Dinsdag 5 november 2013

Lief dagboek,


Mart is vijftig geworden en wij hebben hem als gezin ,vrienden en familie een onvergetelijke dag gegeven.
De dag 9 oktober was een echt feestje Mart dacht dat hij gewoon moest gaan werken maar alles  was minder waar...................lekker een vrije dag geregeld voor hem.
De hele dag visite Mart was helemaal in zijn nopjes ermee maar vooral verrast.
Een week later hebben we het met vrienden groots gevierd met een hapje en een drankje muziek en gezelligheid.
Sommige mensen denken bij zichzelf hoe kunnen zij dit zo feestelijk  vieren na alle uitslagen die er weer binnen zijn gekomen.
Voor mij was het soms ook erg moeilijk en verdrietig maar dat heeft maar een enkeling gemerkt .
Ondanks de tranen ging het feest gewoon door zo is het leven.
Mijn lichaam brokkelt zo langzamerhand af de pijn is soms erg hevig waardoor ik slecht slaap en ik zie er niet zo fleurig uit.
Ik ben langs de huisarts geweest om mijn ongerustheid te bespreken met hem maar ook de uitslagen van afgelopen zomer met hem door te praten.
Hij wilde mij toch nogmaals laten prikken op vit b12 vit d en de leverwaarden.
Na een paar dagen kwam de uitslag en kreeg ik mijn huisarts zelf aan de lijn met de vraag heb jij je uitslagen bij de hand.
De leverwaarden bleken vreselijk hoog te zijn met 2 maanden geleden dat was schrikken nu over een maand gaan we nogmaals prikken om te kijken of het nog verder achter uit gaat.
En wat dan te doen...................????
Geen idee waarschijnlijk bespreken met Dr. Kwekkeboom in het Erasmus mc en dan zien we wel verder.
Ik werk nog gewoon met plezier soms te vermoeiend maar ik wil zolang het gaat.
Eind november is de laatste nagedachtenis dienst van alle overledenen van het afgelopen jaar daar wordt ook de naam van mijn lieve vader genoemd dat zal wel heel heftig zijn .
Ook dit stukje moet ik goed afsluiten en dat valt soms erg zwaar iedereen gaat zo zijn leven weer maar voor mij voelt het zo leeg.
Ik heb wel een prachtig gedicht gevonden die ik in  die dienst zal voorlezen en hopelijk lukt mij dat zonder gestotter en gesnotter.
Lief dagboek tot gauw liefs Marianne

dinsdag 8 oktober 2013

Lief dagboek.

Alles op een rijtje de wind door onze haren uitwaaien aan zee in Ouddorp.
Even de angsten uitgesproken en gekeken naar oplossingen onze Veer is bang heel begrijpelijk.
Daarom even lekker met z'n drieen weg en onze viervoeter Joep genieten in het huisje van vrienden die ons de kans geven er even tussen uit te gaan.
De week na de uitslag is voor mij vreselijk geweest veel gehuild  boos opstandig moe en ellendig maar mijn positief zijn  wint het gelukkig weer.
Op dit moment kamp ik veel met gewrichtspijnen in mijn handen en heupen en slik ik zwaardere pijnstillers waardoor ik zo af en toe op een roze wolk leef een beetje suf  of lekker stoned.
Vorige week heb ik nog oorlog gevoerd met een medisch secretaresse of wat ze dan ook mag wezen van de longafdeling.
Voor de derde keer kreeg ik een brief met de mededeling dat de gemaakte afspraak niet door kon gaan en drie maal  werd de afspraak in de herfstvakantie gezet drie maal heb ik gebeld dat ik er dan niet ben en de afspraak geannuleerd maar iets begrijpen ze niet dus voor de vierde keer maar bellen......
Wat gebeurd er de haak wordt gewoon op het toestel gegooid belachelijk zeg mijn stekels gingen zeer hoog de lucht in nogmaals gebeld en ............weer d'r op gegooid zo ik was er klaar mee eerst maar de hond uit gaan laten om mijn boze bui te laten zakken.
Drie maal is scheepsrecht en ja hoor daar had ik ze aan de lijn ik mijn zegje gedaan waarom ze mij niet te woord konden staan oh mevrouw ik kreeg de hoorn van mijn collega in mijn handen en wist niet wat ik ermee moest doen......grrrrrr

