Lief dagboek.
Het weekend ligt weer achter mij jammer,ik geniet van het samen zijn met ons gezin alhoewel ieder ook z'n eigen weg daar in gaat.
Voetballen was weer afgelast tot ergenis bij de jongens maar goed de voetbalvelden leken wel modderpoelen!!!!!!!!Maar dat mag de pret niet drukken,vinden de mannen.
Veer heeft zaterdag haar eerste gitaarles gehad,helemaal in haar nopjes is ze hier mee,ze moet deze week happy birthday en er is er een jarig oefenen.
Iedere zaterdag een half uurtje les en de rest zelfstudie,ze had alleen geen juiste kleding aan zo zei ze later zelf een rokje en los haar dat zat niet lekker,dus volgende week een lange broek en haar op een staart.
Mart is gelijk ook weer aan het spelen gegaan,hij heeft ooit via de L.O.I. een gitaar studie gedaan maar dat ging razend snel en zo zei die zelf "mijn vingers zijn te dik"HA,HA,HA.
Z'n vingers zijn zeker afgeslankt want het weekend ging het prima met spelen.
Vrijdagavond en zaterdagmiddag hebben we een vriendenklus gedaan even een keuken uit elkaar halen en wegbrengen ,dit was ontzettend lachen,tsjonge,tsjonge,tsjonge ,keukentje uit de showroom weghalen incl.alles ook de tegeltjes die dan dus een voor een op de grond stuiteren!!!!!!!!!
De klus is geklaard nu nog even plaatsen????
Zondagmiddag een wandeling van twee uur gemaakt door de maastunnel naar het park aan de overkant van de maas geweldig mooi weer wel koud maar droog.
Vera op haar skeelers en wij met Joep wandelen,daarna uitgeteld op de bank maar wel met een voldaan gevoel.
Sávonds met de kinderen gegourmet heerlijk maar zo'n weekend is dus zo voorbij .
Gisteren avond heb ik nog even over mijn lijk zitten kijken ik moet dat zien ik word er als het ware naar toegetrokken het voelt zo hetzelfde zoals zij alles omschrijven zo is het ook en zo voelt het ook.
Er is een jongen die heeft nu een eutanasieverklaring opgesteld hoe hij daar mee bezig is en dat verteld dat begrijp ik,ik heb dat ook aangegeven maar nog niet vast op papier.
Mart weet wel hoe ik daar over denk,nu sta ik nog midden in het leven probeer te genieten van nog veel mooie dingen maar er komt een tijd ................komt dus.
Wij maken geen plannen wij leven nu heel bewust ,wij leven nu naar de wintersport vakantie toe ,maar als je heel diep in mijn hart kijk leef ik naar de scans toe ,die akelige week van laxeren en ziek zwak en misselijk zijn.
Een maand van onzekerheid en hoe lang mag ik dan weer weg blijven of wat zien ze en moet ik dan weer ondergaan,heel spannend allemaal.
Vorige week verder niet meer in Sonneburgh geweest ik kon de moed niet meer opbrengen ik ben te moe en mijn heup is toch ook een lastige spelbreker,maar ik heb de meiden wel aan de lijn gehad.
Verder geen kontakt meer uit het Erasmus mc gehad ,die arts is dus verder ook niet meer aanwezig ook deze week niet ,ik heb nu een afspraak gemaakt met mijn huisarts kijken of ik daar wat wijzer van kan worden.
Ik ben van plan vanavond nog een poosje naar Sonneburgh te gaan even bijkleppen ,meer moet ik van mijzelf niet meer verwachten.
Hoop
Ieder van ons die
voorbij de obstakels
reist,zal vanaf dat
moment een ander
soort leven kennen.
Lief dagboek ,woensdagochtend sta ik met de wereldwinkel tijdens een vrouwenochtend in de kerk daar ga ik morgen het een en ander aan voorwerken met heel veel plezier doe ik dat ,dat is voor mij ook een stuk afleiding,een soort bezigheidstherapie!!
En voor de rest niet teveel nadenken(zo makkelijk gezegd) en rustig aan doen.
Weer tot snel liefs Marianne.
