woensdag 23 december 2009

Lief dagboek.
Het einde van het jaar is weer inzicht,ook dit jaar is omgevlogen.
Met de nodige ups en downs hebben we het leven weer met beide handen aangegrepen,vanaf maart heb ik weer gewerkt en vraag soms niet hoe maar het is gelukt.
De afgelopen twee weken ging het lichamelijk gezien steeds rotter,ik sliep slecht,ik at slecht,heel veel hoofdpijn,ontzettend moe,vaak naar de toilet,afvallen en me heel eng voelen.............heel verdrietig...........
De zorgen maken een wrak van mij,het ging zo lekker misschien te,dus vorige week naar de huisarts die schrok zich ook een ongeluk hoe ik eruit zag ik moest direkt naar het ziekenhuis bloed prikken en sávonds belde hij mij mijn hb gehalte is aan het zakken dat was al in november maar is nu nog lager en mijn bloedsuiker spiegel was te laag,en ik weet dat de sandostatine injecties die ik krijg diabetes kunnen veroorzaken.
Al met al waardeloos dus ,en dan gaan mijn hersens weer op volle toeren en wat nu???????????
Proberen goed te eten,fruit en rust nemen vooral dat ,oke voor iedereen vrij simpel maar voor mij gewoonweg waardeloos.
Vooral in deze periode van gezellige bezigheden niet kunnen doen wat ik graag zou willen doen.
Eigenlijk doe ik alles wel maar op laag niveau,gedoseerd blhhhhhhhhhhh,ik baal erzo van.
Vorige week stond er een dag kerst shoppen met drie vriendinnen op de planning nou dat ging niet goed,ik zag eruit als een witte kerstengel en viel bijna tussen de kledingrekken inmekaar.
Naar huis,op de bank en huilen maar want dit wil ik niet,en iedereen zal wel denken mens maak je niet druk je doet genoeg nou zeg dat maar even niet ......................foute opmerking!!!!
Natuurlijk doe ik genoeg ,maar juist die gezellige dingen breken mij dan op.
Vera en ik hebben samen de kerstboom gehaalt en versiert,ook voor haar kamer,het huis is gezellig,de boodschappen zijn binnen,het kerstfeest kan beginnen,ik moet tweede kerstdag werken en oud en nieuw .
Mart is volgende week een weekje vrij hopelijk gaat het dan met mij ook weer wat beter,we houden de moed erin.
Wij hebben ontzettend veel kaarten gekregen,heel lief allemaal,sommige met een gedichtje,of zomaar een paar regeltjes ,bemoedigend,hartverwarmend.
Deze sprak mij erg aan voor dit moment:

Here til mij op
hoog boven alle vragen.
Here til mij op,
en neem mij bij de hand.
Als ik val,Here,wil
mij dan dragen,
draag mij door storm
en tegenwind
aan land........

Lieve allemaal,veel goeds voor 2010 een goede jaarwisseling en tot volgend jaar liefs Marianne

zondag 6 december 2009

Lief dagboek.
Vera is gedichten aan het maken en af en toe krijg ik er een toegestopt.
We hebben vorige week zondag haar elfde verjaardag gevierd,was heel gezellig,druk,ze is in iedere geval goed verwent.
Het wordt een hele dame,gezellig maar ook heel lief,maar vooral bezorgt en een echt gevoels mens.
Maar ze kan ook behoorlijk kattig zijn,vooral tegen haar broers.............
Ik merk ook nu ze ouder wordt dat ze zich heel bewust is van mijn gezondheids toestand,iedere dag vraagt ze wel een keer,mam gaat het goed,soms baal ik daar van maar zo is het wel en ik geef haar ook eerlijk antwoord.
Ik hoef daar ook niet om heen te draaien want als ik naar mezelf kijk in de spiegel schrik ik ...........de laatste weken gaat het slecht met mij lichamelijk dan ik val af,heb pijn en ben soms heel moe maar ga door.
Ik werk veel,dat is geestelijk heel boeiend,heel veel nieuwe bewoners weten niets van mijn achtergrond dat is prettig maar degene die het wel weten schudden hun bezorgde hoofdjes,maar ik ga,lach,verzorg,kan soms alle vernieuwingen niet rijmen met mijn gevoel ,laten we er voor de mensen gewoon zijn en niet al die regels veranderen ook de wisselingen van nieuwe collega's ,maar oke we hebben een leuk team en we gaan ervoor maar naar alle waarschijnlijkheid wel tegen mijn gezondheid in.
Zo voelt het op dit moment,meld je ziek wordt zo makkelijk gezegt dat heb ik een keer gedaan eind april 2007 toen voor een jaar,toen verlangde ik weer om te gaan werken en nu,soms denk ik nog wel eens aan het gesprek met dr.de Herder ,afkeuren zeg het maar ik schrijf het wel op...........nee,ik ga ervoor............en ik ga er ook voor met al mijn energie en liefde en vooral de kracht van God kan ik het maar vooral de steun van Mart .
Mart zegt heel vaak ik bewonder je maar gaat het zo nog wel langer ,en soms zegt hij helemaal niets maar dan weet ik wel genoeg.
Er komt een prachtige tijd aan,de kerst de kinderen fijn vakantie,Mart ook een weekje vrij ,gezellig met familie en proberen wat uitterustten,lief dagboek ............................liefs Marianne

dinsdag 17 november 2009.

Lief dagboek.
Even een Mulder bericht,de ziekenhuisperikelen zijn gelukkig weer achter de rug.
Mart z'n ogen staan mooi"HORIZONTAAL" na de operatie was het eerste wat hij zei dit nooit meer,alles was voor de tweede keer dus hij wist precies wat er zou gaan komen.
Die prikken waren nu verschrikkelijk pijnlijk geweest en er zat nu veel meer vocht ophoping dan de vorige keer maar het resultaat mag er wezen.
En Bob is heel blij nu eindelijk zonder pijn door het leven,hij is begonnen met drie maal een kwartier met 2kg. trainen aan zijn been en hoopt volgende week weer te starten met voetbaltrainen.
Al met al twee gelukkige mensen,en met mij gaat het prima,veel werken,cursus maar zo na vier avonden werken heb ik het wel weer even gehad dan is het over en uit.
Ik heb wel een enorme bloeduitstorting op mijn "heup"een prikaccident,lekker zeg ziet er niet uit,ik word iedere drie weken nog steeds geprikt intra-musculair maar deze PRIKMUTS bedacht in mijn heup te prikken....................pijnlijk ...............
Nu na ruim een week is het zwart,blauw,rood,groen en geel geweest en nog steeds en er zit een verdikking ,fijn he
De jongens zitten in een spannende fase ,tentamens ,studie punten behalen maar het gaat goed met ze.
Jasper heeft wilde plannen ,gaat als alles doorgaat de kerstvakantie naar Oostenrijk,leuk dat je dat als student kan doen,met een mede student en voor de zomer staan er 9 weken stage op het programma ook in Oostenrijk.
Vera is druk met de voorbereidingen voor haar verjaardag,leuk maar een echt meisje ,een verlanglijstje ,de taart nou ja wel weer een leuke tijd.
Verder even geen nieuws meer ,liefs Marianne

maandag 2 november 2009.

Lief dagboek.

De uitslag is gelukkig weer positief ,ik had niet anders verwacht .............maar.............

Het blijft toch weer spannend zo'n bezoek aan het ziekenhuis,hoe gaat het Mw.Mulder ,nou kan niet anders zeggen dan prima,ik voel me goed........hoe is het met de pijn,geregelt vooral met warm eten geeft dat een vervelende druk,met mijn ontlasting gaat het ook niet altijd even soepel,maar voor de rest mag ik niet klagen.

Nou dat is mooi,dat laat de ct scan ook zien alleen hb gehalte is wat te laag eventueel staaltabletten is geen optie omdat de ontlasting al zo hard is we kijken het een half jaar aan en dan een infuus !!!!!!!!!

Moet ik mijn verdere leven die injecties blijven gebruiken...............stil.............waarom???????

Het zijn vreselijk pijnlijke prikken ,iedere drie weken zie ik er als een berg tegen op maar oke als het moet,ja daardoor leeft u nog...................

Oke ,duidelijk .

Over een half jaar terug,weer bloed,urine en een ct scan en over een jaar de sms scan maar dat is pas oktober 2010.

We hebben weer even alles duidelijk gekregen,met je neus op de feiten,ik weet het allemaal wel maar stop het soms heel ver weg....................

Een ding weet ik wel,dit half jaar heb ik er weer bijgekregen,en ga ondanks het "zwaard"wat boven mij hangt toch weer vol goede moed verder,Mart ging mee en is mijn maatje ,steunt me ,maar roept mij ook af en toe tot denken,ho tot hier en niet verder .

Nu ga ik zo werken voor de derde avond ,maar baal dat ik nu niet even samen met ons gezin mag zijn,ben eigenlijk moe van deze dag.................

Van Jasper kreeg ik mooie rozen,ik ben een dankbare moeder met dit geweldige gezin en ontzettend lieve man ................ik hou van jullie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!liefs Marianne

30 oktober 2009

Lief dagboek.

Het wordt weer een spannend weekend,eigenlijk is het de hele week al onrust in mijn lichaam al wil ik daar niet aan toe geven toch gebeurt het met je???????

Wat zo'n uitslag toch weer aanricht,een hoop stress dat ten eerste,en ten tweede het weer bewust worden van de ziekte die er is maar niet meer in het middelpunt staat alhoewel...............