Ik vroeg waarom ik drie maal een afspraak wijziging over de post kreeg nou mevrouw heel simpel er komen per dag 1000 aanvragen binnen en moet er dus wel eens wat gewijzigd worden  nou snappen en begrijpen doe ik het in ieder geval niet.
Ik heb de afspraak nu helemaal afgezegd ik ben er klaar mee.
De problemen in mijn longen zijn niet erger geworden en uit de scans bleken mijn longen in prima staat.
Voor de rest probeer ik mijn rust weer terug te krijgen en heb veel plezier met de kinderen over de voorbereiding voor Marts vijftigste verjaardag
Lieve mensen tot gauw Marianne

maandag 23 September 2013.

 

 

 

Lief dagboek.

 



Zo de uitslag is binnen na een uur in de wachtkamer gezucht en gesnuif van mede patienten  eindelijk aan de beurt.

De bloed uitslagen waren goed de kankerwaarde in het bloed was verdubbelt maar daar moest ik mij niet druk om maken.

De oorzaak daarvan is dat ik 8 weken niet mijn sandostatine injectie heb gekregen dit i.v.m de onderzoeken en daarom is die waarde zo verhoogt.....oke het zal wel het voelt niet goed in mijn hoofd.

Mijn HB gehalte is in stijgende lijn fantastisch en verder de uitzaaiingen in longen en lever zijn stabiel gebleven maar waar ik en ook Mart ons dood van schrokken is dat de tumor in mijn bekken 5,3 cm groot is en waarschijnlijk die pijn veroorzaakt die ik ervaar rechts onder in mijn buik.

Maar dat zien we over een half jaar dan wel weer...........................!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Het is toch wat eigenlijk geen tijd de hele wachtkamer vol na 4 weken vakantie en dan tijdens de uitleg aan ons ook nog lastig gevallen worden door een loodgieter die er thuis niet in kan en dit al lachend.

Nou lachen kon ik op dat moment niet hij vond de uitslag positief dan wij ook maar wat extra paracetemol en we gaan op naar het volgende half jaar.

De kanker gaat weer in mijn kastje op het plankje tot  de volgende oproep.

Er komt hopelijk weer rust in mijn lijf maar vooral rust in mijn hoofd.

 

Wat mis ik op dit moment vreselijk mijn lieve vader en eigenlijk mis ik ook intens mijn moedertje die er al 14 jaar niet meer is.

Maar ik heb mijn lieve man en kinderen om mij heen dikke knuffel ,voor iedereen die op wat voor manier aan mij hebben gedacht de afgelopen tijd liefs Marianne

dinsdag 10-09-2013

Lief dagboek,


Doodsbang.......................dat ben ik wat voor zwaard hangt er boven mijn hoofd!!!!
Waarom moet de uitslag zolang duren allerlei muizenissen haal ik in mijn hoofd.
Ik voel me rot verdrietig angstig bang hopeloos eenzaam noem het allemaal maar op.
Er gaat nu geen minuut nee geen seconde voorbij of er gaat wel weer een scenario over doodgaan mijn hersens voorbij.
Toch slaap ik prima dat is niet te verklaren maar is wel waar dat is dan wel weer lekker.
Maar die onrust in mijn lijf voelt niet goed die pijn die moeheid ik ben echt waar doodsbang.
Maar als ik alles  de revue laat passeren en mijn blog terug lees is dit gevoel er wel vaak voor alle uitslagen ik probeer mijn gezin draaiende te houden en gewoon te werken maar dat valt niet mee.
Ik moet nu nog twee weken wachten en hopelijk vind ik mijzelf weer terug en kan ik met een gerust hart op naar het volgende half jaar.
Liefs Marianne

22 augustus 2013.

Lief dagboek.


