Lief dagboek.
Hieperdepiep hoera,broertje Rein is jarig dus het weekend feesten geblazen.
Om 8.30 uur hing ik aan de telefoon bij de polikliniek interne van het Ikazia ziekenhuis,Goedemorgen mag ik Dr.Ouwendijk spreken uhhh..............die is met vakantie,natuurlijk dat heb ik weer,hier wordt ik echt chagrijnig van en dat is dan nog rustig uitgeduid.
Op vakantie zei ik,ik had gisteren een bel afspraak om 16.15uur???????
Ja dat klopt,staat hier in de computer,wij gaan via zijn secretaresse contact te proberen krijgen met hem....en ja een kwartier later belt Dr.Ouwendijk zelf op dat er een mis communicatie is ontstaan dat ik gebeld had moeten worden door Dr de Herder vanuit het Erasmus mc om met mij een afspraak te maken.
Ik zei wel tegen hem dat mijn hartkleppen het binnenkort gaan begeven dat ik deze stress niet meer aan kan maar ook niet meer aan wil gaan ,dat de maat vol raakt het elastiekje de rek eruit gaat .....hij begreep het allemaal.
Hij gaf het adsvies om zelf ook even naar het Erasmus te bellen om een afspraak te maken met deze arts,zo gezegt zo gedaan nou dat heb ik geweten.
Bellen naar het Erasmus,ik kreeg een assistente aan de lijn en vroeg of ik een afspraak kon maken bij die dr,nou dat kon niet en het Ikazia heeft ook net over u gebeld en nou belt u ook al zelf u hebt nog al haast.........!!!!!!!!!!
Mijn bek vol tanden wist ik niets te zeggen,alleen u moest eens weten hoelang ik hier al mee onderweg bent,ze zei er wordt aangewerkt u moet wachten op een brief met een uitnodiging.
WACHTEN...................WACHTEN.....................WACHTEN dat is nog het enige woord dat in mijn geheugen gegrift staat,eigenlijk kan ik hier niet vrolijk meer van worden het maakt me heel boos en verdrietig wie ben ik dan eigenlijk wel in hun ogen toch hopelijk wel een mens,een mens ben ik ,daar ben ik van overtuigd maar met erg weinig waarde ik zou niet weten voor wat in ieder geval,negatief he dat ben ik ook ,dat wordt je wel na zo'n waardeloze periode.
Het enige positieve van het gesprek met dr.Ouwendijk was dat hij zei dat het Erasmus vol goede moed waren rondom mijn verdere behandeling.
Er zijn verschillende opties.1opereren,2 nucleaire soort chemo behandeling,3 medicijnen,of een combinatie van die drie?
Dus wachten maar weer,wachten,wachten en nog eens wachten.
Ik ben uitgeblust dood moe de tranen zitten erg hoog hoofdpijn ,pijn in mijn onderrug,en gewoon super chagrijnig,sorry voor mijn omgeving maar dat kan me eigenlijk ook weinig schelen,ik ben op dit moment egoistisch bedenk ik mij maar ik word ook niet anders behandeld.
Mart is nu met mijn vader naar schiphol om onze gasten op te halen ,dus ik hoop dat ik mij dan wat kan gaan ontspannen het weekend hebben we een leuk programma ,ik ga proberen weer mijn positieve kracht terug te krijgen maar...........
Lief dagboek tot morgen liefs Marianne.
