Donderdag 21 December 2017.

Lief dagboek. ik hou het kort dit schreef ik ook als update via de app naar vrienden en bekenden. De uitslag is gematigd positief. De operatie is goed verlopen en is zichtbaar verbeterd qua bloedwaarden. Maar toch zijn er vele uitzaaiingen zichtbaar in de buik lymfen en het bekken. ik mag nog 1x de bunker in als laatste redmiddel. Voorlopig moet ik nog ijzer tabl blijven slikken. En als laatste kreeg ik mee PLUK DE DAG. Eigenlijk weet ik dat het langzaam achter uit gaat dat het einde nadert. we kunnen niet blijven opereren en ook verdere behandelingen zijn niet meer mogelijk. Ik geniet en hoop nog een poosje positief en vol kwaliteit van leven nog even vooruit te kijken. Een half jaar mag ik weg blijven dus even rust. een kerst kaart met de volgende tekst. Blijf vertrouwen rotsvast Dat je boven jezelf wordt uitgetild Blijf vertrouwen dat je nooit alleen bent blijf rotsvast vertrouwen dat er Een is die jou volkomen kent!! Liefs Marianne

maandag 27 november 2017

Lief dagboek.
Zo weer even een up date .
De laatste weken gaat het de goede kant uit als ik maar naar mijn lichaam luister.

Ik slik nu al  twee maanden staal tabletten en de bloed spiegel gaat langzaam omhoog.
mijn huis houden doe ik weer heerlijk zelf maar kost energie maar ik heb een hele week om mijn huis door te gaan.
Ik neem voldoende rust maar loop ook tegen zaken aan die erg zwaar zijn zoals stofzuigen dweilen ramen zemen allemaal handelingen met bukken en strekken wat veel gevoeligheid geeft in en aan het litteken.
De laatste tijd begin ik ook weer vocht vast te houden rondom de operatie buik en in mijn benen en enkels en voeten .
Soms word ik bang van mijn lichaam en denk ik mag het nu echt eens een poosje goed gaan het maakt me bang en verdrietig en raak ik in verwarring.
Het is nu drie maanden geleden dat de grote operatie plaats vond en ik ben al een heel eind maar ben er nog lang niet.
Toch voel ik me ook een dankbaar mens .
Maandag moet ik de scan in daar ben ik erg bang voor niet voor de scan maar voor de uitslag.
Zondag ga ik starten met urine verzamelen en maandag moet ik bloed prikken urine inleveren en daarna een nucleaire injectie daarna een uur wachten.
Reinald gaat met me mee lekker een bak koffie tussen door en daarna drie uur de scan in brrrrrrrr.
En dan twee en een halve week wachten op de uitslag vlak voor de kerst 21 december horen wij de uitslag.
Hopelijk positief ........
De hele wereld gaat gewoon door iedereen maakt plannen en lacht het leven toe maar soms voel ik mij ook onder mensen heel alleen .....een gevecht van 10 jaar met mijn gezin maar ook zo alleen.
Misschien klinkt dit raar en achter mijn lach schuilt veel onverwerkt verdriet waar ik tegen aan loop ik heb goede gesprekken met mijn huisarts en verder vecht ik zelf en laat mijn tranen gewoon de vrije loop.
Ik heb al zoveel verloren in mijn leven ik heb er ook veel voor terug gekregen maar toch wat is het leven  zwaar.

Zondag zongen we dit prachtige lied,

Abba,Vader,U alleen,
U behoor ik toe.
U alleen doorgrondt mijn hart,
U behoort het toe.
Laat mijn hart steeds vurig zijn,
U laat nooit alleen.
Abba,Vader, U alleen,
U behoor ik toe.

