Hallo lief dagboek .
Ik begin met een mooi gedicht die ik via de mail van mijn bezorgde vader toegestuurd kreeg.
Lieve Marianne.
Als een boom
Maar een mens
zoals jij
zo prachtig van naam
zo prachtig van ziel
mens
zo oorspronkelijk
zo veelbetekenend
mens
die lacht en treurt
die juicht en kreunt
mens
als een boom
zo hartgrondig
wortelend
in de werkelijkheid.
dikke knuffel je vader.
Bedankt pa heel mooi,ik ben voor mijn vader ook niet altijd grijpbaar dat weet ik maar ik vecht.........
Deze week is voorbij gevlogen ,gisteren Wilfriede op de koffie geweest een collega uit Sonneburgh dat voelt heel fijn even alles weer doorgenomen,haar verhaal mijn verhaal hoe ik het zie om verder te gaan de wil is er maar de weg is heel lang .
Vanmorgen het Erasmus aan de telefoon gehad i.v.m. de sms scan van 5 maart,mijn vraag was moet ik voorlopig stoppen met de injecties???ik had de nucleaire afdeling gebeld en deze vraag voorgelegd oh,mw.dat is een goede,geen idee,even navragen.
Oke,even wachten mw,ja,u moet daar uw behandelend arts over bellen ,ja maar die zit maar een dag in de week op spreekuur nou ja ik werd doorverbonden naar de afdeling endocrinologie.
Mijn vraag voorgelegd,heeft u daar bericht over gehad dan,nee maar drie maanden geleden toen ik het zelfde onderzoek kreeg stond het op de papieren vermeld maar toen gebruikte ik deze injecties nog niet.
Oke ik ga het voor u navragen u hoort van mij als ze gestaakt moeten worden,nou hopen dat dat goed gaat.
Zometeen komt Veer thuis met haar vriendje,ja hoor geweldig we hebben een kado voor hem gekocht maar het moet allemaal stiekem want ze worden door de klasgenootjes geplaagd.
Ik probeer een foto te maken van ze die volgt dan wel.
Het is lekker weekend helaas regent het maar hopelijk gaat het weekend de zon weer schijnen.
We houden het rustig en hopelijk kan ik maandag weer naar Sonneburgh om wat te gaan klussen.
Lief dagboek tot ziens liefs Marianne.
