Lief dagboek,
Doodsbang.......................dat ben ik wat voor zwaard hangt er boven mijn hoofd!!!!
Waarom moet de uitslag zolang duren allerlei muizenissen haal ik in mijn hoofd.
Ik voel me rot verdrietig angstig bang hopeloos eenzaam noem het allemaal maar op.
Er gaat nu geen minuut nee geen seconde voorbij of er gaat wel weer een scenario over doodgaan mijn hersens voorbij.
Toch slaap ik prima dat is niet te verklaren maar is wel waar dat is dan wel weer lekker.
Maar die onrust in mijn lijf voelt niet goed die pijn die moeheid ik ben echt waar doodsbang.
Maar als ik alles de revue laat passeren en mijn blog terug lees is dit gevoel er wel vaak voor alle uitslagen ik probeer mijn gezin draaiende te houden en gewoon te werken maar dat valt niet mee.
Ik moet nu nog twee weken wachten en hopelijk vind ik mijzelf weer terug en kan ik met een gerust hart op naar het volgende half jaar.
Liefs Marianne