Liefs Marianne

Lief dagboek .
Ik heb even problemen gehad om op mijn blog te komen maar verholpen gelukkig en nu een nieuw bericht.
Op 5 oktober naar het ziekenhuis geweest voor controle de arts was redelijk positief ,mijn bloed waarden waren heel goed behalve het ijzer gehalte deze blijft erg laag.
Ik gaf aan dat ik erg veel concentratie problemen heb mij erg onzeker voel en heel moe ben.
Mijn wereld is erg fragiel mijn lichaam is herstellende en mijn geest heeft veel te verwerken.
In december moet ik voor scans dat maakt mij angstig is het allemaal wel goed wat zijn mijn levens verwachtingen .
Daar kon hij niets over zeggen als we nu de scans maken zouden er misschien ontstekingen te zien zijn vandaar nog een poosje wachten.
Het grootste gedeelte tumor is er uit de lever gehaald maar niet alles om ernstige complicaties te voorkomen.
Dat zijn nou van die uitspraken die je eigenlijk niet wil horen .....
Maar voorlopig doorgaan met de staal tabletten ik slik ze nu een maand en merk iets verschil.
Voor de rest zijn het ups en downs waar ik mee moet dealen drie stappen vooruit vier achter uit en hopen dat de stappen vooruit steeds meer worden.
Afgelopen woensdag zijn Mart en ik samen naar de Veluwe geweest lekker in een hotelletje genieten van de prachtige herfst kleuren in de hoop dat ik er wat positieve energie zou opdoen.
Donderdag naar park de hoge Veluwe prachtig weer de zon scheen 20 graden op de fiets gestapt en gaan.
We hebben er de hele dag over gedaan maar 25 km weg gefietst zo onwijs gaaf .
sávonds lekker een hapje wezen eten in een schattig bos restaurantje en bij thuis komst lekker in bad gelegen.
vrijdag een prachtige boswandeling gemaakt van natuur monumenten van 8km.
Wat heb ik het naar mijn zin gehad wat een blij en dankbaar mens ben ik .
Samen veel kunnen praten genoten onze vreselijke angsten benoemen nu alles achter de rug is .
Ik hoop dat het in stijgende lijn gaat ,ik moet van de week even bloed prikken zo tussen door voor mijn hb.
Dit was een positieve blog en hou jullie op de hoogte .
Liefs Marianne

zaterdag 23 september 2017

Lief dagboek.

Wat een vreselijke week heb ik achter mij gelaten een week van paniek aanvallen van koorts van extreme moeheid van eenzaamheid verdriet en angst.
Is dit mijn leven het vechten is mij ontgaan.
Ik mopper ik huil ben boos ik wil dood.
Ja dat is waar ik naar verlang rust in mijn hoofd in mijn leven ......
Ik dacht dat ik in opwaartse lijn mijn herstel aan het maken was maar niets is minder waar.
Hoe moet ik de draad weer positief oppakken wat is leven toch iets moeilijks als je ziek bent.
Zaterdag was Mart weer lekker thuis en heeft me mee genomen met de auto er gewoon even tussen uit een boodschapje een lekker broodje eten even uit mijn vier muren.
Zondag alle kinderen op visite druk maar zo gezellig heerlijk eten gekookt dood moe was ik tollend aan het aanrecht maar het was zo gezellig.
En maandag de huisarts gebeld voor advies psychologische hulp bloed prikken ....helaas met vakantie.
Vriend Ron ingeschakeld gepensioneerde huisarts hij heeft bloed geprikt en oh oh wat een laag hb heb ik vandaar die klachten allemaal.
Hij heeft de telefoon gepakt en mijn behandelend arts gebeld en gevraagd of ik met ijzer tabletten mocht beginnen.
Rechtstreeks dr de Herder aan de lijn uitgelegd en hij gaf aan dat ik over twee weken toch op het spreekuur zou komen.
Met andere woorden laat nog maar even gaan maar gelukkig nam Ron hier geen genoegen mee en vertelde dat ik erg bleek zag en dat het zo niet verder kon .
Dus nu aan de ijzertabl.
Ik moet zeggen dat ik me sterker begin te voelen wat heerlijk is dat zeg maar ik moet echt nog mijn rust nemen .
Ik durf weer vooruit te kijken en word weer vrolijker een blij mens zoals ik ben.
Op 5 oktober moet ik dus voor controle ik laat jullie weer weten hoe en wat.
Liefs Marianne

Zaterdag 9 september 2017.

