Lief dagboek.
Hier ben ik weer,paar kilo lichter,en met veel vragen .
Onzekerheid brengen deze dagen met zich mee,verdriet,ik ben nu heel bang wat zijn de uitslagen.
Woensdag verliep gemoedelijk,gezellig Ing mijn vriendin mee,even kletsen met de meiden van de lu-therapie,ze bewonderen mij,maar geven ook aan dat ik misschien soms wel teveel doe,dat wuif ik dan gewoon van tafel.
De ct-scan,verliep goed,alleen de contrast vloeistof ligt als een blok op mijn maag,kom ik daar een nachtcollega van mij tegen ,lachen natuurlijk.
Daarna naar de nucleaire afdeling voor het toedienen van een dosis radio activiteit en de shit zooi mee naar huis,nee,nee niet nodig ,ik heb op mijn zieligste stem vertelt dat ik daar niet toe in staat was,dat ik al hevig diaree had(wat overdreven) natuurlijk maar goed gelukt.
Uiteindelijk was ik ruim drie uur verder.
Gisteren de scan,alles ontzettend vernieuwd,een nieuwe afdeling ,nieuwe apparatuur,geweldig,de plank om op te liggen was wat comfortabeler,maar de meiden gelukkig hetzelfde.
Eerst 4x 15 min van de bekken tot aan mijn hersenen een scan,daarna 25 min een spect scan +een ct scan erachteraan van de onderbuik en dan klaar naar huis........................nou nee dus,daar kwam de dokter.
Mw Mulder met deze vernieuwde apparatuur kunnen we beter beeld materiaal bekijken waaronder metastasen van de longen en de botten,stil.............ik heb alleen maar gezegt ,oh.
Dus nog maals 25min de scan in +een ct scan erachter aan.
Inmiddels was het half vier en was ik wel zo gaar als een klontje boter ,en Jap zat al die uren in de wachtkamer met muziek op zijn hoofd en een boek te lezen.
De tranen hebben weer rijkelijk gevloeid,mijn angsten moeten weer een plekje krijgen ,hoop moet ik houden,maar de liefde om mij heen helpt me door deze onzekere tijden heen.
Afgelopen week zei ik zo tegen Mart,ik voel me zo goed misschien is er toch een wonder gebeurt!!!
Wachten op een wonder
Ik heb gehoord dat velen van jullie zitten te wachten op een wonder,
een wonder dat ik,jullie God, de wereld zal redden.
Hoe zal ik redden zonder jullie handen?
Hoe zal ik rechtspreken zonder jullie stem?
Hoe zal ik liefhebben zonder jullie hart?
Vanaf de zevende dag heb ik alles uit handen gegeven.
Heel mijn schepping en mijn wondermacht.
Niet jullie,maar ik wacht nu op het wonder.
Liefs Marianne.
