Lief dagboek.

Het wachten is op...............................

De  onderzoeken zijn achter de rug gewicht goed gebleven alleen mijn bloeddruk is toren hoog ja dat kan kloppen ik zit in een trein die door raast door dorpen en steden en waar voorlopig geen eind inzicht is.
Toch moet je meer rust gaan nemen wordt er in het ziekenhuis gezegd ja dat snap ik maar dat zit nog niet in mijn systeem.
Ik ben nog te jong ...vandaag zat ik te bedenken toen ik in 2007 op de zaal lag te wachten om naar de operatie afdeling te gaan  toen ging er al door mijn hoofd ik zal de vijftig niet halen nou....dat duurt niet heel lang meer en ik mag er nog zijn.
Je kan je afvragen is dat zo belangrijk ja voor iemand met een ziekte wat dat dan ook mag wezen wel je kijkt vooruit  en hoopt van alles nog te kunnen bereiken.
Ik heb al veel bereikt mijn kinderen volwassen zien worden stond hoog op mijn lijstje nou dat is al aardig gelukt.
Maandag 10 februari hoop ik de uitslag te krijgen ben erg benieuwd mijn energie is matig en de pijn is zeurend en chagrijnig ik hoop daar een oplossing voor te kunnen vinden.
Zondag in de kerk zongen we lied 834 prachtig en werd daar behoorlijk door geraakt dat voelde erg fijn want mijn geloof staat op een minimaal klein lichtje.


Daar onder stond een klein gedichtje:

Op de plaats waar ik was,
Wanneer zocht ik U daar?
En U stond gewoon voor me!
Maar ik was ook van mijzelf weggelopen
en kon mezelf niet meer vinden,Laat staan U !

Lief Dagboek  tot gauw.

Liefs Marianne