Lief dagboek .
Ik zeg het gaat goed , het gaat vooruit ......maar .......
Maar ik wil meer ik probeer meer ik ga over de grenzen dus zegt mijn lichaam STOP en nu zitten of liggen .
Het is drie weken geleden dat ik geopereerd ben en ben eigenlijk al heel ver .
Ik stof ik strijk hang voorzichtig de was op (soms) en rommel en keutel zo wat in huis .
Het verzorgen van de bloemen is ook een dag taak alleen de kleine vaasjes kan ik zelf doen de grote vazen besteed ik uit.
Ik heb nu twee maal buiten een klein blokje om gedaan maar dat is echt wel een dingetje ik moet heel goed op mijn adem haling denken en ook mijn buik voelt heel zwaar met lopen .
Deze week was ik weer alleen heb veel aanloop op afspraak gehad vermoeiend maar zo gezellig .
Nam s'middags mijn rust heerlijk twee uurtjes op bed het slapen is nog een drama enkel met een halve seresta ter ondersteuning lukt het aardig .
Joep wordt iedere dag door buren opgehaald om een rondje te lopen hij vindt alles prima en doet het heel goed .
Mart doet het weekend de grote huishoudelijke taken hij doet het met liefde maar ik vind het lastig .
De wond ziet er prachtig uit iedere dag verzorg ik het met olie om de huid soepel te houden volgens mijn zoon kunnen we binnen kort boter kaas en eieren erop spelen .
Eigenlijk ben ik z'on ontzettend blij en dankbaar mens en loop ik heel de dag met een grijns op mijn gezicht nu snel verder herstellen
Liefs Marianne

Maandag 4 september 2017.

lief dagboek.

Na weer een slapeloze nacht en opstart problemen vandaag de uitslag.
Om 11.45 uur op weg naar het ziekenhuis wandeling door de parkeer garage wandeling door het ziekenhuis en om 12.15 uur de afspraak.
Om 12.50 uur zaten we alweer in de auto op de terug weg met de uitslag ach wat zal ik zeggen ......
Mw Mulder hoe gaat het thuis hoe gaat het met de ontlasting en hoe gaat het met de wond .
Vertelt hoe het thuis ging en gaat met ups en downs dat het niet kunnen slapen een verschrikking is dat het met de pijn meevalt en de poeperij goed op gang is bekeek ze de wond .
De wond ziet er super uit mooi droog en mag ik het insmeren met olie .
Verder word ik over gedragen naar dr de Herder .
Zij tevreden ik tevreden en werken aan verder herstel .
Liefs Marianne

Dinsdag 29 augustus 2017.

Lief dagboek .

Twee zware dagen van slapeloze nachten onrust paniek en verdriet liggen er achter mij .
De pijn is draaglijk maar niet kunnen slapen is verschrikkelijk niet weten hoe je moet liggen in bed .
Hele nachten oplopen Mart wakker maken samen het verdriet delen maar zo intens ............
De drukte van bezoek kan ik dus gewoon niet aan het duizelt me mijn hoofd gonsd en bonsd .
Gisteren is mijn huisarts geweest en heeft mij uitgelegd hoe hij denkt dat ik de slaap niet kan vatten .
Toelevend na de uitslag slecht nieuws toen een vervolg gesprek met de opties ga ik dat wel of niet doen opereren ja of nee .
En dan na over de streep te zijn getrokken op de wachtlijst komen te staan en het wachten kan beginnen .
10 weken van stress me er doorheen sleuren sterk zijn leuke dingen doen lunchen naar de film uit eten genieten van alles dubbel en dwars .
De dag van opname de dag van opereren iets waar ik me met hand en tand tegen deed verzetten maar wist dat het de enige goede optie was .
En dan daarna mijn ogen weer openen en denken aan herstel hoe zwaar hoe intens .
Dat gaat niet allemaal vanzelf daar heb ik een klein hulp middel bij nodig .
Vannacht met een half slaaptabl de nacht ingegaan ........ En geslapen tot 4 uur plassen en lekker verder tot 6 uur een paracetemol omdat de wond aan alle kanten steekt en trekt en hoppa tot 8.45 uur geslapen wat een feest zeg .
Ik voelde mij vandaag echt weer een beetje de oude een goede nachtrust doet wonderen .
Hopelijk kan ik vannacht weer de rust vinden maar wel met ondersteuning jammer dan .
Liefs Marianne

Zondag 27 augustus 2017.

