Wat een vreselijke week heb ik achter mij gelaten een week van paniek aanvallen van koorts van extreme moeheid van eenzaamheid verdriet en angst.
Is dit mijn leven het vechten is mij ontgaan.
Ik mopper ik huil ben boos ik wil dood.
Ja dat is waar ik naar verlang rust in mijn hoofd in mijn leven ......
Ik dacht dat ik in opwaartse lijn mijn herstel aan het maken was maar niets is minder waar.
Hoe moet ik de draad weer positief oppakken wat is leven toch iets moeilijks als je ziek bent.
Zaterdag was Mart weer lekker thuis en heeft me mee genomen met de auto er gewoon even tussen uit een boodschapje een lekker broodje eten even uit mijn vier muren.
Zondag alle kinderen op visite druk maar zo gezellig heerlijk eten gekookt dood moe was ik tollend aan het aanrecht maar het was zo gezellig.
En maandag de huisarts gebeld voor advies psychologische hulp bloed prikken ....helaas met vakantie.
Vriend Ron ingeschakeld gepensioneerde huisarts hij heeft bloed geprikt en oh oh wat een laag hb heb ik vandaar die klachten allemaal.
Hij heeft de telefoon gepakt en mijn behandelend arts gebeld en gevraagd of ik met ijzer tabletten mocht beginnen.
Rechtstreeks dr de Herder aan de lijn uitgelegd en hij gaf aan dat ik over twee weken toch op het spreekuur zou komen.
Met andere woorden laat nog maar even gaan maar gelukkig nam Ron hier geen genoegen mee en vertelde dat ik erg bleek zag en dat het zo niet verder kon .
Dus nu aan de ijzertabl.
Ik moet zeggen dat ik me sterker begin te voelen wat heerlijk is dat zeg maar ik moet echt nog mijn rust nemen .
Ik durf weer vooruit te kijken en word weer vrolijker een blij mens zoals ik ben.
Op 5 oktober moet ik dus voor controle ik laat jullie weer weten hoe en wat.
Liefs Marianne