De onderzoeken zijn achter de rug laxeren was een drama en nog voel me koud slap en verdrietig.
Rein ging gezellig mee hij heeft zich prima vermaakt met de uren dat ik in de scan lag.
Deze foto is tien keer zoveel beter dan die je op facebook hebt geplaatst broertje..
Het verschrikkelijkste van vandaag was de kou waarom moet het zo vreselijk koud zijn op de radiologie afdeling?????
De  eerste sessie foto's waren 4x1 kwartier gescand van mijn bekken tot aan mijn kruin.
Daarna even plassen en naar de volgende scan 2x20 minuten achter elkaar met mijn armen boven mijn hoofd dat was een driedementionele scan met als afsluiting nog een ct scan.
En toen bibberend van de kou op weg naar huis.
Tijdens de tweede scan kreeg ik een deken om mij heen maar toen was ik al in en in koud.
Thuis een warme douche gepakt en daarna lekker geslapen met als afsluiting nog een paar maal diarree  pfffffffff.
Mijn geestelijke gesteldheid is verre van stabiel zeg maar gerust emotioneel labiel.
Op naar de uitslag 23 september 13.15 uur.
Liefs Marianne

21 augustus 2013.

Lief dagboek.


De onderzoeken zijn weer in volle gang ik ben weer wakker geschut de ellende is van "het plankje"gehaald......ik ben nog steeds ziek.
Ik schuif het onder stoelen en banken het gaat ALTIJD goed twee maal per jaar moet ik met mijn billen bloot.
Vandaag was zo'n dag om 12 uur naar de nucleaire afdeling daar kwam de verpleegkundige Agnes mij halen Ing was gezellig mee en daar kon ik van start gaan.
Hoe voel je je????
Het laatste half jaar na het overlijden van mijn vader ben ik doorgegaan met regelen en rennen werken mijn man en kinderen organisatorisch alles in eigen hand houden.
Maar ik merk dat de rek eruit is mijn lichaam is totaal op mijn ziekte neemt weer de overhand ik vertelde bang te zijn om weer een nabehandeling te moeten ondergaan als blijkt dat het toch weer verder is gegaan.
Ik was 1 kg aangekomen een lekkere vakantie kilo maar na het laxeren van vandaag zal die er morgen ook wel weer af zijn.
Mijn bloeddruk was veel te hoog 194/97 pols 64 er zijn aardig wat buisjes bloed geprikt voor verschillende vitamines en ik weet het verder allemaal niet waarvoor.
De scan is morgen vroeg om half negen heerlijk dan heb ik nog een mooie  zonnige middag om bij te komen ik moet meer rust inbouwen in mijn leven en niet over grenzen heen gaan wil ik nog een poosje mee mogen en kunnen.
Ik heb net de tweede slok laxeer rommel naar binnen gewerkt het feest kan beginnen.
Morgenavond is dit stukje achter de rug en kijk ik achterom met een lach en een traan.
Ik zet Ziekte weer op mijn plankje en denk tot over een half jaar.
Liefs Marianne.

donderdag 15 augustus 2013.

Lief dagboek ,

 

Na vier weken vakantie hier een verslag van onze vakantie.

Wij zijn twee en een halve week naar de Provence geweest in Frankrijk.

Het weer was over het algemeen mooi maar ook hebben we regen wind en hagel gehad.

De drie kinderen waren mee dus het was een hele onderneming.

We hebben geklommen bootjes gehuurd geraft en Mart en Jap gingen water skieen.

Dat laatste bleek niet zonder slag of stoot te gaan.

Mart heeft daarbij een blessure opgelopen en wel een middel vinger uit de kom.

Die grap was dus gauw afgelopen en wij konden naar het ziekenhuis wel een uur vanaf de camping rijden.

Vinger in de kom getrokken na veel pijn en moeite en verder geen gekke dingen meer doen in de vakantie was het verzoek van de arts daar.

Na een paar dagen terug voor controle vinger heel erg dik en ingetaped maar alles oke!!!!!!!!!!!!!!

We zijn lekker uitgerust een prachtige omgeving waar we erg van hebben genoten.

Bij thuiskomst bleek de vinger nog dikker en is Mart langs de huisarts gegaan.

Naar het ziekenhuis en een gescheurde pees nu dus vinger voor zes weken in het gips een totale grap van drie maanden.

 .

