Lief dagboek.Vanmorgen een bezoek gebracht bij mijn huisarts,mijn verhaal verteld,mijn onzekerheid mijn angsten.
Hij had een brief gehad van de internist,dat ik een vlek achter de blaas had,en ik heb mijn verhaal afgemaakt dat de scans mekaar tegen spreken.
Hij kon mij alleen maar aanhoren,en vroeg hoe het thuis ging met de rest van de familie.
Op het laatst vroeg hij of ik iets wilde gebruiken tegen de onrust,maar daar heb ik geen behoefte aan ik huil ,ik lach ik zie het allemaal nog steeds zonnig in,alleen die uitslagen iedere keer dan wordt je weer terug geworpen in onzekerheid.
Tussen de middag kwam de pastoraal medewerkster van onze wijk gemeente even fijn zitten praten,wij kunnen goed naar elkaar luisteren ,zij met haar verhaal en ik het mijne,
Zij las voor ons samen uit Psalm 33 de laatste drie versen: Wij verwachten vol verlangen de Heer,
hij is onze hulp en ons schild.
Ja,om hem is ons hart verblijd,
op zijn heilige naam vertrouwen wij.
Schenk ons uw trouw,Heer,
op u is al onze hoop gevestigd.
Het was heel fijn,het is een enerverende dag geweest,daarna met de meisjes naar de bioscoop.
Zij hebben ook een leuke dag gehad.
Lief dagboek ik heb vanavond mijn broertje weer in de armen gesloten en schoonzus en neefjes zij zagen er bruin gebrand uit erg lekker.
Tot morgen liefs Marianne.