Op dit moment wel het middelpunt dus ,maar alles in de wereld draait gewoon door zo is het leven, soms snap ik er ook helemaal niets van ,ik draai ook weer gewoon,deze maand 19 avonden gewerkt "niet normaal"maar wel gewoon gedaan met veel plezier.

En de aankomende maand staan er niet veel minder op de agenda dus de uitslag moet gewoon goed zijn.

Toch is de onrust in hoge mate aanwezig en voel mij daar niet al te prettig bij ,ook bij Mart begint de onrust te knagen maar wij zijn deze twee jaar door de strijd heen gestreden en gaan ook deze uitslag tegemoet met vertrouwen ,hoop en vooral onze liefde.

De kinderen gaan zo hun weg,we praten er weinig nog over dat is maar goed ook hun veilige leven gaat gelukkig gewoon verder.

Bob is goed herstellende van zijn knie operatie de knie is nog wat dik maar de pijn is bijna verdwenen en dat was de bedoeling.

Het weekend ga ik werken,en maandag om 10.00 uur is het zover tot dan liefs Marianne

zaterdag 24 oktober 2009.

Lief dagboek.

We hebben de operatie van Bob ook achter de rug,alles is meegevallen en het revalideren kan beginnen.

Het was woensdag in de vroege morgen dat Bob en ik samen vertrokken naar het ziekenhuis.

Om 7.00 uur moestten wij ons meldden,en om 7.30 uur begeleidde ik Bob naar de o.k.

Eerst nog even de laatste mode uitvoerend(blauwe o.k jurk) aan een sok en wat viltstift op zijn linker knie en daar ging hij heel stoer als eerste patient voor deze morgen en ik droop af naar huis,leeg ...........het donker in thuis komend eerst Joep uitgelaten ,daarna met Veer wachtend op telefoon uit het ziekenhuis.

Om 9.oouur werd er gebelt,alles goed gegaan en kreeg ik duffe Bob aan de lijn,verstond hem bijna niet,toen de zuster nog even gevraagt of het goed was dat ik nog even langs kwam,natuurlijk was dat in orde.

Om 10.oouur met Veer op bezoek maar troffen een slapende Bob aan nog steeds in mooi blauw liggend aan het infuus.

Even bij hem staan kijken, toen hij lichtelijk ontwaakte het was hem meegevallen en had eigenlijk vreselijke honger,dat wil wel een knul van 1.90 meter 68 kg en dinsdag avond voor het laatst gegeten en gedronken.

Zijn knie was behoorlijk ingepakt,maar hij had nog geen pijn,Vera en ik zijn naar huis gegaan en we spraken af sms kontact te houden over hoe en wat!!!!!!!!!!

Nou dat heb ik geweten ,ik geloof dat hij 15 sms-jes stuurde ,het eten is niet te vr...........,de fysio is nog niet geweest,het is saai,op een bepaalt moment hoorde ik hem niet meer ,jawel hoor ......hij Sliep n.l zo reageerde hij 2 uur later.

Om half zes hebben wij hem opgehaalt,en eigenlijk gaat het heel goed,woensdag en donderdag heeft hij geregelt pijnstilling genomen maar daarna niet meer.

Hij heeft drie dagen volstrekte rust moeten nemen maar dat valt heel zwaar voor zo'n sportief mens ,vanaf vandaag loopt hij wat meer maar te lang staan lukt nog niet.

Vanmorgen is hij door zijn broer geholpen onder de douche,nou dat was dolle pret,vuilniszak om zijn been en hup onder de douche ,ik heb zijn knie uitgepakt deze ziet er netjes uit nog wat dik aan de binnen zijde maar verder netjes,daarna weer opnieuw gezwachtelt.

Vanmiddag met Mart naar de stad geweest,lekker ontspannend zo samen Veer is een paar dagen logeren,Jap voetballen en Bob hadden we met een natje en een droogje op de bank geinstalleerd.

Lekker genieten van dit vrije weekend en volgende week er weer tegen aan,hopelijk is het morgen een beetje zonniger want van dat druilerige weer wordt je niet echt vrolijk.

Ik voel me wat rustiger nu,maar deze week heeft veel spanning los gemaakt,ik voelde mij donderdag en vrijdag heel nerveus,ik word er gek van dat overheersende gevoel in mijn lichaam ,dat gevoel mag niet de overhand hebben maar het gebeurt..............

Nog een week in onzekerheid maar vol vertrouwen!!!!!!!!!

Lief dagboek ,Marianne

dinsdag 20 oktober 2009.

Lief dagboek.
Even weer mijn frustatie opschrijven van het afgelopen ziekenhuis bezoek.
Maandag 19 oktober 11.15 uur de ct-scan,half uur van te voren aanwezig zijn en Nuchter!!!!!!!
Dat is al niks voor mij eerst eten dan de deur uit,maar oke dat hoort erbij,Vera ging voor het eerst met mij,zij keek haar ogen uit.
Alles ging keurig op tijd,halve liter contrast vloeistof drinken,daarna infuus en direkt onder de scan.
Die scan duurt hoog uit 10 minuten,het akeligste vind ik als ze ook nog door het infuus contrast laten lopen,je voelt je heel warm worden van je kruin tot aan je tenen.
Het lijkt net of je in je broek plast,infuus eruit en je kan weer verder met "pluk de dag"!!!!!!!!!!!!!!!
En dan begint het met mij............................
Zón dag is zo beladen ,ik word geconfronteerd met de kanker die ik eigenlijk heel ver weg stop dat halve jaartje dat ik weg mag blijven.
Ik leef weer bijna normaal iedere drie weken die injectie om te leven zonder zo weinig mogelijk klachten dat hoort nu bij mij net zoals iedere morgen mijn tablet voor de schildklier maar "niet"de kanker.
En daar is dan dat akelige gevoel weer ,ik heb een heel verdrietig gevoel over mij dan en zou het liefst alleen weggaan.
Ik krijg er de kans niet voor want het is herfstvakantie ,er wordt dus gewoon over de zaken heen gewalst.
Maar mijn lichaam komt toch echt in opstand,sta stil bij de feiten en ben wanhopig verdrietig.
Het is nog even twee weken blijven adem halen en 2 november hoor ik de uitslag naar mijn idee moet die goed zijn ,want over het algemeen voel ik mij prima.
Wat zit een mensenleven toch vreemd in elkaar van de een op de andere dag is de kanker weer in je "leven".
Het is wat een vrouw mij vorig jaar schreef uit Aruba ,zij had de zelfde vorm van kanker en kwam een maal per jaar naar het Erasmus MC voor onderzoek ik haal het uit de kast voor een week en daarna stop ik het weer gauw op de plank in de kast weg!!!!!!!!!!!! Ja zo doe ik dat ook maar,maar het verdriet was toch weer even aanwezig.
Ik heb gelukkig goed geslapen vannacht en ga vandaag met een vriendin en Veer naar de bioscoop en een hapje eten ergens en lekker kletsen daar heb ik behoefte aan .
Gisteren avond heb ik samen met Mart een lange wandeling gemaakt met Joep achter de voetbal velden van de jongens prachtig slenterend door de herfstbladeren ,geweldig zo samen ,hand in hand ,samen in het verdriet maar ons leven is intenser geworden na dit alles dat neemt niemand meer af .
Ik besluit vandaag met een lied:

Lied 437
Vernieuw Gij mij,o eeuwig licht.

Wees Gij de zon van mijn bestaan,
dan kan ik veilig verder gaan,
tot ik U zie,o eeuwig Licht,
van aangezicht tot aangezicht.

Tot gauw liefs Marianne

dinsdag 13 oktober 2009

Lief dagboek.
Hier ben ik eindelijk weer ,hoor ik iedereen zeggen dat betekent gewoon dat het heel goed gaat met mij.
Ik heb het vreselijk druk ,werk veel en onderwijl ren ik ziekenhuis in en weer uit!!!!!!!!!!!!!
Niet alleen voor mijzelf,maar ook voor mijn mannetje,mijn jongste knulletje,en mijn schoonmoeder.
In September zijn we lekker met ons gezin nog eventjes een weekend in Ouddorp geweest,prachtig weer gehad lange wandelingen gemaakt,uitgeslapen,uitgerust,er weer tegen kunnen ,de batterij opgeladen .
Deze maand staat inderdaad in het teken van onderzoeken,zo ben ik gisteren begonnen met het vol plassen van containers tot morgen vroeg,dan naar het Erasmus voor een bloedonderzoek en de piesflessen inleveren.
Maandag a.s gaat ik de ct-scan in om 11,15 uur dit keer nuchter waarom .........geen idee,Vera gaat met mij mee zij vind het wel spannend en daarna gaan we lekker stadten want het is herfstvakantie.
En jawel dinsdag morgen mag ik weer een leuk bezoek brengen bij de gynaecoloog,waarom......ik hou het maar op de overgang ,,lekker jong toch ook dat kan maar weer achter de rug zijn,ha,ha.
Woensdag ik praat nog steeds over volgende week komt er eindelijk voor hem een tijd aan om zonder pijn door het leven te gaan.
Er wordt een of ander vlies uit zijn knie gehaalt wat deze pijnen veroorzaakt,een week niet lopen,nou dat is voor Bob geen probleem op de bank languit ,laptop op schoot nou die komt die week wel door.
Twee maanden niet voetballen ,Bob gaat zich vast en zeker laten verwennen .
Twee November hoor ik de uitslag van mijn onderzoeken,ik ben heel benieuwd,voel me prima als ik maar mijn rust neem.
Vier November wordt Mart weer geopereerd aan zijn ogen,dit moet opnieuw gebeuren helaas voor hem maar het is garantie werk.
Wat eerst zijn luie oog was is nu een prachtig openstaand oog ,en zijn normale oog lijkt nu een lui oog ,dus afwachten maar .
Maar voor de rest met ons gezin gaat het prima,Jasper maakt hele lange dagen in Goes maar heeft het goed naar zijn zin en Vera flierefluit.
Nog even over mijn schoonmoeder,zij is zaterdag opgenomen in het ziekenhuis met een T.I.A,dat was behoorlijk schrikken ,het gaat nu goed met haar ,ze heeft nog wat kracht verlies in haar arm en ze loopt wat vreemd maar morgen heb ik nog een gesprek en krijgen we nog wat uitslagen over vaat onderzoeken te horen.
Maar hoe dat straks thuis allemaal moet gaan dat zien we wel.
Lief dagboek tot ziens liefs Marianne.

