Lief dagboek.
Ik heb eindelijk bericht wanneer ik naar de neuroloog moet,en wel op 5 mei wanneer mijn oudste boy 18 jaar oud wordt grrrrrrrrr............
Ik laat het maar door gaan,want wanneer moet ik anders weer en eigenlijk wil ik nu wel eens weten wat de oorzaak van die pijn is.
Vanmorgen in gesprek geweest in Sonneburgh,wel verhelderend voor mij ik moet voor mijzelf een knop omdraaien ,mijn leven verloopt anders dan ik gepland had,dat heb je dus niet in de hand en dat doet pijn en geeft veel frustratie en verdriet.
Met dat ik een invulling ga geven overdag komt er ook veel geregel bij kijken,omdat Veer nog opvang nodig heeft,hopelijk komt daar ook wel weer een oplossing voor.
De zorgplannen invoeren is bijna klaar,er is hard gewerkt voor de afdelingen lekker zij kunnen ermee aan de slag.
Voor de rest hoop ik dat ik van de week wat kan relaxen de kinderen hebben vakantie wij hebben geen plannen,Mart is ook een paar dagen vrij dus dat komt wel goed.
Vanavond hebben onze twee neven gezellig bij ons gegeten,een heel koppeltje zo aan tafel maar wel bere gezellig,ze worden eigenlijk steeds leuker zo met elkaar ieder met z'n eigen soort humor.
We gaan hopelijk de nieuwe week met frisse moed in ,ik sloeg net een gedicht open van Hans bouma:
Niet opgaan in je verdriet.
Het wordt onherroepelijk
je ondergang.
Strek je uit naar het licht.
Blijf geloven in nieuwe
mogelijkheden,toch nog
bloei,toch nog geluk.
Lachen door je tranen heen.
Zo voelt het voor mij wel,inderdaad niet opgaan in mijn verdriet maar het is heel erg zwaar.
Geloven in nieuwe mogelijkheden,die zijn inderdaad besproken daar moet ik mijn plekje nog in vinden maar ik ga ervoor.................
Lief dagboek prettig weekend. liefs Marianne.