Nu alweer een week gewerkt veel extra diensten i.v.m de vakantie tijd en volgende week beginnen de jaarlijkse onderzoeken weer.

Maandag en dinsdag beginnen met urine verzamelen woensdag bloedprikken ct scan nucleaire injectie en gaan laxeren pffffffffffffffffff

Donderdag de scan in voor een paar uur ...................en dan begint het wachten.

De uitslag is dan op 23 september tot dan,

Liefs Marianne

 

 

13 juli 2013.

Lief dagboek.

Na een aantal maanden toch maar weer in de pen geklommen.
Het was zwaar weer niet zozeer buiten maar wel rondom mijn gezin.
Van allebei de jongens ging de verkering uit jammer maar voor mij veel rust in de tent.
Jasper begon met werken  als toezichthouder in een zwembad en begon met heel veel sporten..............
Mega veel was alleen al van hem maar na de verdrietige periode zit hij zeker heel goed in zijn vel.
Vera heeft dit jaar met een mooi rapport afgesloten en gaat naar MAVO 3 ,ook zij zit heerlijk in haar vel.
Heeft veel vriendinnen maar ook vele vrienden en is een sociaal bewogen meisje.
Helaas is voetbal gestopt voor haar en is ze driftig op zoek naar een nieuwe club.
Bob heeft vorige week zijn MBO diploma behaalt als financieel administratief medewerker en gaat door voor administrateur.
Hij heeft zich in een nieuwe relatie gestort.............
Mart en ik doorstaan zware tijden zowel geestelijk als lichamelijk.
Alle zaken rondom het overlijden van onze lieve vader zijn afgehandeld we hebben een mooie gedenksteen uitgezocht en deze zelf geplaatst.
Het blijft voelen als een groot gemis we waren nog lang niet uitgesproken er zijn dagen bij dan lukt het allemaal dan kan ik zingen en lachen maar ook nog vele dagen vol verdriet.
Afgelopen maandag was ik jarig en wilde dit heel bewust niet vieren.
Maar die vlieger ging niet op..................Vera had haar beklag gedaan bij haar vriendin en werd ik ondanks hoe ik mij voelde toch verrast.
Er stond een uitgebreid ontbijt te wachten  van allerlei lekkere broodje toetjes heerlijke aardbeien verse sinaasappelsap een kaars brandde er een feestje  gewoon.
Toen kwamen de jongens met een cadeau een bon voor de musical sister act waanzinnig gaaf.
Een prachtig horloge ...........zoveel rozen pfff een high tea bon vele kaarten telefoontjes sms-jes teveel om het dus niet te willen vieren.
Na het koffie drinken zijn Mart en ik op de fiets gesprongen en naar het graf van mijn vader gegaan dat is wat ik op dat moment graag even wilde de tranen zaten erg hoog alles is de eerste keer zijn verjaardag Vaderdag en nu mijn verjaardag dat voelde goed toen Mart en ik daar zo samen stonden.
Wij hebben ontzettend veel lieve mensen om ons heen maar afscheid nemen van uiteindelijk beide ouders dat verloopt in mijn hoofd toch niet helemaal zonder slag of stoot.
Ik kreeg voor mijn verjaardag dit gedicht van iemand,


Alles waar je echt van houdt
zal je warmte blijven geven.
ook al is het niet gebleven.
'T blijft altijd een deel van jouw
een groot stuk van je leven.




En zo is het al 14 jaar geen moeder meer en nu 5 maanden al geen vader......................nee dat valt niet mee.
Binnenkort gaan wij lekker vakantie vieren met ons gezin en moet mijn lichaam weer wat op krachten komen.
En in augustus gaan de onderzoeken weer van start een spannende tijd komt er dan weer aan.
Een week lang urine verzamelen laxeren nucleaire zooi binnen krijgen en uren in de scan.
Maar we weten waar we het voor doen.
Lief dagboek dit is het even voor dit moment.
Liefs Marianne

pasen 2013 flachau.

Yes,yes het is gelukt.

Marianne......aan het BIER,niemend kan zijn ogen geloven..........whawhawha!!!!!!!

26 april 2013 vrijdagavond.