vrijdag 18 september 2009

Lief dagboek.
Er is weer van alles te vertellen,Mart is voor controle naar de oogarts/plastisch chirurg geweest vorige week en moet zoals gedacht nogmaals geopereerd worden.
Hij dacht zelf aan een oog maar helaas beide ogen moeten nogmaals gedaan worden,gelukkig is het garantie werk want van deze kosten wordt je niet vrolijk.
Een paar weken wachttijd en dan weer als BATMAN of ZORRO door het leven ach ja wie mooi wil zijn moet een paar .......maanden voor ... lopen!!!!!!!!!!!!!!ha,ha,ha.
Volgende week heeft Mart heerlijk een weekje vrij dan gaan we nog wat verven in huis en nog een heerlijk lang weekend erop uit.
Bob is afgelopen week voor de mri scan geweest dat viel voor hem gelukkig mee wel een krappe bedoening in zo'n ding zei hij na afloop maar vond het niet eng ,hij weet nu wel waar ik geregelt in moet liggen en dat lange stil liggen was ook afzien.
Hij had een cd meegenomen van Michael Jackson ,zo had die radioloog gezegt ,je gaat toch niet moonwalken he ??want hier moet je stil liggen,ja,ja.
Vrijdag de 25ste horen we de uitslag,we zijn zeer benieuwd,wordt het opereren of .....afwachten maar.
En Jasper is deze week in de Ardennen geweest,ik heb twee sms berichten gehad,een heey mam het is hier onwijs gaaf wel veel regen,en een heey mam alles is bagger de tent van binnen en buiten die moeten we maar even opzetten maar het is gaaf.
Vanavond komt hij thuis met de bagger bende,dood versleten denk ik,douchen en z'n bed in.
Morgen horen we de verhalen ,en wat de tent betreft is het mooi weer om hem goed te laten drogen.
Ik heb deze weken heeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeel gewerkt en Mart doet het huishouden de taken zijn omgedraaid gewoon geweldig mijn hulpje.
De was en strijk zijn mijn ding en de boodschappen maar ramen zemen ,de stofzuiger en de plee's zijn even zijn taak en dat gaat klasse ,en als ik werk kookt hij.
We hebben altijd alles samen gedaan maar het grootste gedeelte van het huishouden kwam op mij neer , maar dat kan ik lichamelijk niet meer trekken,en dat kan ik nu eindelijk na ruim twee jaar loslaten.
Op het ogenblik heb ik toch ook wel meer pijn,ik moet echt gaan overleggen voor sterkere pijn medicatie als ik in november weer voor de uitslag kom.
Ik ben ook wel heel benieuwd wat de scan laat zien want ik heb wel heel veel van mijn lichaam gevergt,ondanks de rust pauzes die ik iedere dag inlas.
Het is een zeurende pijn waar ik op dit moment nu ik zit te schrijven erg chagrijnig van wordt ,maar daar wil ik boven staan dus is er een remedie,met Joep naar buiten en genieten van de warmte van de zon en de herfst kleuren in het park en denken aan het weekend wat weer voor ons ligt.
Ik neurie en zing in mijn hoofd waar ik blij van wordt en praat in gedachte met God en probeer zo een antwoord te krijgen op de vragen die misschien achter deze pijn schuilen.
Ik zet een mooie cd op en geniet,ga Veer uit school halen ,die glimlach van haar,ik hou heel veel van jouw lieve mammie daar wordt je warm van en vanavond die grote kanjer weer naast mij op de bank al hoewel ik een klein beetje op de tweede plaats begin te komen maar dat zit wel goed .
Lief dagboek ,Marianne

maandag 7 september 2009

Lief dagboek.
Na twee weken geen bericht dan zeker een goed bericht.
Eigenlijk loopt alles zo een heel gewoon gangetje,druk hard werken een voor een de kinderen weer naar school,de sporten zijn weer begonnen,Mart zijn ogen goed herstelt,Veer op werkweek geweest ja dat is het wel zo'n beetje.
Op mijn werk zijn ook behoorlijk wat stress factoren geweest,veel ziekteverzuim,vakanties,ontslag maar al met al weten wij het met een goed team draaiende te houden en ook ik neem daar deel in.
Soms loop ik zo heerlijk achter mijn pillenkar te dromen hoe ik dit toch maar weer voor elkaar heb gefixt,en dan heb ik mooi maling aan al die goed bedoelde en welgemeende adviezen van iedereen en mijn lichaam geeft geregelt aan ho............nu niet verder en toch iedere keer herstelt het zich weer positief ,daar ben ik zo dankbaar voor.
Ik wil mij zeker niet bewijzen,maar wil nog zoveel binnen mijn werk betekenen ,vooruitkijken,meedenken in alle nieuwe theorien die ze binnen de zorg aan het bedenken zijn ,daar wil ik ook nog steeds mijn steentje aan bijdragen.
Deze maand draai ik ook zo af en toe weer een oude dienst van mijzelf tot elf uur,dat is lang ,dan krijg ik een knagend gevoel in mijn onderbuik,krampend,en stekend en dan is het punt weer bereikt.....
Soms denk ik dat dat mijn lever is maar dat is een hersenspinsel dat weet ik niet zeker maar straks gaat die vraag wel weer mee als ik voor de uitslag moet.
In oktober ga ik de molen weer in dat wordt weer spannend ,niet alleen voor mij,maar voor iedereen, die ziek zijn met mij,er is alweer een half jaar voorbij,waar blijft de tijd toch.
Vanmiddag lekker met Jasper wezen lopen in de grienden,hij moest zijn berg-schoenen inlopen want a.s maandag gaat hij in de Ardennen feesten............de eerste schoolweek ,rugzak mee,tent mee om 10.00uur op station Maastricht staan en dan met de bus verder.
Een klim en klauter week,raften,lopen en gaan hij heeft er weer helemaal zin in.
Bob is nu voor de tweede week aan de gang ,voor hem een examen jaar en nadenken over een vervolg opleiding,misschien dat hij het al weet iets administratiefs,de handel-kant we zien wel.
Eerst heeft hij nog iets spannends te verwachten,volgende week moet hij een mri scan van zijn knie laten maken op verdenking van een scheurtje aan de binnen meniscus.
Hoe dat af gaat lopen horen we een week later,en Veer is net terug van haar werkweek heeft het heel leuk gehad.
Morgen ga ik met Mart mee naar de oogarts om te kijken of beiden tevreden zijn over het resultaat,als het aan Mart ligt moet er een oog over gedaan worden,deze staat wat minder open als de ander.
Nu even twee avonden vrij en dan weer twee werken en dan heerlijk een lang weekend vrij,lief dagboek tot ziens,Marianne

zondag 16 augustus 2009.

Lief dagboek.
Mijn vakantie zit er alweer op ,ben het al een klein beetje vergeten,deze week vijf avonden gewerkt om mee te beginnen.
Heel druk gehad,tussendoor ook Veer haar kamer geverft van zuurstok rose naar wit/grijs,het is ontzettend leuk geworden al zeg ik het zelf.
Maar Veer heeft zelf ook even hard meegewerkt,bij Ikea nog wat nieuwe accessoires gekocht ,een nieuwdekbedovertrek ziet er gewoon geweldig uit.
Vrijdag avond was ik zo vreselijk moe,had ik erge hoofdpijn was ik weer over mijn grens gegaan van TE DRUK doen leer ik dit ooit nog eens af..................
Maar het werk is zo leuk,en ik weet dus ook de concequentie.
Vorige week met opa en Veer naar de kinderdijk gevaren was een bloedhete dag ,geweldig om op het water te zijn,de kinderdijk vond ik niet zo schokkend behalve de dozijn chinezen die er met parasolletjes liepen te fotograveren,echt lachen.
Deze week is de laatste alweer voor Vera dan zit de schoolvakantie erop,de jongens hebben nog twee en drie weken vrij maar werken allebei heel hard.
Dit weekend ben ik wel weer aardig bijgetankt en kan ik er morgen avond weer tegen,zometeen krijg ik mijn injectie ,hopelijk voel ik mij morgen dan wat sterker en kan ik erweer tegen aan.
Vanmorgen samen naar de kerk geweest,een vreemde dominee maar een man die je moest aanhoren en zeker het eind van zijn verhaal ,de slotconclusie daar konden wij wat mee vanaf je geboorte tot aan het graf en ook daarna in de hemel waar het licht schijnt daar is de Heer Hij reist met je mee je leven lang over bergen en door dalen.
Ik heb bergen gezien maar ook vreselijke dalen en nu op dit moment zweef ik op adelaarsvleuglen en voel mij vooral heel gelukkig als mens maar vooral als moeder van mijn drie geweldige kinderen die samen met mij soms meehuilen als ik zo doodvermoeid mijn weg weet te gaan.
wij zongen Psalm 139:

Gij zijt zo diep vertrouwd met mij:
wie weet mijn wegen zoals Gij?
Gij kent mijn leven woord voor woord,
Gij hebt mij voor ik spreek gehoord.
Ja overal,op al mijn wegen
en altijd weer komt Gij mij tegen.

