Lief dagboek.
Het wordt weer een spannend weekend,eigenlijk is het de hele week al onrust in mijn lichaam al wil ik daar niet aan toe geven toch gebeurt het met je???????
Wat zo'n uitslag toch weer aanricht,een hoop stress dat ten eerste,en ten tweede het weer bewust worden van de ziekte die er is maar niet meer in het middelpunt staat alhoewel...............
Op dit moment wel het middelpunt dus ,maar alles in de wereld draait gewoon door zo is het leven, soms snap ik er ook helemaal niets van ,ik draai ook weer gewoon,deze maand 19 avonden gewerkt "niet normaal"maar wel gewoon gedaan met veel plezier.
En de aankomende maand staan er niet veel minder op de agenda dus de uitslag moet gewoon goed zijn.
Toch is de onrust in hoge mate aanwezig en voel mij daar niet al te prettig bij ,ook bij Mart begint de onrust te knagen maar wij zijn deze twee jaar door de strijd heen gestreden en gaan ook deze uitslag tegemoet met vertrouwen ,hoop en vooral onze liefde.
De kinderen gaan zo hun weg,we praten er weinig nog over dat is maar goed ook hun veilige leven gaat gelukkig gewoon verder.
Bob is goed herstellende van zijn knie operatie de knie is nog wat dik maar de pijn is bijna verdwenen en dat was de bedoeling.
Het weekend ga ik werken,en maandag om 10.00 uur is het zover tot dan liefs Marianne
