Lief dagboek,zo de therapie is achter de rug,de kou weer toegeslagen en zo misselijk als een kat!!!!!!
En maar niet te praten over de riool dampen die hier in de toiletten hangen daar alleen wordt je zo gruwelijk misselijk van.
Om half tien samen met mijn broer naar het ziekenhuis gegleden(super Rein) en eerst even een bakkie koffie genuttigd,en de lopende zaken even samen doorgenomen zoals de st. inkopen,de liefdes van onze jongens,het werk waar dan ook en samen een traan weggepinkt ...............
De hele dag huil ik,althans schiet ik voel op de meest onmogelijke momenten,labiel gestoord,wie ik ook aan de lijn krijg ..................Marian in tranen.
De kou is afgrijselijk ondanks mijn kleding keuze van vandaag,onderbroek,bh,spijkerbroek,lange kousen,hoge laarzen,shirt,vest,fleecevest,deken waar je armen in kunnen ook van fleece en nog zit ik met steen koude handen een koude neus,de rillingen lopen over je zieke lijf!!!!!!!!!!!!!
Mijn buik begint al weer heel gevoelig te worden,daar heb ik een heerlijke kruik voor meegenomen en tegen de misselijkheid heb ik al wat ingenomen ,ik ga zo proberen wat te eten.
Deze keer zit ik met een aantal vreemde mensen,van turks komaf,uit Belgie,allerlei taaltjes door elkaar heen.
Er is een mw. met een mrsa bacterie zij wordt helemaal geisoleerd verpleegd..............gewoon op onze gang met een stoel voor de deur PAS OP HIER NIET NAAR BINNEN!!!!!!!!!!!!!lachen toch.
Zij heeft dit in een buitenlands ziekenhuis opgelopen,nu net kwamen er twee heren deze mw ophalen,dat is onmogelijk.........maar dat is de taalbarriere de dokter had ze dat gezegt zeiden ze ,even maar naar de afdeling gebelt hoe dat zit wordt vervolgt.
Vanmiddag niets gegeten,witte macaroni met een goedje saus en wat broccoli brrrrrrrrrrrrr,rumrozijnen baverois blhhhhhhhhh
Zometeen ga ik maar een beschuit proberen en vanavond lui op bed met warme kruik televisie kijken.
Ik hoop dat er vanavond heel veel mensen met mij meebidden dat de uitslag morgen hoopvol mag zijn,maar ook voor Mart voor Jasper voor Bob voor Vera dat zij hun moeder niet meer zo verdrietig zien als de laatste dagen en dat de zon weer mag gaan schijnen dat het leven ons als gezin mag toelachen lief dagboek tot morgen liefs Marianne.