Lief dagboek ik schrijf gauw weer,Marianne

Dinsdag 4 augustus 2009

Lief dagboek.
De operatie weer achter de rug en er een mooi ventje voor terug gekregen.
Woensdag 29 juli dus morgen een week verder en je ziet al duidelijk verschil hoe ze het luie oog hebben gelift.
Geweldig nu zie ik na 27 jaar twee blauwe ogen die mij beide aankijken,over zes weken moet hij terug naar de plastisch chirurg om te beoordelen hoe beide heren het resultaat vinden.
Tijdens dat Mart geopereerd werd heb ik twee staar operaties gezien,Mart zijn operatie was te bloederig dus dat mocht niet.
De operatie heeft een uur geduurd ,daarna een bakkie koffie en toen met twee al aardig gezwollen ogen op huis aan.
Thuis gekomen moest hij om het uur een kwartier koelen en dat twee dagen lang behalve de nacht.
Dat is heel goed gegaan,we hebben van iedere dag een foto gemaakt een heel lugubere daar lijkt het op zo'n opsporings foto van politie berichten,zo'n drenkeling..............vreselijk!!!!
Gisteren zijn de hechtingen eruit gegaan,met het blauwe valt het ontzettend mee ,hij is er zelf ook al heel blij mee.
Mart is maandag weer met werken begonnen,en ik geniet nog van deze mooie zomerse dagen,vandaag met Veer wezen fietsen,vannacht blijft haar vriendin logeren en morgen naar het zwembad en voor donderdag staat er een boottocht op naar kinderdijk al met al vast nog wat leuks in het vooruitzicht.Liefs Marianne

woensdag 29 juli 2009.

Lief dagboek.

Zo deze dag is ook weer achter de rug en twee blauwe ogen rijker.

Mart is vandaag geopereerd aan een kosmetische ooglid correctie aan beide ogen en ziet er behoorlijk opgezwollen uit en heel blauw!!!

Het is allemaal erg meegevallen ,de ingreep bedoel ik dan want het ziet er eerlijk gezegt nu niet uit,maar oke zaterdag hebben wij een piratenfeest met dresscode "PIRAAT'nou dat kan ik iedereen vertellen de eerste piraat zit hier in de kamer.

Gelukkig heeft Mart nog drie dagen kunnen surfen ,anders is zijn zomervakantie zo voorbij,want nu moet hij ieder uur een kwartier koelen om zwelling enigzins tegen te gaan en niet zwaarder dan 10 kg. tillen vanaf morgen.

Maandag gaan de hechtingen eruit en hopelijk zien we dan ook het resultaat hoe het moet gaan worden.

Maandag zit zijn vakantie erop,ik heb nog een weekje en hopelijk kan ik met de kinderen er nog op uit trekken als het mooi weer is.

Joep is gisteren weer naar de plukker geweest,hij ziet er voortreffelijk uit voor 35euro is hij weer het reutje...................wat doet die knuppel ,ik haal hem op en dan ruikt hij zo lekker net een baby,ja,hoor onze teckel springt zo in het park de sloot in..............onder het kroes en stinkend ging hij mee naar huis ,leuk zo'n hond.

Maandag heb ik mijn injectie gekregen,deze was zeer pijnlijk,ik ga er steeds meer tegenop zien,hoe dat komt geen idee.

Ik heb nu ook een blauwe bil,en ben ontzettend moe daar baal ik vreselijk van,waarom...................

Vandaag ook behoorlijk veel pijn in mijn buik en een zware hoofdpijn maar dat komt waarschijnlijk ook van de spanning voor Mart.

Ik moet het toch ergens op gooien,morgen weer beter.

Lief dagboek,liefs Marianne

zaterdag 25 juli 2009

Lief dagboek.
Een midweek Limburg zit er weer op,het weer was als volgt tussen de buien door was het even droog ,scheen de zon en trokken we erop uit.
Twee mooie dagen,twee verregende dagen maar veel lol.
Het huisje was om depressief van te worden,zo donker maar wij hebben natuurlijk drie zonnetjes dus licht genoeg.
Iedere dag lekker wezen zwemmen,een boek gelezen,gewoon even eruit en de gedachten aan de kant al moet ik eerlijk bekennen dat mij dat niet gemakkelijk afgaat.
Mijn gedachten slaan op dit moment behoorlijk op hol,ik heb veel problemen met mijn gedachten,kan ze niet genoeg onder controle krijgen.
Gelukkig slaap ik heel goed,en rust ik lekker uit.
Joep heeft een geweldige logeerparty achter de rug,is blij weer thuis te zijn ,komt ook helemaal tot rust,want bij zo'n ADHD logeerhuis wordt je gek!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Vera is vandaag op logeerpad in Dordrecht bij haar vriendin Thirza,en wij genieten nog van een paar mooie zonnige dagen in en rondom ons huis.
Vandaag verf gehaalt om Veer haar kamer optefrissen,grijs/zwart/wit moeten de kleuren worden.
Mart wit deze week haar kamer alvast dan kan ik met muurverf aan de slag.
Woensdag krijgt Mart een ooglidcorrectie,hij heeft al geruime tijd last van zijn contactlenzen en hopelijk wordt dit probleem verholpen.
Even een weekje met twee blauwe ogen mag de pret niet drukken.
Lief dagboek tot gauw liefs Marianne

vrijdag 17 juli 2009

Lief dagboek.


Wij hebben vakantie,en gaan daar zeker van genieten.


Niet zo als anders,de gang vol tassen,Joep er boven op want stel je voor dat we hem vergeten maar relaxen en van de tuin genieten ,de fiets pakken en erop uit trekken.


Zo wie zo staat erop het program een paar dagen Limburg,en een oog operatie..........


Voor de rest valt de injectie van mij midden in de vakantie dus echt veel plannen heeft ook geen zin of ik moet die spuit meenemen en mij op het vakantie adres bij een ziekenhuis meldden maar dat gaat mijn gevoel te buiten,dat is mijn trots,ik wil dat gewoon nog niet dan maar de vakantiedagen om mijn injectie plannen ja hoe je het went of keert ik word er driewekelijks mee geconfronteert.Met mijn kanker.


Jasper heeft zijn rapport opgehaalt,na een jaar van zweten en zwoegen heb je het gered staat erop geniet nu van je welverdiende vakantie.


Hij gaat nu voor buitensport instructeur verder dus vanmiddag een mega rugzak aangeschaft,ja,ja kost gelukkig niet zoveel allemaal en begin september moet hij zich meldden op station Maastricht voor een kamp.


Maar ook hij gaat genieten van zijn vrijheid,hij ziet er moe uit en is ook werkelijk niet vooruit te brandden.


Vera en ik zijn druk met de voorbereiding van een piratenfeest,echt lachen die Veer,vanmiddag naar een feestwinkel geweest om het een en ander aanteschaffen.


Onze ideeen lopen nog al uiteen,maar we komen er samen wel uit hoop ik.


De foto's volgen tegen die tijd wel,we gaan met z'n drieen want de boy's vinden zo'n verkleedpary niet zoveel.


Ze moeten wel om ons lachen wat we allemaal aan het goochelen zijn.


Ik heb de afgelopen periode veel gewerkt,extra diensten en eigenlijk ging het heel goed als ik maar veel rust neem tussendoor.



Nu ga ik alleen maar genieten ,hopelijk van het mooie weer ,van mijn fijne gezin lieve man en ondeugende hond.

Gedicht:

Een God,die je peilloos kent.
Niets van jouw ontgaat Hem.

En het treft Hem-
Jouw verdriet is Zijn verdriet.

Oneindig teder omgeeft Hij je,
draagt Hij je.

Hartverwarmend God is Hij voor je.


Lief dagboek,voor iedereen een fijne tijd gewenst,liefs Marianne.

vrijdag 10 juli 2009.

Lief dagboek.
Ook onze Jap heeft het gered,om vier uur kwam het verlossende telefoontje ,gewoon over........
Nu kan de vakantie voor de kinderen beginnen,Jasper moet van de week nog naar Goes om zijn rapport optehalen en verdere gegevens voor het nieuwe seizoen.
Opgelucht zijn we allemaal,maar vooral Jap ondanks de aanloop moeilijkheden heeft hij het toch gered.
We zijn heerlijk met z'n vijven uit eten geweest.
Ik hoop dat mijn vermoeidheid weer van voorbijgaande aard zal zijn,nog vijf avonden werken en dan echt vakantie.
Lief dagboek tot ziens Marianne

woensdag 8 juli 2009

8 juli 2009,vandaag 44 jaar geworden,gewoon weer een jaartje ouder.
Vanmorgen lekker met mijn vriendin de hort op gegaan,de stad in naar de bioscoop,lekker onderuit met een sapje ,ontspannen ,lachen alle zorgen aan de kant.
Niet alleen zorgen maar ook grote frustaties!!!!!!!!!!Waar gaat het soms allemaal om in het leven.
Ik kreeg als kado een boekje waarin het volgende stond,
Ik heb meer VERTROUWEN
in vier poten en een staart
dan in twee benen en
een uitgestoken hand.