Lief dagboek, Rouwen is zwaar,tot het diepste der diepsten gaan en het gemis wordt des te groter.............. Alles doet me pijn,mijn lichaam komt in opstand,in mijn hoofd is het een en al warboel. Ik weet dat ik door moet gaan,alles om mij heen gaat ook gewoon door,maar alles om mij heen raast mij voorbij mijn gedachten zijn niet te stoppen,en soms voel ik me dat kleine meisje die troost zoekt en er is geen ouder meer om een arm om mij heen teslaan. Daarom blijft die glimlach op mijn gezicht maar van binnen huil ik,vreselijk intens verdriet,niet te stoppen. Ook voel ik mij eenzaam,dat mag ik niet denken ,dat wil ik ook niet maar het gevoel is er wel. Op mijn werk kan ik mijn gedachten gelukkig verplaatsen,afleiding,dat is het beste medicijn zegt men,nou in de praktijk is dat ook wel zo. De mei vakantie staat voor de deur,het weekend nog werken en dan een weekje vrij,lekker samen met Veer gezellige dingen ondernemen,Jasper is begonnen als badmeester en Bob moet leren voor zijn examen. Hopelijk gaat de zon weer opnieuw schijnen en kunnen we lekker naar buiten. Vorige week naar de longarts geweest,longfunctie onderzoek gehad deze was hetzelfde gebleven . Mijn vraag aan de longarts was,Ga ik op dezelfde wijze dood als mijn vader!!!STILTE............ Nee,jouw vader had een zeer agressieve vorm van longfibrose waarschijnlijk veroorzaakt door de stoffen waarmee hij heeft gewerkt. Mijn ziektebeeld is sarcoidose,google maar!! Daar is goed meeteleven,je hoest wat,soms wat erger,soms wat milder,maar oke. En verder heb ik de afspraken alweer in huis voor de volgende scans van mijn buik. In augustus mag ik mij weer gelukkig prijzen met een nucleaire injectie,laxeren 1 of 2 dagen en twee a drie uur de scan in. Maar dat is voor mijn gevoel nog heel lang weg. Ik probeer al langere tijd weer te schrijven maar mijn blog werkt niet zo goed ,ik kan ook geen foto's uploaden. Hopelijk gaat het deze keer wel lukken,liefs Marianne

04-04-1940 28-01-2013

Lief dagboek. vandaag zou mijn vader jarig zijn . wij gedenken hem allemaal op onze eigen manier. Er brand een kaarsje bij zijn foto,en ik denk met veel liefde terug aan een lieve vader. Een fijne vader,attent,humoristisch,gelovig,strijdbaar,gevoelig,grappig........we missen hem. Er zijn al veel mensen geweest die ook aan hem dachten en mij even belden. De week in Oostenrijk was geweldig,regen,sneeuw en zonneschijn. Het voelde in het begin heel raar,ik wilde pa even bellen,even laten weten dat wij goed waren aangekomen dat was schokkend en voelde verdrietig. Maar met onze vrienden werd het een gezellige week ,we hebben genoten en veel gelachen. Liefs Marianne

Mijn lieve vader.

8 maart 2013.

Lief dagboek. Wat is het stil om mij heen,wat ben ik intens verdrietig,en moe,mijn hoofd doet pijn,mijn lichaam verdrinkt ............ik probeer mijn best te doen ,maar het voelt heel zwaar. Iedere dag langs dat lege huis,zo dichtbij,en ieders leven gaat weer zoals het gaan moet,maar mijn leven staat voor even stil. Iedere dag denk ik aan je lieve pa,soms praat ik met je,maar vaak huil ik....waarom,zo snel,het afscheid ,het ging allemaal zo snel,ik kan het nog steeds niet begrijpen. Ik weet dat de benauwdheid volledige grip op je kreeg dat werd je fataal,je kon niet meer,maar je wilde ook niet meer. Ik hoop te weten dat waar je nu bent het heel mooi en goed is,je bij onze lieve mam bent en bij onze hele GROTE en goede God,daar wilde je naartoe. Ik moet alles weer in rustiger vaarwater krijgen,en herinneringen vast houden. Deze week was heel zwaar,ik ben heel raar in mijn hoofd,mijn lichaam doet pijn ,maar we gaan door......we moeten door hoe dan ook. Eind van de maand gaan Mart en ik onze kinderen voor het eerst van ons leven in de steek laten,we gaan naar Flachau,skien,wandelen ,onze gedachten rust geven,even samen. Maar ze gunnen het ons,zij passen op onze honde teckel,en zullen het best goed hebben met elkaar. Er zijn ook heel veel lieve mensen om ons heen,maar alleen ik voel het verdriet nu van geen ouders meer hebben,en dit kost erg veel goede energie voor mijn zieke lijf. Dus positief en een vrij weekend om leuke dingen tegaan doen. Liefs Marianne