Lief dagboek .

Even een bericht hoe het zo gaat deze dagen thuis.
Iedere dag een stapje beter maar er staat zes weken voor om weer volledig te herstellen.
Ik ben uit het ziekenhuis gekomen met zeker 4lt vocht in mijn lichaam handen benen en voeten maar ook rondom de operatie wond.
Ik neem heel veel rust en leef op veel paracetemol en niet te vergeten een kuur tegen een blaasontsteking.
Iedere nacht moet ik minstens 6/7x mijn bed uit om te plassen heel vermoeiend dus .
Maar ik plas dus ook liters .
Het eten gaat ook weer beter smaken gelukkig de ontlasting is ook weer op gang al met al positieve berichten .
Ik ben blij dat alles achter de rug is en dat het herstel begonnen is .
Ik ben met een laag hb het ziekenhuis verlaten heb daar een zakje bloed voor gekregen maar voel me nog steeds licht in mijn hoofd .
Morgen de huisarts maar eens bellen om advies en dinsdag urine na laten kijken of de blaasontsteking is verdwenen .
Ik word super goed verzorgd door Mart en de kinderen met veel geduld en rust moet het goed komen
Maanden van onzekerheid angst moeilijke beslissingen nemen daar is een eind aan gekomen de operatie achter de rug nu vooruit kijken .
Op maandag 4 september moet ik voor controle spannend maar zoals het er nu uit ziet ga ik deze controle positief tegemoet.
Het bidden was zwaar maar iedereen deed mee maar op de operatietafel kon ik het weer doodsbang om God roepend .
Hij stond me bij en nog steeds voel ik me gedragen door Hem .
Liefs Marianne

Dag 6

                                                       Lief dagboek,

Ze is weer thuis!
Het was nog even spannend maar....... vanmorgen het bericht gekregen dat de artsen er goede hoop in hebben en denken dat ze thuis beter zal herstellen. Ze moest nog wel even iets heerlijk zoutigs drinken omdat het zoutgehalte toch iets te laag was, verder de brief met alle recepten die we moesten ophalen en de ontslag brief voor de huisarts. Snel regelen dus. Bob heeft de vlag opgehangen met welkom thuis en ik heb rondje Charlois gedaan met de apotheek, huisarts en uiteraard wat lekkers om het te vieren.

We vinden het heel belangrijk dat ze genoeg rust heeft, het is dus niet de bedoeling dat er zomaar bezoek komt ook niet om even om het hoekje kijken. Rust is heel belangrijk nu en we doen nog steeds de afspraken via mij.

Liefs Veer

Dag 5

                                                          Lief dagboek,


Een quote die m'n moeder pas op Facebook heeft gezet net als zovele, we hebben als gezin gemerkt dat wij er inderdaad niet alleen voor staan. Het is soms moeilijk dat weten wij ook, maar de lieve kaarten en alle berichten doen ons goed.

Vandaag te horen gekregen dat ze misschien wel eerder naar huis mag, de dokters gaan morgen kijken naar of er infectiegevaren zijn en als dat niet het geval is dan mag ze naar huis... Een hele shock voor ons, het is fijn om haar weer thuis te hebben, maar we praten nu over 4 dagen na de operatie, is dat niet te snel? Ik vraag het mij af.

Morgen zullen we weer schrijven als er nieuws is en wat de plannen zijn.