Het is een boekje met wijze uitspraken over honden.
Samen met Ing de stad in gegaan na de film,lekker gekletst,wijze woorden van een vriendin die mij al veertig jaar door en door kent alle liefde en verdriet meegemaakt heeft met mij,samen op school,samen blijven zitten,samen herexamen gedaan,samen op vakantie,allebei een rugzak met heel veel verdriet erin maar toch ook heel gelukkig,veel plezier als we samen zijn.
Tussen door Bob gebelt hoe zijn rapport eruit zag,he mam ik blijf zitten hoor.....................grapje ,je hart staat ondersteboven alleen de kinderen begrijpen dat niet.
Hij heeft een mooi rapport,Veer gaat naar groep 7 had een prachtige cito uitslag dus dat zit allemaal wel goed en nu vrijdag nog ,de grote dag voor de overgang van Jap.
Hij zegt niet nerveus te zijn,maar springt en doet maf door het huis heen,aandachtvraagt hij heel vermoeiend gedrag maar heel veel lol zaait hij door zijn droge opmerkingen en de plagerijtjes naar zijn broer en zus toe.
Gisteren avond om 23.30uur kroop hij als een kleine jongen tussen ons in,luister even op de msm kreeg ik te horen dat Sjouk(=zijn coach) een mail gestuurd heeft?waarover Jap..........ja dat weet ik niet,kijk dan even,waar gaat het over dan ,misschien of je door bent,gauw gekeken maar het waren andere schoolzaken,dus toch tot vrijdag avond wachten als erna half zeven niet gebelt is gaat hij door naar de twede.
Heel spannend nog,nu zijn de twee jongens lekker nog even trainen,en heb ik veel telefoontjes al met al een leuke verjaardag.
Lief dagboek ik schrijf zo vlug mogelijk na de uitslag van Jap want ik weet dat er veel mensen met ons meeleven.
Lief dagboek ,Marianne

Dinsdag 30 juni 2009.

Lief dagboek.
Wat een prachtig weer ,zomerse temperaturen om heel blij van te worden.
Deze foto is op moederdag gemaakt door een prive fotograaf....hi,hi.
Ook toen in mei was het een mooie zondag,wij wilden graag een foto van ons gezin in blauw/wit en dan uit laten vergroten op kanvasdoek maar dat valt niet mee,de een kijkt niet,de ander heeft last van de zon ,nummer drie het haar vliegt voor de ogen en noem maar op.
Maar oke er zijn toch prachtige plaatjes gemaakt.
Op dit moment gaat het met mij redelijk,wat de pijn betreft dan,maar ik blijf problemen houden met een opgeblazen dikke onderbuik en dan vooral als ik gegeten heb??????
Een bezoek aan de arts stel ik uit,omdat ik tot oktober uitstel heb gekregen wanneer ik nu bel begint het hele circus van voor af aan.
Dus ik moet goed op mijn gewicht letten en mijn rust nemen.
Nog twee weken werken en dan lekker vakentie vieren met ons gezin.
We hebben geen plannen om weg te gaan,maar gaan zeker er wat leuks van maken als het weer maar goed blijft.
Volgende week horen we of Jap erdoor is en of Bob doorgaat naar het examen jaar nog even een weekje afzien.
Zondag vieren Bob en ik onze verjaardagen nog twee avonden werken,afgelopen zondag hebben we met z'n drieen lopen buffelen ,zwaar maar het gaf wel een kick,ik kan het nog steeds............. maar met z'n vieren sávonds is zeker voor mijn lichaam tien keer zoveel beter.
Lief dagboek ik geniet van het leven,liefs Marianne

zondag 21 juni 2009.

Lief dagboek.
Een fijn weekend al bijna weer achter de rug,toch geprobeerd te relaxen maar uiteindelijk druk geweest.
Vrijdag avond gewerkt,vermoeid na weer drie avonden te hebben gewerkt was Jap thuis gekomen van zijn waterkamp,verbluffende verhalen van leren waterskieen,surfen,raften,kanoen,naar zeemeeuwen achter na zitten omdat ze ze uit hun slaap hielden.
Dolle pret,maar een onvoldoende houding (alleen de jongens) omdat ze de meeuwen achter na waren gegaan ,jammer, Jap is hier de dupe van verbleef gewoon in zijn tent het was n.l s'nachts.
Vrijdag heeft hij een triathlon,fiets geregelt van zijn oom de rest van de week vrij,zijn studiepunten van de laatste periode heeft hij allemaal behaalt .
Bob heeft zijn eerste stageweek erop zitten ,zal blij zijn als het afgelopen is,en dan boeken inleveren en heerlijk vakantie vieren.
Gisterenmiddag een honderd pannenkoeken staan bakken voor een kerkendag drie uur staan bakken met spek,met rozijnen en naturel.
Ze zijn allemaal opgegaan,het was een reuze gezellige bijeenkomst met nog een discussie programma met een mannetje van de deelgemeente "hoe maken we charlois veiliger"!!!!!!!!!!!!!!
Wij hebben wat argumenten aangedragen of dat hij daar erg blij van werd ,denk ik zomaar van niet,maar wij wonen er wel met alle overlast van dien.
Voor de rest vandaag eerst naar de kerk geweest,een fantastische dienst,een prachtige uitleg over de adelaarsvleugelen..........in mijn blog van misschien wel een jaar geleden heb ik daar ook wel eens over geschreven en heel in het begin,zelfs toen ik in het ziekenhuis lag,soms droom ik hier over ik geloof oprecht dat ik op adelaarsdvleugelen heb meegereisd in deze soms heel zware tijd voor mij.
Ik geloof dat God nog steeds heel dicht bij mij is,niet alleen bij mij maar ook bij zoveel mensen die van mij houden,ook nu weer als ik dit zo schrijf vallen de tranen op mijn schoot,ik voel me heel gelukkig ondanks de ellende .
Na de kerk ,vaderdag gevierd bij mijn vader,wij hebben hem deze prachtige foto die nu op mijn blog staat gegeven als kado,hij was hier heel ontroerd van.
Hij wil hem graag op canvasdoek,dat wordt dus geregelt voor hem.
Mart heeft van Vera een uit hout gefiguurzaagd hart gekregen als sleutelhanger,van Jap jägermeister,en van Bob iets geurigs voor onder de douche.
Vanmiddag bij een oud collega/vriendin wezen high teaen????????,heel gezellig daarna nog naar onze vrienden ,want onze AN was geslaagd dus daar moest ook nog even een felicitatie knuffel brengen.
Al met al een druk maar heel gezellig weekend gevierd,morgen weer werken en lekker ons huis vast wat voorwerken voor de naderende vakantie periode.
Lief dagboek welterustten,knuffels Marianne

Dinsdag 16 juni 2009.

Lief dagboek.
Even de perikelen vanuit huize Mulder.
Alles gaat goed ,als ik maar luister naar iedereen en alles maar vooral naar mijn lichaam.
Op dit moment dat ik aan het schrijven ben heb ik al een aantal dagen last van mijn rechter zij uitstralend naar mijn rug.
Een zeurende pijn ,onophoudelijk,het idee hebben om konstant te moeten zuchten...............wat zou het zijn .
Snuffelend op internet uitgekomen bij de lever(schrikken)wat nu weer.
Gisteren de prikzuster dacht aan de milt,maar die zit links in een menselijk lichaam en rechts de lever.
Ze zei wel ,Marian toch niet naar de dokter geweest he!!!!!!!!!!!ha,ha ........maar wel waar natuurlijk.
Nee nog maar even een paar dagen aankijken.
En eigenlijk heb ik ook geen trek in eten en kan ik ook geen hoeveelheid eten verdragen.
Ik eet wel omdat het moet maar niet om de trek of hongergevoel.
Ik ben ook wel weer heel moe en slaap bijzonder slecht,ik woel,droom en maak me zorgen.
Op het werk gaat het goed,afleiding,lol,hard werken,maar toch zo werkte ik twee jaar geleden ook gewoon door..............en toen.
Voor de rest hebben we net onze oudste zoon uitgezwaaid naar kamperland,daar heeft hij een waterkamp dat houd in surfen,kanoen,vlot varen en nog meer van dat natte spul,tent mee,potten en pannen en onze auto.
De studie punten voor de toetsenweek van vorige week zijn allemaal binnen,he,he de hoop is er nog steeds.
Bob loopt deze week stage in een malle pietje winkel,heeft het wel naar z'n zin heeft leuke verhalen in ieder geval.
En Veer telt de dagen af dat het vakantie wordt.
Vorige week had ze disco op school,helemaal opgedoft ging ze naar school met haar vriendinnen,een heerlijk onbezorgt leventje lijkt me zo.
Morgen hebben we FancyFair op school,hopelijk blijft het droog ,vorige week was eigenlijk de bedoeling maar toen waren de weersverwachtingen slecht dus werd de hele handel afgeblazen.
Wat wil nou het geval er moest gebakken worden voor de verkoop,dus Mart een kruidkoek gebakken voor Jan....sávonds met z'n allen lekker bij de koffie opgepeuzelt geen probleem maar nu werd er opnieuw verwacht dat wij zouden bakken nu daar hadden wij niet zo'n zin in jammer voor de school,de communicatie laat heel wat te wensen over daar op school kan ook haast niet anders hoor Veer is het lichtste meisje onder hand .
Lief dagboek weer een stukje van mijn kant liefs Marianne.

