Een week eerder dan gepland opgenomen in De Daniel den Hoed kliniek.
Donderdag 3 juni om 9 uur aanmelden op zich was de behandeling niet nieuw voor mij dus ik was zeker niet gestrest .
Eerst even langs de apotheek in het ziekenhuis om te melden welke medicijnen ik recent gebruik en wat hun nog voor zooi in de computer hebben staan.
Rein was mee dus zat zomaar eens in de rondte te koekeloeren ik vond het ook nergens op slaan maar ja.
Toen terug naar de bunker ik had een kamer alleen met toilet en douche we zaten met 8 mede net patienten (net =neuro endocriene tumoren).
Twee uit Canada een uit Amerika en een uit Australie en vier Hollanders.
Maar we mochten niet van de kamer af dus van donderdag tot vrijdagmiddag was ik aan mezelf overgeleverd.
Om 11 uur ging het infuus lopen tot 15 uur de radio activiteit loopt maar drie kwartier dan mag je ook absoluut niet van je bed af .
Oke dat is me alles meegevallen gelukkig maar dan slaat de eenzaamheid je naar de keel je gaat liggen denken een aantal senario's passeren de revue het wordt erg zwart in je denken maar........
Vriendinnen beginnen te appen te bellen de kinderen Mart lekker met mijn oude tantetje gebeld dus wat dat betreft ging de tijd ook wel weer snel.
Aan eten en drinken ontbreekt het je niet maar toch het is heel stil.
Na een rommelige nacht van veel moeten plassen en piekeren vol goede moed de vrijdag starten.
Eerst ontbijten en daarna een stralingsmeting om 10 uur naar de scan. Kwartiertje de scan in en weer terug naar de bunker dan rond 12 uur komt de arts vertellen hoe de luthetium zich aan de tumoren heeft vast geklonterd nou dat zag er prima uit de uitslagen van het bloed laten behoorlijk wat oorlog in mijn lichaam zien zo zijn de tumor marker van april tot mei met 300 verhoogd dit klinkt echt angst aanjagend dus er moest echt iets gaan gebeuren.
Hopen dat deze behandeling de juiste stabiliteit straks laat zien en dat de tumormarker weer gaat zakken.
Ik ben vrijdag om 14 uur ontslagen met 1 dag aan leefregels dat betekent dat ik tot zaterdag bij niemand in de buurt mocht komen gescheiden slapen enz.
Toen ik thuis kwam ben ik mijn bed ingedoken en heb ik heerlijk een paar uur geslapen daarna wordt je enkel maar moeier en moeier.
Zaterdag heb ik me de dag door gesleept tot 1 uur op bed de douche in verder op de bank en s'avonds van de bank naar bed ik heb wel aardig geslapen en vandaag kost alles wat ik doe enorme inspanning ik hijg ik puf ik heb het koud nee het is echt waardeloos maar alles voor het goede doel.
Hopelijk gaat het deze week wat beter al zal ik echt het heel rustig aan moeten doen ons huis staat vol prachtige boeketten bloemen zo lief eigenlijk van iedereen dat waardeer ik daar word ik echt heel blij van.
Mart heeft het zwaar maar vooral Vera weet niet met haar gevoel om te gaan is mopperig heeft buikpijn voelt zich erg verdrietig maar ik kan aan deze situatie niets veranderen ik probeer zo positief mogelijk te zijn en te blijven maar ik moet heel vaak slikken hoor........
11 juli moet ik voor bloed controle en half juli voor de tweede behandeling iedereen is weer even op de hoogte blijf bidden voor ons gezin dat is het enige wat ik vraag want God is heeeeeel ver weg.
Liefs Marianne