Liefs Veer

Lief Dagboek

Dag 4

Mijn angst werd bewaarheid , de pijnpomp ging eraf en ik zou morfine krijgen !!!
Nu heb ik daar een hele slechte ervaring met een aantal jaren geleden met allemaal
ridders en enge mannen met slechte maskers, kan het niet anders !

Nee dus...

 Dus de pomp eraf en morfine pillen na twee tellen mijn ogen dicht doen gelijk weer
enge beelden dus ik kan er echt niet tegen

Dus uiteindelijk wordt er toch maar gekeken om andere pijn stilling te geven want dit wordt het niet.
Wel vanavond een poosje naast bed gezeten met al mijn wanhoop en angst voor de nacht, een lieve zuster erbij gehaald en die gaat het in de gaten houden en proberen de juiste pijnmedicatie te
zoeken want met pijn in een ziekenhuis moet toch niet mogen.
En toch is iedereen in het ziekenhuis heel tevreden hoe ik het doe en eigenlijk is het
ook wel zo , maar ik kan gewoon niet uit de voeten, het is maar een paar dagen
geleden dat ik geopereerd ben dus wat wil ik nu want mijn lijf is topsport aan het doen.
Al met al was dit een dag waar ik heel erg tegen op zag en nu dit geschreven wordt lig ik te slapen.
Dus hopelijk morgen een betere dag.

Gegroet, Martin

Lief Dagboek

Dag drie 20 augustus

Vanmorgen top gewassen op bed en drie kwartier uit bed heerlijk ik kon mijn geluk niet op
Maar de koorts sloeg toe balen 38.4 en er werd toch besloten een bloedtransfusie te doen twee zakken maar helaas bij een zak steeg de temp naar 37.8 en raakte ik in paniek .
Ik vroeg om paracetemol  maar kreeg het niet
Waardeloos mijn lichaam moest het zelf doen ja hoor natuurlijk .
Ik voelde het als onbegrip.
Tranen heb ik gehuild angst gevoeld en voor morgen staat op het programma dat de pijn pomp wordt stil gezet en de cath eruit dan hoop ik dat de koorts gaat zakken .
Verder doe ik het prima alles volgens het boekje ik heb een schat van een broeder en die heeft me gerust gesteld dat het hartstikke goed gaat en dat dit ook bij het herstel hoort hij heeft me vol gepropt met medicijnen en ik heb lekker liggen slapen voel me iets beter dat wel ben vreselijk moe maar het herstel is aangebroken
Dikke knuffel voor jullie allemaal

Dit is het verhaal wat Marianne zelf geschreven heeft naar ons als gezin, en ik vond het zo treffend dat ik het ook plaats op haar blog ( met medeweten natuurlijk )

Gegroet, Martin

Dag 2...

                                                                 Lief dagboek,

Zo ligt ze er dan bij, vanmorgen mocht ze van de kleine IC naar de 'gewone afdeling'. Ze heeft veel problemen gehad met de bloeddruk en heeft veel vocht toegediend gekregen, de pijn valt mee gelukkig doet dit keer de pijnpomp goed zijn werk. Het HB-gehalte is erg laag 4.5
Het infuus heeft zitten ontsteken en is dus opnieuw geprikt. De bloeddruk is nu stabiel maar helaas wel koorts 38,2. Ze krijgt nu paracetamol erbij en ze moet echt de rust houden.

Vanmorgen zijn pa Rein en Mark geweest en in de avond alle kinderen. Ze was heel moe maar heel blij ons allemaal even gezien te hebben.

Verdere updates volgen!

Liefs Veer

Donderdag 10 augustus 2017

Lief dagboek .