Maandag 18 februari 2013.

Lief dagboek, Jippie de uitslag is stabiel,positief geen klachten,geen opvliegers,geen pijn klachten wel vreselijk moe..........en soms vreselijk verdrietig. Maar een half jaar weg blijven dat dan weer wel. Ik heb bloedarmoede,en wat gaan we daar aan doen,even nog niets,toegeven aan de moeheid dat ga ik zeker weer doen. Het huis van mijn lieve vader is leeg,ik heb heel hard gewerkt,maar het voelt goed,het moest toch en ik kon het. Alles is door mijn handen gegaan,alle paperassen,alle cd's,alle foto's,het servies,zijn kleding,harken,bezems,schilderijen,kastjes en noem het verder maar op. Spullen op marktplaats en spullen naar de bazar,spullen onder verdeelt bij rein,en spullen verkast naar mijn huis,Rein en ik we hebben gelachen en gehuilt ieder deed het op zijn eigen idiote manier zelfs janken met een tompouche in je mond lukt hoor.............. En nu verwerken,het is goed ,geen benauwdheid meer.........maar het is heel stil om mij heen. Ik ga lekker twee dagen met mijn vriendin naar scheveningen,uitwaaien,uitrustten,bijkletsen,lachen en waarschijnlijk ook een traan laten. Wij hebben heel veel kaarten gekregen na het overlijden van mijn vader en een sprong eruit met het volgende gedicht. Je eigen vader blijft je vader zo eigen en zo vertrouwd Je wilt hem niet graag missen omdat je van hem houdt Maar eens dan komt de dag dat je hem moet laten gaan Je zegt dat het goed is maar in je ogen blinkt een traan. Liefs Marianne

Dinsdag 5 februari 2013.

Lief dagboek, Een zware week is achter de rug ,het verdriet is groot ,het verlies nog groter maar we moeten verder. De benauwdheid zit nog steeds in mijn oren,het niet meer kunnen ,steeds afhankelijker worden,de onmacht,het onbegrip,de boosheid maar ook de warmte die hij mij iedere dag gaf. Maandag morgen was voor mij heel zwaar,allemaal aan het werk en naar school,daar zat ik. Eerst op de fiets naar Vestia om de huur optezeggen,allemaal heel zakelijk om daarna even koffie te drinken zoals ik gewent was . Maar toen dat lege huis,ik ben naar Ien gevlucht de boven buurvrouw van mijn vader en daar een potje zitten janken. Het weekend ben ik alweer aan het werk gegaan,dat was blik op oneindig en gaan en vanaf zondag morgen urine verzamelen voor mijn eigen half jaarlijkse onderzoeken. Vanmorgen met Jap samen naar het ziekenhuis,eerst langs de long afdeling om mijn vaders medicijnen terug te brengen,de longarts was geschokt. Zij had mij gisteren geprobeert te bellen maar ik was aan het werk. Ongelooflijk zei ze,zo snel ,nee dat had ik niet verwacht,ik had hem de zomer nog gegeven,maar hij wilde niet meer zo verder................... De weekend longarts die dienst had heeft haar nog gebelt ,zij zat voor een congres in Zwitserland om te vragen wat ze nog met dhr Roos konden!!! Maar zij had ook aangegeven dat hij niets meer wilde alleen een comfortabele dood. Nou alles behalve comfortabel,doodsnood dat noemen we het eerder. De scan zit er voor mij weer op en het wachten is op de uitslag ,18 februari om 14 uur. We moeten verder..............als twee weesgezinnen. Liefs Marianne

donderdag 31 januari 2013.