zondag 7 juni 2009

Lief dagboek.
Bijna drie weken niets van mij laten horen,ik zit weer helemaal in het harde werken .................!
Extra avonden zijn ook alweer de revue gepasseerd,dat ging goed als ik maar luister,niet alleen naar mijn lichaam ,maar ook naar mijn collega's.
Soms zelfs NEE zeggen ,met veel moeite en schudgevoel maar toch gedaan.
Soms begrijp ik het zelf ook niet allemaal,hoe ik weer loop te hollen want in de zorg loop je niet,want dan komt het werk nooit af (belachelijk toch)!!!!!!!!!!!!!!!zelfs nu sávonds met z'n vieren is het hard bikkelen .
Maar ik sta er weer,overdag pas ik mijn huishoudelijke taken aan ,rust s'middags ,doseren dat is het moeilijkste voor mij.
Ik hoor wel eens mensen zeggen,maar je doet al zoveel ,nou laat ik 1 ding zeggen nog niet de helft van wat ik voor mijn ziek zijn deed.
Maar goed ,soms moet je op oudere leeftijd een stapje terug ik moet dat met veertig,jammer maar goed te leven.
Mijn oog viel zojuist op een klein gedichtje het gaat als volgt:

Er is in de wereld
zoveel voor ons
allen,als we maar de
ogen hebben om het
te zien en het hart
om ervan te houden
en de handen om het
te verzamelen...........

Voor de twee jongens is het voetbal seizoen ten einde,zomerstop,Bob is tweede geworden met zijn team,Jasper is kampioen geworden zaterdag in het pinksterweekend een feestelijke wedstrijd was het met veel publiek.
Jap scoorde twee doelpunten op de schoenen van z'n broer,bij het tweede doelpunt rende hij naar bob hield zijn voet omhoog waarop Bob zijn eigen schoen poetste dolle pret natuurlijk.
Volgend seizoen gaat Jap de E-tjes trainen en hopelijk zichzelf klaarstomen voor het tweede elftal.
Op school zijn het de laatste loodjes,Bob heeft nog 1 week les ,daarna twee weken stage lopen en dan vakantie.
Jap zet alles op alles,volgende week twee belangrijke toetsen,nog wat vrije ruimte uit voeren zoals koffie rond delen in Sonneburgh,samen in gesprek en samen aan tafel helpen eten koken,tafel dekken en afwassen en nog twee kampen voltooien en dan hopelijk naar de tweede.
Afgelopen week heeft hij zijn studie punt behaalt voor turnen,daar heeft hij veel moeite mee gehad,dit komt als je voetbalt je beenspieren inkorten,dus de lenigheid die je bij turnen nodig hebt,bezit je niet alles ziet er heel erg houterig uit stel ik me zo voor.
Zwemvaardigheid heeft hij binnen,de laatste punten moet hij binnen halen om een overgangs kans te maken.
Vera heeft het helemaal gehad in die gezellige klas van haar,klaagt geregelt over hoofdpijn,en baalt vreselijk.
Voor Veer zijn het nog vijf weekjes afzien en dan lekker vakantie vieren,wat we gaan doen weten we niet,zomaar wat daagjes uit of toch nog de koffers pakken..................ik heb geen behoefte om koffers te pakken,lekker thuis en niets moeten lijkt me erg aantrekkelijk,ik moet altijd met de injectie rekening houden,en de stress voor het weggaan de zooi als je thuis komt ,nee dit jaar niet.
Maar niets verandelijk als een mens de plannen kunnen zomaar wijzigen.
Lief dagboek tot gauw weer ,liefs Marianne

woensdag 20 mei 2009.

Lief dagboek.
Heeeeeeeeeeeeele laaaaaaaaaaaaaaange benen,leuk he deze foto moeder en dochter.
Even weer een berichtje van mijn kant,hoe gaat het ermee die vraag is mij deze twee jaar heel veel gevraagd.
Ongelooflijk het is alweer twee jaar geleden dat ik geconfronteerd werd met deze afgrijselijke mededeling,U HEBT KANKER!!!!!!!!!!!!!, 8 mei 2007 werd ik geopereerd en lag ik twee weken in het ziekenhuis wat is dat eigenlijk al lang geleden maar in mijn hoofd was het gisteren, iedere dag word ik geteisterd door angst,pijn maar vooral ook verdriet.
Ik heb mijn leven (ons leven)daar bedoel ik mee dat van Mart en mijn gezinnetje mijn kinderen weer op de rails gezet en probeer er maar het beste van te maken.
Mijn leven hangt zo aan elkaar van half jaar naar half jaar van onderzoek naar onderzoek van uitslagen naar uitslagen.
Dat is de realiteit van iemand met kanker,nooit meer onbezorgt plannen maken ,iedere dag is er een in de wetenschap dat het mischien wel de laatste zal zijn.
Dagelijks spookt het nu door mijn hoofd dat ook de lever is aangetast,daar baal ik geloof ik nog wel het meeste van waarom eigenlijk maakt dat zoveel verschil................ja voor mij wel mijn moeder is nu bijna 9 jaar geleden overleden t.g.v leverkanker met alle nare gevolgen die je maar kunt bedenken.
Ik heb het daar heel moeilijk mee,zij was zo'n lieve vrouw ,ik heb samen met haar de chemo's gedaan,haar gesteunt en getroost waar kon ,Veertje was 1 jaar ik was zelf nog zo'n jonge moeder en nu zitten mijn kinderen in het zelfde schuitje met eigenlijk een nog jongere moeder dan mijn eigen moeder toen was.
Het heeft me ook sterk gemaakt ,de persoon die ik nu ben de buiten kant lacht ,geeft antwoordt op de vraag hoe gaat het? goed hoor...........................maar de binnen kant huilt ik denk dat heel veel mensen hier niets van begrijpen of willen begrijpen alleen ik begrijp zelf heel goed wat ik ermee bedoel.
De wereld draait door zo ook bij ons,ik werk weer,doe weer het een en ander in de kerk,heb afgelopen periode twee maal voor 12 mensen gekookt die binnen onze gemeente een soort alpha cursus doen allemaal leuk om te doen en ook een grote afleiding.
Deze blog is begonnen als een op de hoogte houden van iedereen hoe het met mij zou verlopen in het ziekenhuis zodat Mart niet sávonds uren aan de telefoon hoefde te zitten ,en is uiteindelijk een uitlaatklep geworden voor mijzelf wat er allemaal in mij omgaat ,mijn verdriet van me afschrijven,mijn frustatie en soms wil ik het niet meer delen................
De afgelopen twee weken heb ik veel buikpijn gehad en rugpijn,ik moet zelf pijnmedicatie uitproberen wat het beste werkt want een paracetemolletje kan ik beter in de tuin planten want dat werkt absoluut niet,ik gebruik nu diclofenac in combinatie met paracetemol soms helpt dat gelukkig want een dag zonder pijn lijkt me wel wat.
Met de jongens gaat het prima,Veer is twee dagen ziek geweest,buikgriepje,nu lekker allemaal een lang weekend vrij behalve moeders,ik moet twee avonden werken ,helaas maar het weekend wel vrij,hopelijk wordt het mooi weer en kunnen we lekker in de tuin .
Lief dagboek we blijven doorgaan..............liefs Marianne

maandag 4 mei 2009.

Lief dagboek.
Even een Mulder berichtje,niet veel te meldden,de kinderen hebben vakantie dus alles lekker relaxed.
Als de zon schijnt genieten wij van het mooie weer,zo ook deze foto's lekker naar zee en wel naar Ouddorp.
Veer haar vriendin is een week aan het logeren geweest bij ons,lekker dollen met de hond en bob op het strand ,dat eindigde met een gebroken teen in eerste instantie kon ze er nog aardig mee lopen hoe verder de avond hoe moeizamer.
De volgende dag toch maar naar de dokter,ziekenhuis,foto's en jawel gebroken teen,dus ingetaped goeie stevige schoenen aan en hupsakee lopen maar weer.
Verder zijn de dametjes aan het winkelen geweest,en met oma naar de dierentuin al met al een leuke logeer party geweest.
Morgen is onze Jap jarig 19 jaar alweer,en Mart is vanmorgen vertrokken voor een reisje naar Frankrijk voor vier dagen.
Vandaag mijn injectie gehad was wel weer nodig ,hoofdpijnen niet te omschrijven ik moet dit even in de gaten houden anders kontact opnemen met de internist en dan gaan de injecties om de twee weken maar dan................
Dat is voor later zorg,nu voel ik me weer prima,energie voor tien paarden dus niet klagen.
Het prikken van de sandostatine wordt een steeds leukere klus twee ,drie keer prikken is niks het lukt steeds niet(te harde billen,vet of..........) waardeloos en zeer pijnlijk.
De rest van de dag druk geweest met verjaardags boodschappen halen,bakken,soep koken de was en alles de kast ingestreken,hallo zeg energie..............voor hoelang.............
Morgen dus een feestje lief dagboek tot gauw Marianne.

maandag 20 april 2009.