Eindelijk komt er een eind aan het wachten ,donderdag 17 augustus word ik om 13.30 uur in het Erasmus mc verwacht ,en vrijdag word ik geopereerd .
Spannend dat wordt het zeker maar ik ga ervoor .......
Ik probeer mijn blog vanuit het ziekenhuis te schrijven als ik het aankan en anders zal Vera of Mart iedereen op de hoogte houden .
Ik kreeg vandaag een mooi dagboek en mijn oog viel op dit

Vertrouw erop dat God jou vasthoudt,
zelfs wanneer jij Hem loslaat .
Zijn trouw is niet afhankelijk van de jouwe.
Zijn werk borduurt niet voort op het jouwe.
Zijn liefde is niet het gevolg van de jouwe .
Je vlammetje kan flakkeren,
maar zal niet doven.
Er komt geen einde aan Gods liefde voor jou .
Nooit

Liefs Marianne

zaterdag 29 juli

Lief dagboek.
Even een update over de naderende opname.
Maandag het ziekenhuis gebeld gewoon uit nieuwsgierigheid omdat ik nu toch wel eens wil weten waar ik aan toe ben.
De dame aan de lijn kon mij vertellen dat ze s'middags mij gingen inplannen.
Ik kon dinsdag terug bellen ik kreeg 11-18-22 augustus op dus ik werd toch al wel een beetje zenuwachtig.
Dinsdag gebeld een niet zón vriendelijke dame vertelde mij dat ik op stond voor de 11de maar daar vrijdag over terug gebeld zou worden om definitief te bevestigen.
Weer een paar dagen van wachten maar wie er belde geen ziekenhuis s'middags maar zelf weer gebeld en de 11de werd het niet daar was al weer een spoed op gezet.
Nu sta ik erop voor de 18de maar vrijdag word ik gebeld voor de bevestiging dus maar weer wachten.
Mart heeft nu vakantie onze reis stond gepland naar Italie maar helaas die is geannuleerd jammer.....
wij gaan een paar dagen naar Ede in een hotelletje Veer gaat gezellig mee.
Ik blijf vertrouwen en hopen dat het goed mag gaan en dat we zeker volgend jaar weer leuke plannen mogen maken.
Liefs Marianne

07-07-2017

Lief dagboek.

Even een update over de stand van zaken over de naderende operatie.
Ik kan het allemaal aardig redden ga veel op pad met vriendinnen lees veel en probeer zo min mogelijk te tobben .
Makkelijk geschreven maar het lukt ,er zit best weleens een dag tussen met een traantje maar over het algemeen lukt het aardig.
Maar afgelopen woensdag gaat om 14.15 uur de telefoon de opname van het Erasmus mc aan de lijn,
mw ik ga u overvallen u mag vanavond komen voor opname en u wordt morgen geopereerd ........
Ik was werkelijk in shock ik zei nee dat ga ik niet doen ik heb een man en gezin hoe kan ik zo de boel de boel laten!!!!!
U kunt er een kwartier over nadenken dan bel ik u terug NEENEENEENEE!!!!!!!
Klaar gesprek afgerond maar wanneer nu ????
Geen idee toen ik vorige week belde was ik deze maand niet aan de beurt dat werd wel augustus.
Ik heb dus een paar verdrietige dagen achter de rug het wachten gaat door..........
Morgen vier ik samen met mijn gezin mijn verjaardag en verder genieten van het mooie weer .
Liefs Marianne

31 mei 2017.

Lief dagboek.