Lief dagboek. Intens verdrietig,maar met een goed gevoel kan ik morgen mijn aller liefste laatste pap gaan begraven. Ik heb alles gedaan wat in mijn macht lag,soms stond ik machteloos met mijn rug tegen de muur,de benauwdheid heeft het gewonnen. Het zal zwaar zijn,maar ik weet dat hij naar de aller GROOTSTE BAAS is gegaan en naar mijn lieve moeder. Voor degene die geen kaart hebben ontvangen en toch graag afscheid willen nemen ,morgen om 10.30uur is er condoleren in de Oude kerk Charloise kerksingel daar aansluitend de dienst van woord en gebed om ongeveer 11.30 uur. Om 13uur begraven we pa op de charloise begraafplaats . Liefs Marianne

maandag 28 januari 2013

JAN ROOS 04-04-1940 28-01-2013 Lieve pap en opa rust zacht

maandag 28 januari 2013.

Lief Dagboek, Gisteren avond 22uur het ziekenhuis gebelt,hoe gaat het met Pa Roos ??? Overleg gehad met de longarts,zuurstof verhogen en morfine toedienen tegen de onrust. Ik heb ook vertelt ,dat wij(Rein,Pa en ik) op 15 januari met de longarts afspraken hebben gemaakt. En wel,je hoeft niet bang te zijn om te gaan stikken,geen pijn en zeker niet alleen nog maar benauwder!!!!!!!!!!!!! En wat gebeurt er tot onze verwondering ,dit alles dus gewoon wel. Deze avond zuster zou dit meenemen in haar overleg. Ik ben gaan slapen,gelukkig kon ik dat,het verdriet van die dag was er allemaal al uit denk ik. Vanmorgen om 7.15 gebelt,pa had een onrustige nacht gehad,erg benauwd en heel erg bang,heeft nogmaals morfine gekregen en de zuurstof is nogmaals verhoogt. Vandaag overleg met hopelijk zijn eigen longarts,die Rein trouwens gisteren avond de voicemail heeft ingesproken,we zijn erg benieuwd. Mart en Jap zijn naar het werk,Veer kwam als een geest uit bed,en ging er ook weer in als geest,dit meisje heeft al zoveel meegemaakt ............. Bob gaat naar school,en ik krijg zo mijn maandelijkse injectie om nog een poosje verder in dit leven meetedraaien. Wat een leven.............................. Liefs Marianne

zondag 27 januari 2013.

Lief dagboek, We hebben weer bizarre tijden in huize Mulder. Mijn vader is gisteren opgenomen in het EMC met hevige benauwdheids klachten. Twee weken geleden kregen we bij de longarts te horen dat pa in zijn linker long een tumor heeft,dit bovenop de fibrose was wel schrikken. De longarts deed het zeker niet mooier overkomen dan het al was en vertelde eerlijk hoe pa ervoor stond ,welke opties er waren .......en wat hij zelf wilde !!! Eigenlijk koos pa direkt voor de optie, niet meer aan sleutelen,maar wel een zo menswaardig mogelijk leven nog. De situatie is nu verontrustend,hij belde mij gisteren om 12 uur op dat de benauwdheid was toegenomen en of ik wilde komen. Ik trof hem erg kortademig aan ,kon nog geen twee meter lopen en was toch ook wel bang. Ik heb de artsenpost gebelt en wij hadden het geluk dat deze 4 uur later kwamen,en om half 6 lag pa in het ziekenhuis. Er was nergens plaats op de longafdeling,dus ligt hij nu op de KNO afdeling,gelukkig alleen op zaal. Hij heeft 15 liter zuurstof per minuut ,en is ondanks dat nog vreselijk benauwd. Het is een zorgwekkende toestand,we hebben geregelt contact met het ziekenhuis,ze doen hun best om zijn benauwdheid te minimaliseren . Vandaag heeft hij al zijn kinderen en kleinkinderen gezien,en was erg emotioneel. Wij gunnen hem rust,onze lieve vader,ondanks zijn gemopper.....daar prikken we doorheen. Lieve mensen wij houden jullie op de hoogte, Liefs Marianne