Lief dagboek.
Er is weer heel wat gebeurd zo van de week.
Maandag naar Goes geweest met Jap,een geweldige maar zeer vermoeiende dag,om zeven uur de deur uit en sávonds om zeven uur er weer in.
Wel een goede indruk gekregen van hoe de dag er voor een cios student uitziet,druk,lang,sportief,vol uitdaging,geen tijd hebben om te eten van het ene punt naar de andere school fietsen vier uur treinen op een dag als je mazzel hebt kan ook met storingen vijf uur worden maar vooral de lol ervan blijven inzien.
Jasper heeft het heel zwaar,hij is veel afgevallen maar ondanks dat blijft ook hij de optimist.............
Het is wat hij wilde,en wat hij nog steeds wil maar er hebben al heel wat gesprekken plaats gevonden over ga toch op kamers dat is voor jouw wel zo rustig maar daar wil hij absoluut nog niets over horen dus hij maar ook wij gaan vrolijk verder.
Woensdag weer gewerkt 4uur ging goed,gewassen,wat administratie,dr.spreekuur ,en naar huis,toen gisterenavond lag ik om half tien op bed,en vandaag weer drie uur sávonds boventallig maar dat is nog steeds mijn ding heerlijk,drie uur volledig ingezet,pillen gedeelt,en een achterblijf ronde meegelopen ,kousen uittrekken,bewoners op bed helpen zo heerlijk weer ,wat er ook gaat gebeuren dit heb ik mooi weer gedaan.
Deze week heb ik ook contact gezocht met de uwv keuringsarts,deze heeft vandaag teruggebelt,wat de problemen waren nu waarom staat erin de papieren dat ik kan herstellen???????Dat ik minimaal 20 uur kan werken?????????waar baseren dit allemaal op.
Dat ik kan herstellen kon hij geen antwoord op geven,maar 20 uur werken dat doelde meer op het feit als je normaal 40 uur werkt dat je makkelijk 20 uur kan gaan werken.
Dus .............hoef ik maar 6 uur te werken,HA,HA,HA..............
Als ik me zo blijf voelen kan ik makkelijk 20 uur werken wat zeurt iedereen nou,maar ik moet wel naar mijn lichaam blijven luisteren van de uwv meneer want wat ik heb is niet niks dat is echt een energie vreter,ja,ja vertel mij wat na anderhalf jaar ben ik daar heus wel achter hoor.
Niet getreurt de wonderen zijn de wereld nog niet uit,en misschien ben ik wel een zo'n wonder.
Lief dagboek ik heb vandaag een heel fijn gesprek gehad met onze pastoraal medewerkster,wij hebben samen gebeden,dat voelde heel fijn daar kon ik zeker deze dag mee verder en hopelijk nog heel veel dagen,ik kreeg van haar het volgende gedicht:
Het verschil
Een brandende pit
verdrijft
het duister.
een kleine vlam
verlicht de nacht.
een warm gebaar
slechts,
een liefdevol woord
-en hoop vlamt op,
het leven
krijgt kleur.
een mens
met pit
kan het verschil
maken tussen
donker en licht.
Lief dagboek welterustten,liefs Marianne