Ik heb erg veel te verwerken gehad en begrijp het nog allemaal niet maar mijn verhaal klinkt als volgt.......
4 Mei de uitslag met een taart in de tas waar deze zebra's op stonden met 2007-2017 dus 10 jaar geleden dat bij mij de neuro endocriene tumoren werden ontdekt naar het EMC.
Dr de Herder riep ons niet maar kwam naar ons toe gelopen gaf ons een hand en wij liepen achter hem aan de spreekkamer in.
Bij Mart sloegen direct de alarmbellen bij mij niet ik dacht we vieren feest want het gaat goed toch......
Maar de uitslag kwam met donderend geraas bij mij binnen de tumor bij de lever is 4 cm gegroeid in het laatste jaar .....dit ging niet over mij en trouwens hoe of wat dan ook ik laat hier niets meer aan doen!!!!!!!
Ik zat daar maar er kwam niets meer binnen Dr de Herder vond het vreselijk was ook erg ontdaan maar hij laat er geen gras over groeien ik ga jou meenemen naar een chirurgisch overleg en bespreken of de chirurgen iets voor je kunnen doen.
NEEEEEEEEEEEEEEEE absoluut niet mijn aller liefste moeder heb ik 17 jaar geleden niet meer wakker zien worden na een lever operatie en nu ik????
Er werd afgesproken voor 10 mei een telefonische afspraak een week om na te denken om vragen op papier te zetten wordt het voor mezelf een ja of wordt het toch een nee.
Jasper was bij mij die ochtend zat huiswerk te maken en ik liep wat te drentelen.
Voor mezelf ben ik er al veel langer uit geen gedoe meer aan mijn lijf ik heb al zoveel moeten inleveren maar ben ik dan wel eerlijk naar mij zelf toe maar ook naar de kinderen en mijn grootste liefde.
De telefoon ging en ja ze zien het zitten pak het met beide handen aan ga ervoor ik wil je zo graag nog 10 mooie jaren geven aldus dr de Herder.
Ik kon enkel nog maar huilen en nee niet omdat ik zo blij was dat ze het zien zitten maar omdat ik doodsbang ben .
Er zou een afspraak met de lever chirurg gemaakt worden en ik zou heel veel vragen gaan stellen .
Er werd veel rondom ons gebeden maar dat haalde mijn angst niet weg ik vroeg God dagelijks geef mij een teken waarom dat ik het moet doen een stomme vraag misschien probeerde veel met lieve mensen te praten en hoopte zo eens een teken van onze liefdevolle God te krijgen.
Tot maandag 29 mei wij op de lever poli met gierende hart kleppen zuchtend geroepen worden bij professor dr Ijzermans lever chirurg.
Hij straalde rust uit liet mij uit huilen begreep mijn angst en gaf mij moed en hoop om ervoor te gaan
liet mij al mijn vragen stellen en probeerde ze zo goed mogelijk uit te leggen .
Het wordt een buik operatie minimaal 8 dagen opname in het EMC binnen nu en zes weken zal ik worden opgenomen.
Een zware tijd voor mij maar ook voor Mart en de kinderen maar ook voor veel lieve vrienden .
Er wordt vanavond op de Alpe d'Huzes een kaars voor mij aangestoken door vrienden op de kaars staat:
Leven is niet wachten tot de storm voorbij is maar leren dansen in de regen.
Ik hoop dat God mij helpt steunt mij vast houdt in het zware weer van mijn leven het wachten tot de operatie maar ook het herstel proces mij bij wil staan met een arm om mij heen.
Maar ook alle lieve mensen die mij nu bijstaan met al hun liefde wil ik nu alvast bedanken.
Ik laat weten wanneer ik wordt opgenomen en Vera gaat de blog verder bij houden als ik in het ziekenhuis lig.
Liefs Marianne

Dinsdag 18 april 2017.

Lief dagboek.

Wij zijn het weekend van 10 april uit geweest met onze kinderen.

We hadden een prachtig warm weekend en hebben met volle teugen kunnen genieten.

Het was onze trouwdag en waren erg dankbaar dat we dit met elkaar konden vieren dat wij dertig jaar getrouwd zijn.

Met zijn zessen naar Eindhoven lekker kunnen wandelen en bowlen en midgetgolfen.

Ik voel me al een behoorlijke tijd heel goed ik durf het bijna niet meer te geloven maar het is echt zo.

Donderdag begin ik met urine verzamelen en vrijdag ga ik weer de scan in bloed prikken en urine inleveren.

Ik hoop dat de uitslagen laten zien hoe ik me ook werkelijk voel goed ..........

Op 4 mei krijg ik de uitslagen dat wordt een spannende ochtend ook vieren we feest samen met Dr de Herder en de assistentes zorg ik voor taart zoals beloofd om mijn 10 jarig ziek zijn te vieren.

Dit klinkt natuurlijk heel raar bizar of hoe je het ook wil noemen maar 7 mei 2007 ben ik geopereerd met de kennis van toen hoopten we op 5 jaar .