Lief dagboek.
Eindelijk na enkele weken van spanning,vanmorgen het verlossende bericht,de uitslag blijkt gelukkig toch weer positief te zijn.
Er zijn hier en daar wat vlekjes verkleint maar ook enkele nieuw ervoor terug gekomen zo ook op de lever (heel eng) maar zeker niet verontrustent zo zei de arts.
De schildklierfunktie is nu eindelijk na twee jaar goed op de rails en de vele hoofdpijn klachten komen van de sandostatine injecties.
Hij vroeg hoe ik mij voelde ,vond me er goed uitzien en was ook zeer positief gestemt.
Ik vertelde dat ik weer aan het werk was,dat dat heel goed gaat en dat ik best geregelt darm problemen heb,zeker als ik zo zwaar aan het sjouwen ben geweest,dat zou heel goed litteken weefsel kunnen zijn van de grote operatie maar daar wil hij liever niets aan laten doen omdat hij niet weet hoe dat gaat aflopen als ze mij weer open maken.
Zodra ik ernstige klachten krijg zoals diarree of fluches (opvliegingen) direkt aan de bel trekken.
De injecties blijf ik om de drie weken krijgen en op mijn vraag of ik .......................1 jaar weg mocht blijven glimlachte hij vriendelijk maar nee was het antwoord.
Dus over een half jaar weer door de molen.
Ik ben ondanks dit nieuws toch heel murw in mijn hoofd,van al het denken en praten het houd mij ontzettend bezig er is altijd een stemmetje in mijn hoofd (achter in mijn bolletje) die zegt:je bent er nog,doorgaan ,positief blijven,vecht voor je leven.
Mart was vandaag lekker vrij,we hebben samen de tuin onder handen genomen en heel veel telefoon gehad,heel lief allemaal.
Een zondag zongen we lied 217,zo'n prachtig lied Jezus leeft en ik met Hem.
Vers 3.

Jezus leeft!Hem is de macht.
Niets kan mij van Jezus scheiden.
Hij zal,als de vorst der nacht
mij te na komt,voor mij strijden.
Drijft de vijand mij in'nauw,
dit is al waar ik op bouw.

Lief dagboek tot ziens Marianne

dinsdag 14 april 2009.

Lief dagboek.
Vrijdag was onze trouwdag ,verrast met mooie rode rozen en prachtige witte hortensia's gingen wij de tweeentwintig jaar in en het mooie paasweekend.
Jasper heeft donderdag de paasloop gehaalt in 31 minuten het moest onder de 40 min .zijn en dat is gelukt.
Hij had vreselijke krampen gehad onder weg en had een heel stuk doorgewandelt dus al met al zeker niet slecht gelopen.
Hij is nu aan het trainen voor de triathlon en vandaag zwemsprint gedaan ,dat is 50 mt zwemmen in 39sec nou gaat er maar aan staan.
Vera is het weekend uit geweest naar Lunteren,zij heeft het prima naar haar zin gehad en wij hebben het rustig gehad met de jongens .
Zaterdagavond naar de Ahoy geweest een avondje "HERRIE"luisteren,het goede doel en vrienden ,was een sfeervolle avond met veelal leuke muziek.
Ik had deze hele dag al veel buikpijn en met dat gedreun werd het er niet beter op,zondagmorgen naar de kerk ook veel last van het buikje kon niet goed zingen want dan kreeg ik krampen ,dat maakt me bang................
sávonds met z'n tienen gegeten,wij hadden de chinees aan laten rukken was erg lekker en zo vlogen de paasdagen alweer voorbij.
Maandag uitgeslapen,een lekkere wandeling met Joep gemaakt en s'middags kon ik gaan werken.
Gelukkig is Veertje weer thuis,en is nu nog twee dagen vrij en logeert haar vriendin hier gezellig die twee meiden genieten van het mooie weer.
Vandaag mijn injectie gehad,en aftellen tot maandag ................de uitslag?????????????
Hopelijk stabiel,daar gaan we vanuit en niet anders.
Liefs Marianne

dinsdag 7 april 2009

Lief dagboek.
Zondag heeft Jap de 5 km gelopen van de Rotterdamse marathon,hij is 45ste geworden van de 1300 jongens geeindigd met een tijd 19 min. en nog wat.........hij heeft het geweldig er4varen en wil volgend jaar de hele marathon.
Donderdag gaat hij in Goes de paasloop van 8 km.lopen dat is voor studie punten en moet binnen de 40 minuten gelopen worden.
Wat betreft zijn studie gaat het wat sportieviteit aangaat heel goed maar wat theorie betreft heel zwaar weer...............
Hij is net als zijn moeder op en top positiviteit ,maar of het allemaal gaat lukken het is een zware dobber maar hij gaat er nog steeds voor????????????Dat waarderen we ook zo in hem.
Gisteren in het Erasmus geweest voor de ct scan van mijn longen en lever........brrrrrrrrrrr.
Het was weer leuk,een beker contrast vloeistof drinken smaakt naar pepermuntwaterachtig,daarna even een leerling laten zien hoe een infuus intebrengen ja,ja laat ze zelf ook maar naar de schoolbanken terug gaan eigenwijs mormel.
Ik zeg die naald zit niet goed het doet pijn ,nou joh dat is maar even hou je arm maar recht naar voren ja natuurlijk,je ader rolde ,wat mijn aderen rollen nooit ik ben heel makkelijk te prikken ,hier baal ik zo van dat ik dan niet goed voor mijzelf opkom,soms heb ik zo'n grote mond maar als ik in het ziekenhuis ben ben ik een mak schaapje.
Oke arm naar voren maar die naald zat dus niet fijn,toen onder de scan armen boven mijn hoofd ,maar mijn arm doet zo'n pijn ,ja maar de naald zit goed zegt zo'n truffel daar ,oke dan even de contrast vloeistof aansluiten ik zei maar niets meer dacht alleen maar.....
Op zich zijn mijn ervaringen daar op die afdeling heel goed,maar bij binnenkomst was het er enorm druk bleek een scan een storing aantegeven waardoor alles uitliep en er geirriteerdheid bij wat patienten was,dus hektiek,druk,spanning .......tijdens het scannen bedacht ik mij dat ik de laatste vier avonden ook zo heb gewerkt vol stress ,hektiek,drukte heb ik ook zo tegen de bewoners gedaan dan lig ik daar echt te balen.
Maar wat mijn arm betreft,na het scannen kwam er weer zo'n jong zustertje volgens mij had ze geen idee waarom ik (mijn ziekte bedoel ik) daar lag ,ik wil altijd even een lieflijk woordje ,maar alles werd zakelijk afgehandelt ,gebruikt u bloedverdunners,nee hoor ,ruk naald eruit,druk u zelf even het gaasje aan,broek op mijn enkels ,kom maar zitten ,hup arm afgebonden met pleisters ,BLAUW,BLAUW,BLAUW ,ik zei nog zie je dat het niet goed zat,ja mevrouw dat kan gebeuren,tot ziens.
Ook een prettige dag verder,oke dat was mijn maandag morgen,alles is nu gebeurt nu is het wachten op de uitslagen ,20 april om 8.30 uur lekker vroeg.
Nadat scannen moet je goed drinken om die contrast vloeistof uitteplassen ,dat heb ik niet gedaan ,uit het ziekenhuis vandaan ,hondje uitgelaten,Vera uit school gehaalt,gegeten ,gedronken 1 glas melk,boodschappen gedaan en daarna uurtje op bed,slordig maar waar.
En sávonds heel vroeg naar bed te moe om nog pap te zeggen,vannacht lekker geslapen maar heel zwaar in mijn hoofd dus lekker rustig aan vandaag.
Donderdag moet ik weer werken ,daarna zijn de kinderen lekker een paar dagen vrij i.v.m de Pasen daar gaan we van genieten,Vera gaat het weekend op pad en Mart en ik gaan zaterdagavond samen met onze broer en schoonzus uit .
lief dagboek tot ziens liefs Marianne

zondag 29 maart 2009

Lief dagboek.
Even een bericht voordat de uitslagen binnen komen.
Afgelopen week heb ik mijn "piescontainers"naar het Erasmus gebracht en bloed geprikt en 6 april nog de ct scan en dan maar rustig van het mooie lente weer gaan genieten wat er aan schijnt te komen.
Ik heb morgen mijn eerste volledige maand gewerkt dat betekent 10 avonden en dat was af en toe op mijn kiezen bijten.......................
Het is zo wie zo heel hard werken in de avonddienst en dan scheelt het of we met z'n drieen of vieren zijn maar goed deze maand heb ik het gered.
We hebben een gezellig weekend achter de rug,zonder al teveel klachten,de voetbal van de jongens was afgelast wegens het slechte weer,dus dat scheelt.............ook wat de was betreft.
Eigenlijk verloopt alles gestaag,met Veer gaat het heel goed op school ,Bob gaat bijna naar Barcelona met school en Jap heeft het prima naar zijn zin.
Jap heeft vanmiddag met zijn neef hard gelopen om te oefenen voor de 5 km. voor a.s zondag de marathon.
Deze week wordt het buffelen,vier avonden werken alles op het gemak de zon gaat schijnen alles komt goed......................
Lief dagboek tot ziens liefs Marianne

dinsdag 10 maart 2009.

