Lief dagboek.
Zo alles achter de rug ,4,5 liter urine verzamelt vanaf maandag morgen 7 uur tot vanmorgen 7 uur.
Vanmorgen om half acht door mijn broertje naar de Daniel den Hoed kliniek gebracht,eerst mijn vriendin nog langs gehaalt en heel voorzichtig door deze BMW rijder vervoert ,anders werd het zo'n natte zeik zooi in de auto maar vooral de lucht zo meende hij...................lachen dus!!!!!!!!!
Nou zo begon de morgen,nuchter en je even meldden bij de receptie en dan wat je allemaal om je heen ziet,het straalt er bij de "meeste"mensen vanaf ,de ellende ,de ziekte,het verdriet de onmacht, kaal, met pruik ,met sjaal en dan Mw Mulder............
Het infuus wordt geprikt en dan 300cc contrast vloeistof drinken ,geen heerlijk beschuitje met aardbeien vandaag maar twee glaasjes rommel.
Nog even wachten tot de troep gezakt is en dan tien minuten de scan in,ook dan laten ze nog contrast vloeistof inlopen ,lijkt net of je in je broek plast,helemaal warm wordt je en dan sta je weer buiten.
Op naar een bak koffie en een broodje ,ook daar kijk je om je heen ,Ing werd er ook naar van,we hebben zo samen gezeten en zijn met de pies containers vertrokken.
Op weg naar het Erasmus Mc voor het inleveren van de 4,5 liter urine en bloed prikken.
Ing ging mee naar binnen twee verpleegkundigen vertelden ons over de therapie en of ik nog vragen had ,na de eerste behandeling ga ik weer onder de scan en na 4 weken bloed prikken en dan beoordelen de artsen of de volgende kuur door kan gaan.
Ik vroeg of ze mijn bloeddruk wilden meten omdat die de vorige keer zo hoog was,natuurlijk deze keer was het 140/100 dus de onderdruk nog te hoog ,morgen laat ik het in Sonneburgh nameten kijken of het toch de spanning is.
Daarna lekker het ziekenhuis achter ons gelaten en heerlijk de stad in gegaan,en nog twee avonden werken en dan vakantie vieren.
Thuis gekomen even lekker onderuit gegaan samen met Joep een dutje gedaan,en samen met Mart in de tuin een kop koffie,en toen kwam het verdriet eruit van wat ik allemaal gezien had vandaag.
Ik ben mij er vandaag weer bewust van geworden dat ik een zeldzame kanker soort heb,waar hard aan gewerkt wordt om mij weer een stukje vooruit te geven ,zelf zie ik dat niet zo,maar ben ik weer even wakker geschud dat maakt mij verdrietig,maar ik ga er voor en hopelijk mag het bij mij aanslaan,ik ben nu heel moe,ga vroeg slapen.
Liefs Marianne
