Lief dagboek.
Wat een hard gelach is dit nieuws,ik zie er goed uit hoor ik van iedereen,ik voel me vrij goed alleen mijn buik is ziek.
En daar is niets aan te doen alleen symptoom bestrijding ,zodra mijn klachten gaan toenemen gaan we aktie ondernemen in de vorm van hormoon behandelingen!!!!!!!!
Mijn hoofd loopt om van de meest uiteenlopende gedachten van hoe nu verder,nee ik ga gewoon verder hoe dan ook.
De kinderen hebben het alledrie gelaten over zich heen laten komen.
Jap stelt onwijs veel vragen,legt zijn arm om mij heen en geeft mij troost,we kijken elkaar diep in de ogen en voelen verdriet mam en nou.........ik weet het ook niet Jap maar we gaan gewoon genieten,een soort van overleven heet dit.
Ik heb wonder boven wonder heerlijk geslapen vannacht,en vandaag rust genomen,mijn gedachten laten gaan wat wil ik nu en wat moet ik nu???
Mijn vriendin Jacq kwam koffie drinken lekker kunnen kletsen ik ben wel heel rustig eronder ik moet het alleen in mijn hoofd een plaats geven en Mart en ik samen moeten het een plek geven .
Ik heb vanmiddag een lange wandeling met onze Joep gemaakt en als ik dan in het park loop gaan mijn gedachten met mij aan de haal,flarden van verdriet het is dan mistig voor mijn ogen gedachten van zie ik mijn jongens straks met een meisje thuis komen en ons Veertje hoe moet dat dan allemaal,ik moet ze nog zoveel vertellen maar dit gevoel wil ik niet toelaten ik ga ervoor maar vooral ik ga genieten van alle kleine mooie dingen die het leven zo opfleuren en mij ja vooral mij de kracht en moed geven om verder te gaan.
Ik heb ook heel veel liefde en steun nodig en hoop dat in de toekomst ook te ondervinden van al mijn lieve vrienden om mij heen.
Lief dagboek tot morgen liefs Marianne.
