Lief dagboek.Eindelijk na enkele weken van spanning,vanmorgen het verlossende bericht,de uitslag blijkt gelukkig toch weer positief te zijn.
Er zijn hier en daar wat vlekjes verkleint maar ook enkele nieuw ervoor terug gekomen zo ook op de lever (heel eng) maar zeker niet verontrustent zo zei de arts.
De schildklierfunktie is nu eindelijk na twee jaar goed op de rails en de vele hoofdpijn klachten komen van de sandostatine injecties.
Hij vroeg hoe ik mij voelde ,vond me er goed uitzien en was ook zeer positief gestemt.
Ik vertelde dat ik weer aan het werk was,dat dat heel goed gaat en dat ik best geregelt darm problemen heb,zeker als ik zo zwaar aan het sjouwen ben geweest,dat zou heel goed litteken weefsel kunnen zijn van de grote operatie maar daar wil hij liever niets aan laten doen omdat hij niet weet hoe dat gaat aflopen als ze mij weer open maken.
Zodra ik ernstige klachten krijg zoals diarree of fluches (opvliegingen) direkt aan de bel trekken.
De injecties blijf ik om de drie weken krijgen en op mijn vraag of ik .......................1 jaar weg mocht blijven glimlachte hij vriendelijk maar nee was het antwoord.
Dus over een half jaar weer door de molen.
Ik ben ondanks dit nieuws toch heel murw in mijn hoofd,van al het denken en praten het houd mij ontzettend bezig er is altijd een stemmetje in mijn hoofd (achter in mijn bolletje) die zegt:je bent er nog,doorgaan ,positief blijven,vecht voor je leven.
Mart was vandaag lekker vrij,we hebben samen de tuin onder handen genomen en heel veel telefoon gehad,heel lief allemaal.
Een zondag zongen we lied 217,zo'n prachtig lied Jezus leeft en ik met Hem.
Vers 3.
Jezus leeft!Hem is de macht.
Niets kan mij van Jezus scheiden.
Hij zal,als de vorst der nacht
mij te na komt,voor mij strijden.
Drijft de vijand mij in'nauw,
dit is al waar ik op bouw.
Lief dagboek tot ziens Marianne
