vrijdag 18 mei

Hier ben ik thuis op mijn hospitaalbed tussen heel veel bloemen kaarten en heel veel lieve mensen.Mart is een echte huisman geworden en een goede verzorgende vanmiddag hebben we samen even de oogjes dicht gedaan want er komen veel emoties los we zijn allebei hondsmoe. Ik heb vandaag veel traantjes gelaten soms is het me allemaal te veel ik kan helemaal niets zo frustrerend ,en vanmiddag lekte er weer een stukje van het litteken. De pijnstilling probeer ik wat aftebouwen,vanavond lekker gegeten ik lees veel en voor de rest rust ik maar uit. De kinderen zijn vanmiddag naar het zwembad geweest dus het was ook rustig in huis.Tijd genoeg om overal over na te denken vooral hoe snel knap ik weer op? Vanavond wordt er een lekkere pan soep gebracht krachtvoer gemaakt door mijn vriendinnetje. Ik probeer ook veel fruit te eten,alles smaakt mij prima maar mijn darmen hebben wel last van al dat eten. Maar goed trap lopen ging mij vandaag al beter af alleen onder de douche werd ik naar zie ik alles zwart voor mijn ogen.Rustig aan dus,nog rustiger alleen de gedachte maakt me moedeloos. Ik wil....... opschieten,belachelijk klinkt dit natuurlijk maar dat is mijn karakter? Nou lieve mensen ik stop ermee ik wil iedereen bedanken die bloemen heeft laten bezorgen die ik op dit moment niet zo makkelijk persoonlijk kan bedanken in het bijzonder Mike en fam. dikke kus liefs marianne.