten omdat ik daar mijn voeding door krijg.Eigenlijk heb ik heel veel gehuild vandaag ik ben bang soms heel erg bang welke klappen krijg ik nog te verwerken, ma of di krijg ik de uitslag van de hapjes die ze weg hebben genomen heel spannend dus! Er was een heel lieve zuster vanavond heeft een poosje bij mij gezeten, en eventje geluisterd. Ik hoop dat ik vannacht wat kan slapen dan voel ik mij morgen misschien weer een ander mens.