Lief dagboek.Drie weken geleden alweer,en weer helemaal in de running maar het misselijke gevoel kan mij zomaar aanvliegen.
De moeheid is op de achtergrond aanwezig,als ik maar aan mijn lichaam kan toegeven,dus s'middags een uurtje rustten.
De kinderen zijn lekker thuis ,de jongens een baantje,en ik moet deze week veel werken en volgende week maar een avondje dus eigenlijk ook een beetje vakantie.
Ik ben na de derde kuur twee maal terug naar het ziekenhuis geweest voor scans,van anderhalf uur dat was meewerken aan het onderzoek ,dus na de tweede dag kreeg ik een kadobon ,dat wist ik niet maar vond ik heel attent.
De jongens hadden al gek scherend gezegt ,he mam wel 500 euro per keer anders geen ongein meer.............dit was wel wat minder maar net zo leuk.
Ik word nu op 4 januari in het ziekenhuis verwacht voor een long ct scan,bloed afname en algemeen lichamelijk onderzoek,hopelijk is mijn bloeddruk dan weer wat lager,dit was de laatste keer in het ziekenhuis RR164/104 .........TE HOOG.
Ik merk nu ook met de avonddiensten dat ik om half negen er doorheen zit ,dan loop ik maar wat trager,niemand merkt dit aan mij ,maar ik voel dit wel zo.
Vanavond vieren we op het werk kerst met de bewoners,zij krijgen een diner samen met familie ,maar met medewerking van vrijwillige collega's voor mensen die alleen zijn maar ook om te bedienen aan de feestelijke tafeltjes.
Het is altijd een rommelig drukke avond om te werken maar er straalt zoveel gezelligheid aan af dat geeft iedereen op wat voor manier dan ook veel liefde en warmte maar ook collegialiteit toe!!!!!!!!!!!!
Dat is de laatste tijd ver te zoeken,veeal gemopper,onenigheid,boosheid,opstandigheid......maar ik kom nog steeds met veel plezier op de werkvloer en kom voor de bewoners,laatst heb ik nog de was meegenomen voor een bewoonster.........ik bedoel maar.
Gisteren heb ik met mijn drie kinderen gewinkelt in de stad,waanzinig gezellig,het is me een stel hoor,de mannen een colbert voor de kerst en voor de rest wat flut dingen en heerlijk bij v en d
koffie met wat lekkers.
SÁvonds naar het avond gebed in de kerk waar ik een stuk las uit Micha 7.
Het laatste stukje sprak mij erg aan,maar het ging goed.
Maar ik,ik blijf uitzien naar de Heer,
ik blijf hopen op de God die mij
redding zal brengen.Hij zal mij horen,
mijn God.
De kerstdagen moet ik werken,dat valt zo in mijn werk weekend,maar ik vind dat prettig,s'morgens naar de kerk ,lekker thuis koffie drinken en dan aan het werk.
Mart is uitgenodigd met de kinderen voor de avonden en vind dat helemaal prima
Oud en Nieuw ben ik lekker vrij en blijven we thuis dit eigenlijk voor de hond die gek wordt van dat geknal dat wordt hoe ouder hoe gekker.
Ik wens iedereen die mij trouw blijft volgen fijne feestdagen en ik HOOP voor volgend jaar ,een JAAR met veel goede berichten,eind januari moet ik nog een kuur ondergaan maar dat zit achter in mijn hoofd ...........heel ver weg gezet!!!!!!!!
Mijn bangheid heeft plaats gemaakt voor positiviteit n.a.v de laatste bloed uitslagen en de scans dat er wellicht zwakke verbetering zichtbaar is ,wat betreft mijn longen..................daar denk ik voor het gemak maar even niet aan.
Lieve mensen bedankt voor ons gezin te steunen op wat voor manier dan ook,en voor het mee bidden wat resultaat laat zien .
Liefs Marianne