We zijn 10 jaar verder met vele ups en downs angst verdriet pijn moedeloosheid maar ook kracht en blijdschap vast houdend aan mijn geloof dat ook heel erg gewankeld heeft klim ik weer uit het zware dal en kijk ik vooruit met mijn lieverds om mij heen plannen makend voor vakanties en vele leuke uitjes een trouwerij in het vooruitzicht van onze lieve vrienden Marian en Bert.

Wat is het leven toch nog prachtig en hopen dat de uitslag ook die boost verder omhoog geeft.

Lieve mensen blijf bidden voor mij omdat ik dat soms heel moeilijk vind .

Liefs Marianne

maandag 20 maart 2017

Lief dagboek.

Ik heb vandaag te horen gekregen dat Dr Kwekkeboom is overleden ik ben echt geschrokken.

Dr Kwekkeboom is vanaf 2008 mijn behandelend arts geweest

In april vorig jaar kwam ik voor de uitslag en toen zat er een andere arts de dokter was ziek maar daarna bleef hij ziek en vroeg nog tijdens mijn kuren hoe het met hem was maar dat konden ze mij niet vertellen.
Toen ik in oktober weer voor controle kwam was hij er weer niet en lieten ze mij door schemeren dat het niet zo goed was.
Ja dacht ik nog ook hij is een mens van de dag .
Hij blijft in mijn herinneringen als een rustige goed luisterende man maar wist soms ook geen oplossing om mijn ziekte onder controle te krijgen .
Het gaat met mij wisselend heel goede dagen vol energie vol plezier vol genieten van het leven maar er zijn ook dagen van vermoeidheid van verdriet van pijn van geen zin meer hebben in dit leven niet meer verder willen .
Vorige week wel heerlijk van de zon kunnen genieten heb ook weer een kleurtje op mijn gezicht niet meer dat grauwe.
Volgende maand gaan de controles weer beginnen ben erg benieuwd .
Liefs Marianne

zondag 19 februari 2017

Lief dagboek.

Lang niets laten horen lichamelijk blijft alles wat onveranderd geestelijk daar in tegen heb ik het zwaar.
Het afscheid van mijn werk valt mij heel zwaar mijn lichaam heeft deze rust wel nodig maar wat duren de dagen soms lang zeker als het weer niet best is.
Invulling geven van dagen vind ik moeilijk en vrijwilligers werk doen mag niet dit heeft met mijn uitkering te maken heel verschrikkelijk vind ik dat.
Soms zit ik zo maar uren op de bank te denken hoe lang dit nog gaat duren mijn leven is niet geschapen om helemaal niets meer te doen.
Ik merk ook in mijn omgeving als ik iets aanbied de hulp geweigerd wordt of er wordt moeilijk gekeken doe het nu maar lekker rustig aan .............mensen die volop midden in een gezond leven staan snappen niet hoe ik mij voel.
Soms wil ik wel gillen en de laatste tijd hoop ik oprecht dat er gauw een einde komt aan mijn suffe bestaan.
Met de kinderen gaat het allemaal goed Mart vindt het ook moeilijk mij zo te zien worstelen ik bouw een muur om mij heen dan valt het afscheid niet zo zwaar.
In april zijn we 30 jaar getrouwd en gaan we met de kinderen een weekend weg lekker er zo af en toe even tussen uit maar het geeft geen voldoening.
In april moet ik weer voor controle bloed prikken en ct scan en 4 mei de uitslag en moet ik trakteren omdat ik dan al tien jaar kanker heb !!!!!!!
Dat is een afspraak met Dr de Herder en volgens hem gaan we door voor de volgende tien jaar .........ik hoop het niet .
Ik probeer mij staande te houden en probeer toch positief te blijven voor iedereen om mij heen maar zoals ik nu schrijf zo voel ik mij.



Lied 832.

Geroepen om op weg tegaan
om op te staan,te reizen
naar een land dat God zal wijzen.

Liefs Marianne