Lief dagboek,
Even een verslag hoe het na vijf dagen thuis zo ging met onze pa Jan.
Het ging met ups en downs,de ups waren zeker in de minderheid ,de downs daarentegen in overvloed.
Maar alles heel begrijpelijk,er is angst,pijn,benauwdheid en kortademigheid en je kan niet zo uit de voeten zoals jezelf zou willen.
En wat dacht je van al die regel tantes over de vloer,de een komt je wassen,de ander regelt je medicijnen,ga een stukje lopen,kom op,er gebeurt zoveel met een mens dat moet allemaal verwerkt worden.
En dan de angst komt dit allemaal wel goed,zo dus ook afgelopen dinsdag heb ik de cardioloog nog even gebeld om te vragen of het toch allemaal erbij hoort,vooral de kortademigheid maar hij wist ons gerust te stellen en zag ons hopelijk vrijdag a.s op het spreekuur.
De tranen zitten ook erg hoog ,soms is het allemaal teveel,hij wil zo graag VOORUIT.....................maar dat gaat heel langzaam.
Vandaag op controle geweest,in de auto voor de deur opgehaald en in het ziekenhuis voor de deur eruit en lopen maar...............twee bekende dames voor ons hadden een rolstoel klaar staan ,maar nee hoor je zal geen Roos zijn als je naast die rolstoel gaat lopen,nou en dat ging fantastisch.
Op weg naar de longarts,een klein stukje voor de balie even een tussenstop toch in de stoel en dat was zeker zonder gehijg,dus ik was erg verbaasd
De longarts had jammer genoeg geen uitslagen van de biopten,maar ging daar met spoed werk van maken.
Zij was erg tevreden en heeft de longen nog even doorgelicht of alles in orde was maar dat zag er prima uit.
Ook zij heeft nog eens duidelijk gemaakt dat het een grote operatie geweest is en dat daar een aantal weken over heen gaan voordat je weer je conditie terug hebt.
En wat de longen betreft daar moet zo snel mogelijk toch met medicijnen gestart gaan worden voor een beter resultaat met ademhalen.
Het zuurstof gehalte na omkleden was 80% en dat herstelde heel langzaam naar de 91% ,eigenlijk moeten we daar best tevreden mee zijn.
De afspraak is nu dat er contact opgenomen wordt met het Erasmus mc om daar bij de longarts verder met medicijnen te gaan werken.
Toen op weg naar de cardioloog verpleegkundige,stukje rolstoel maar al snel had pa de smaak te pakken en daar ging de wandelpas er weer in.
Even een half uurtje uit zitten rusten en toen drie kwartier het hele verhaal vertelt van de opname amphia tot aan het ontslag ikazia...............en hoe nu thuis.
Onzeker en bangheid spelen de hoofdrol maar ook de emoties,maar dat is allemaal normaal.
Bloeddruk en pols waren prima ,de wonden zien er mooi uit het been waar een ader uitgehaald is ziet er bont en blauw uit en is wat oedemateus(dik) er zit wat vocht in dat been maar is geen probleem dat moet je er langzaam uitlopen.
En 6 weken zo'n romantische kous dragen(wit voetje).
Pa werd gerust gesteld en heeft zich opgegeven voor een revalidatie programma,6 weken lang 2x per week sporten,naar een dietiste,een maatschappelijkwerkster,de fysio en de cardioloog.
Het schema behouden we zeker voorlopig nog,alleen de nachtdienst proberen we aftebouwen,maar iedere dag komen een van de regeltantes alles dus nog regelen,HAHA...........gezellig hoor.
Maar bel hem gerust voor een gezellig koffie of thee onderonsje daar heeft hij wel weer zin in.
Afgelopen nacht hebben de oudste twee kleinzoons bij hem geslapen,je zou denken dat wordt lang leve de lol,maar pa had redelijk goed geslapen en voelde zich lekker uitgerust,de pijn wordt minder en het hoesten ook.
De toekomst zal het laten zien hoe het zal gaan maar er zijn nog geen drie weken voorbij.
Liefs Marianne