Lief dagboek.
De onderzoeken zijn weer achter de rug,een kilo lichter ,toiletpapier op,schrale billen,maar opgelucht.........
Zaterdag en zondag gewerkt dat liep gesmeerd met z'n vieren dat werkt heel fijn ,gewoon de tijd voor de bewoners waar ze recht op hebben,even een luisterend oor bieden een peertje schoonmaken ,een sinaasappeltje pellen of zomaar een gekheidje.
Maandag de nucleaire injectie gehaalt en de laxeer rommel,om 12.00 uur de eerste dosis ingenomen om twee uur zat ik op het toilet ,om 16.00 uur de tweede dosis en toen op toilet tot 1.00 uur s'nachts echt heel geweldig.
Een paar uurtjes geslapen en om 7.00 uur jawel daar ging ik weer...............naar het toilet!!!!!!!!!
Dinsdag de scan in de eerste van een half uur deze was voor mijn onderbuik,vijf minuutjes ontspannen en toen anderhalf uur een sessie van zes maal een kwartier van mijn bekken,de bovenbuik,de borstkas,het aangezicht,zijkant links van mijn hoofd en zijkant rechts van mijn hoofd.
En ik ben helemaal happy want ik hoef niet nog een dag alles staat erop en nog een dag laxeren is voor mijn lichaam niet zo best.
Na zo'n dag en nacht leg ik bijna het loodje,een kilo lichter en helemaal grauw,naar in mijn buik en hoofd.
Maar ik heb weer lekker kunnen nadenken in de scan ,lekker rustig (stil) liggend alleen ademhalend over de levensanalyse van MIJN leven,de derde keer deze scan wat zal er nu boven mijn hoofd hangen,wat voor uitslagen komen eruit,is alles nog het zelfde of............die vraag blijft,die angst maar na bijna twee jaar ben ik er nog steeds en hoe!!!!!!!!!!!!
Eigenlijk ben ik niet bang voor de uitslag want ik voel me prima dus waar moet ik mij nu al druk over maken,volgende week moet ik nog even container piesen(hi,hi,hi) en een groot bloedonderzoek laten prikken en 6 april een ct scan en 20 april voor de uitslag,ik heb vertrouwen ,ik word ontzettend blij door mijn geloof ,de mensen die mij steunen.

Heer,ik kom tot U!
Houd mij vast,heel dichtbij Uw hart.
Ik voel Uw kracht.
Ik vind rust bij U.

Voor sommige mensen is dit niet te bevatten,maar mijn geloven laat mij leven!!!!!!!!
Lief dagboek de rust moet weer in ons gezin komen want ondanks dat ik voor onderzoeken moet komen de vragen en angsten bij de kinderen weer boven,Veer heeft de laatste dagen de meest waanzinnige vragen gesteld ,Ik heb haar geprobeert gerust te stellen,maar helemaal de angsten wegnemen lukt niet,ze klaagt dan over buikpijn en hoofdpijn en misselijkheid maar vanavond kon ze gelukkig weer lachen.
Lief dagboek tot ziens liefs Marianne

woensdag 4 maart 2009

Lief dagboek.

De vakantie lijkt al weer ver achter ons te liggen,wat we nog hebben zijn de prachtige foto's herinneringen,met deze club hebben we een week opgetrokken met veel plezier.

De tranen zitten erg hoog waarschijnlijk omdat de vooruitzichten niet zo rooskleurig zijn de angst voor de onderzoeken of eigenlijk de uitslagen waar je dus weer 6 weken op moet wachten.

Gisteren heb ik voor mijzelf een mijlpaal bereikt ik heb mij namelijk BETER gemeld,mijn hart maakt een extra sprongetje als ik dit schrijf maar er is wel een maar................

Niet voor mij,ik ga ervoor maar in mijn naaste omgeving voel ik terughoudendheid,toch de angst mij te moeten verliezen sneller dan ..........ik vind het heel moeilijk om dit te schrijven.

Mijn werk is voor mij een therapie,positieve energie haal ik eruit,ik voel me daar heel goed bij,het is zwaar er zijn bepaalde handelingen die voor mij uitzonderlijk zwaar zijn ,dan voel ik de pijn in mijn darmen,mijn onderbuik en ben bang.

Waarom doe je dat dan wordt er zo makkelijk gezegt of gedacht maar ik wil niet constant met die rotziekte geconfronteerd worden (alhoewel dagelijks) moet ik toch soms op de rem.

Ik hoop dat ik nog heel veel jaren mee mag draaien ,in de avonddienst in deze conditie daar kan menig een nog wat van leren denk ik wel eens de liefde die ik geef en die ik ook terug krijg dat is prachtig.

Ik heb gisteren mijn rooster voor het komende jaar ingepland ,en vierde feest in mijn hoofd,ik hoop dat ook iedereen die bezorgt om mij is begrijpt dat dit echt is wat IK wil en niemand anders heeft mij dit opgedragen dat ik weer gewoon verder mag gaan met af en toe verdriet angst en bezorgdheid maar wie kent dat gevoel niet.

Wij gaan vrijdag avond feest vieren want mijn broertje viert feest voor zijn slagen en omdat hij 40 is geworden dat zal een groot spectakel gaan worden mijn broertje kennende.
Lief dagboek tot horens weer. liefs Marianne

2 maart 2009

Lief dagboek .
Wat een prachtige natuurplaatjes he,de winterse wereld was zo adembenemend mooi dat je er heel vaak stil van werd.
Hilda en ik hebben kilometers gewandelt(1 kilo maar afgevallen) soms zonder iets te zeggen maar genietend van de omgeving.
Dit was dinsdags toen gelukkig voor ons de zon begon te schijnen,heerlijk zo'n dag de volgende dag sneeuwde het weer.
We zijn zaterdag vroeg om 3.00 uur gaan rijden het was iets nattig maar we konden goed doorrijden en dat hebben de chauffeurs ook gedaan.
Om 12.15 uur stopten we thuis voor de deur en had ik het helemaal gehad,onderweg werd er flink getelefoneerd door de jongens hoe laat ze waar moestten voetballen,pffffffffffffff,je wordt al moe bij de gedachte maar de auto uitgeladen en daar ging Jap met voetbaltas op z'n rug op pad.
Bob hoorde dat zijn wedstrijd afgelast was balen dus maar oke de was aangezet mijn hoofdpijn werd steeds erger,de hond opgehaalt,kon niet meer uit mijn ogen kijken en om 15.00uur lag deze dame gestrekt met een enorme migraine kotsmisselijk en de hele wereld zag ik voor een doedelzak aan.
Ik zag overal om mij heen sneeuw,bergen vol sneeuw en alles draaide ......................zondag morgen om 9.00 uur was ik weer het vrouwtje.
Met z'n vijven naar de kerk gegaan daar zijn ze met het paasproject begonnen bij de kindernevendienst en daar heeft Vera het volgende gedicht geschreven.
Kom tot jezelf.

Dagen dagen wat een dag,
Tís maar waar je lachen mag.
Wil je alleen zijn,
Doe dat dan gauw
Op een plekje dat alleen is van jouw
Niemand mag je storen
Alleen jij mag je ding horen
Knoop dat maar in je oren!!!!!!!!!
Vera
Het werd door de leiding voorgelezen toen de kinderen de kerk in terug kwamen ze kreeg een applaus hiervoor.
Gisteren een rustige zondag gehad,en vanmorgen opgestaan met buikkrampen,diarree ja tijd voor de injectie.
Om een uur kreeg ik deze en nu ik zit te schrijven voel ik me prima lekker gewerkt van 15.45 tot 21.15 uur veel gelachen en nu zo de douche in en lekker slapen.
Het weekend moet ik dan weer werken en zaterdag ga ik ook beginnen met zakjes metamucil alvast voor laxeren wat een lol weer zeg.
Er komt een vreselijke tijd aan waar ik als een berg tegen op zie maar ik zeg maar zo het is voor het goede doel......................hmmmmmmmmmmm.
Maandag om 11.00 uur krijg ik mijn nucleaire injectie en geef ik voorlopig licht.
Lief dagboek welterustten Marianne.

donderdag 26 februari 2009

Lief dagboek.

Na een dag zonneschijn komt er natuurlijk weer een dag sneeuw.......koud en veel wind.

De mannen gingen om half negen op pad,zonder skibril heel handig dus in de namiddag konden ze nog weinig zien omdat het hevig begon te sneeuwen,om twee uur hielden de kleine mannen het voor gezien en liepen met mij mee naar huis.

We hebben nog een uurtje gelachen want de jongens hebben van de berg afgeroetst met hun board en moeders op een slee ,onder de sneeuw werden we gelanceerd lachen ,gieren,brullen.

Daar zijn ook foto's van maar nog niet op de computer gezet.

Het eind van deze week komt in zicht,dat voel ik ook aan mijn buik,want eigenlijk had ik afgelopen dinsdag mijn injectie moeten hebben en die krijg ik maandag a.s pas dus bijna een week later,mijn buikje begint te krampen,rommelen en opteblazen heel vervelend,vanmiddag poosje in mijn bedje gekropen daarna gaat het wel weer.

Ik hoop dat mijn buik het nog vol houd tot maandag en de reis goed mag verlopen,het is de planning dat wij zaterdag ochtend vroeg om 3.00uur vertrekken ,de jongens willen graag hun voetbal wedstrijd spelen zaterdag maar dat zien we wel.

Ons Joepie hondje heeft het prima naar zijn zin bij zijn logeeradres.

Voor morgen geven ze weer sneeuw op,hopelijk is het onderweg droog en hebben wij een rustige reis.lief dagboek tot ziens liefs Marianne.