Lief dagboek.
Op kraamvisite bij onze nieuwe wereldburger Aron geboren 13 februari een flinke boy maar een prachtig kind ,op het kaartje stond: Je hebt twee handjes
geef ons er elk een.
Dan zullen we je leiden tot je zegt:
"nu kan ik het alleen".
Wat is zo'n mooie baby toch ontroerend om naar te kijken,als ik zo naar die foto's kijk dan zie ik mij weer terug ,ik genoot ook zo van de baby tijd van alledrie de kinderen het leven gaat zo verschrikkelijk hard dat je amper tijd hebt om te genieten.
Gisteren heb ik weer aardig wat energie verbrand ,eerst naar de arbo arts geweest dat gesprek kost mij zeeen van energie en daarna mijn vierde injectie gehad.
De arts gaf mij nog een tip mee dat ik voor mijn kinderen ook op moet gaan schrijven wat voor moeder ik ben en over de babytijd op papier te zetten voor de kinderen om later als ik er niet meer ben zij veel terug kunnen lezen want zo zegt zij een moeder weet meer over de kleintjes als de vader.
Je wordt zo weer met je neus op de feiten gedrukt dat er een maar achter zit.
Ik heb ook aangegeven dat het werken mij heel zwaar valt dat ik heel moe bent en dat ik over mijn grenzen heen ga en waarom??????????ja dat vroeg zij zich ook af.
Waarom doe je dat dan om je zelf te bewijzen nou nee zei ik k'zou niet weten voor wie maar als ik er ben dan voel ik mij als een vis in het water ik word heel blij van binnen ook de mensen overal even een babbeltje maken een knuffel ik krijg heel veel positieve energie maar ojeeeee als ik weer thuis kom en de dagen erna nou dan weet ik weer dat ik overdreven heb gedaan.
Goed ik moet mijn lichaam de rust geven waar het om vraagt wat administratief werk k'zou niet weten wat en eind maart heb ik weer kontakt met haar.
voor de rest van het ziekenhuis natuurlijk niets gehoord daar wordt ik ook ongelooflijk chagrijnig van morgen ga ik zelf weer bellen want ik moet een recept hebben voor de injectie.
Mijn eigen huisarts laat ook heel gewoon niets van zich horen alles moet je zelf maar uitzoeken.
Even een hoop negatief gezeur van mijn kant ik kijk uit naar vrijdag lekker naar Oostenrijk heerlijk een week weg van alles ,daarna gaar het medische circus weer beginnen.
Lief dagboek tot ziens liefs Marianne
