Lief dagboek.
Vanmorgen onverwachts koffie visite gehad,Tineke een vriendin van Arie en Hilda wij hebben haar ontmoet tijdens de wintersport vakantie's.
Heel verrassend gezellig zitten kletsen,we treffen mekaar misschien in Oostenrijk nog als zij op doorreis zijn naar Italie.
Na de visite op de bank in slaap gevallen,ik laat het allemaal maar gebeuren toch weer een uur geslapen lekker samen met Joep op de bank.
Daarna nog even een paar bladzijden in mijn boek gelezen,en toen Joep uitgelaten.
Vanmiddag naar de kerk geweest om de kerkblaadjes optehalen,gezellig een kopje thee gedronken iedereen even op de hoogte gebracht van hoe het met mij gaat wanneer ik de uitslag hoor en of ik de kinderen mis.
Ik mis de kinderen wel,maar....het geeft mij een goed gevoel dat ik mij niet stoerder moet opstellen,dat ik mij aan mijn moeheid kan overgeven.
Dat ik hun niet hoef te belasten met hoe ik mij voel,ik hoor Jap af en toe nog vragen mam gaat het wel je doet te veel,je bent moe maar ik bleef gaan, gewoon door de moeheid heen.
Ik weet nu dat de kinderen het prima hebben,veel plezier,mooi weer,in goede handen zijn onder de vleugels van heel dierbare vrienden wat wil ik dan nog meer.
Ik moet nu naar de 24ste toeleven en met de uitslag aan de gang,dat heet overleven dat realiseer ik mij en dat is heel vermoeiend,ik probeer mijn zinnen wel te verzetten maar gedoseerd.
Slapen s'nachts is een puinhoop tot 3 uur en dan klaar wakker en dan tegen de ochtend val ik weer in slaap.
Ik neem me nu voor om vannacht maar te gaan lezen als ik wakker wordt,dan val ik misschien sneller weer in slaap.
Ik las vandaag dit gedicht,
Is de ziekte een noodsignaal van
je lichaam waarvan je teveel eist?
Dan is die rust een noodzaak.
Dan is de pijn ,de zwakte, het futloze
net wat je nodig had: een rem op je rennen.
Want zonder die rem,
zonder het noodsignaal
dat je lichaam je geeft,
blijf je doordrammen,veel te snel.
Je zou nooit stoppen,
Je zou te ver gaan.
Luister dus naar je lichaam,
luister naar de taal van je ziekte.
En doe er iets mee.
Dit stond in Ik wens je beterschap van Karel Claes.
Dat heeft me wel aan het denken gezet dat ik op tijd gestopt ben mede door mijn vele lieve collega's die overbezorgd zijn ,door sommigen werd ik tot de orde geroepen Marian STOP HO NU MAAR!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ze hebben allemaal gelijk mijn lichaam moet zich nog zo herstellen en daar moet mijn geest ook aan mee werken.
Oh wat klinkt dat intelligent zeg,ha,ha !!!!
Mijn broer zei vlak na de operatie zus je lichaam moet nu een topprestatie leveren om zich te herstellen dat had hij gelezen toen ik op de i.c. lag ,dus ik ben nu een klein beetje een topsporter.
Ik moet goed eten ,goed drinken veel fruit en multi vitaminen gebruiken.
En vooral uitrustten??????????????
Lief dagboek tot morgen liefs Marianne.
