zondag 4 december 2016.

Lief dagboek.

Weken van spanning zijn weer voorbij gegaan maar donderdag was een goede uitslag gelukkig.
Vorige week weer wezen prikken en niet gebeld worden dat voelt toch ook weer niet goed .
Zou het nu wel of niet goed zijn  we gaan van het goede uit want ik voel me top.
En inderdaad de uitslag is in zoverre goed de leverwaarden zijn bijna weer normaal en ik mag daarom een half jaar weg blijven wat een super nieuws toch.
Maar zodra ik me niet goed voel of wat dan ook dan moet ik bellen maar ja hij weet ook dat ik niets meer wil laten doen ik ben door een dal van diepe duisternis gegaan was bijna zover om te gaan liet de moed zakken maar het is toch mijn tijd nog niet geweest.
Gelukkig maar ik ben weer op de goede weg voel me fitter energieker en ben een blij mens.
Samen met mijn gezin ga ik met goede moed de feestdagen tegemoet en vieren we kerst.
Ik geniet met volle teugen met vriendinnen lunchen naar de film naar het theater en gewoon lekker rond snuffelen op een kerstmarkt.
Maar ook met Mart kan ik weer een beetje vooruit kijken en zijn we heel dankbaar dat ik me toch weer gewonnen weet en dat de kuren toch weer mij die energie geven wat ik nodig had.
Heel veel genieten in een nog voor mij zo'n korte tijd ook is die tijd weer wat uitgesteld.
Vooruit kijken en niet meer achterom en in dit alles gaat God met mij mee op pad maar om eerlijk te zijn ben ik Hem ook kwijt geweest en heeft iedereen voor mij gebeden want ik kon het niet meer.
Daar ben ik iedereen erg dankbaar voor maar vooral God Hij is naast mij gebleven in mijn gevecht .
In April moet ik weer voor onderzoeken jullie horen weer van mij.
Liefs Marianne.