22.02.2012 woensdag.

Lief dagboek,

Zo de urine is opgevangen,klaar om naar de onderzoeken te gaan.
Om 12uur wordt ik verwacht op de nucleaire afdeling,om alle vragen te beantwoorden
hoe ik mij voel,of ik pijn heb ,of ik veel moet rusten,of ik hulp in de huishouding heb of ik alles zelf doe(beetje hulp zou wel lekker zijn soms)hahahaha.
Hoe het met de omgeving gaat ,of er problemen zijn met het verwerken ,nou na 5 jaar loopt het allemaal als een trein denk ik.
De kinderen riepen vanmorgen ,SUCCES mam,tot vanmiddag,gelukkig het houd ze op een goede manier ermee bezig maar zeker niet het belangrijkste meer.
Ik heb het potje 'ZIEKTE'nu uit de kast gehaalt,na eerst even 4 avonden te hebben gewerkt met veel liefde en passie.
Gisteren avond even met de collega's geklets over hoe deze dagen gaan,ze horen mijn verhaal aan ,luisteren en vragen,dat waardeer ik,want misschien vinden zij het net zo goed heel moeilijk om met mij maar vooral met mij als ziek mens om te gaan.
Om 13 uur krijg ik een ct scan dan mag ik gelukkig wat gaan eten,want ik ben nu bijna een flauwte nabij,vanmorgen zag ik Veer 6x op de stoel zitten ze moest er wel om lachen.
En daarna krijg ik de radio actieve troep ingespoten.
Maar het ergste van al de LAXEER rommel!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Toch zal ik aangeven dat ik al een week diaree heb,want inmiddels moest ik ook stoppen met sandostatine injectie i.v.m de radio activiteit,en die injectie stopt bij mij de diaree,dus hopelijk heel misschien mag ik vandaag zonder laxeer zooi naar huis.
Morgen om 13uur ga ik voor twee tot drie uur de scan in ,en word ik bekeken van mijn kruintje tot aan mijn tenen,dat maakt me weer bang,een kind, maar vooral heel onzeker en verdrietig.
Lief dagboek jullie horen nog van mij een dikke knuffel voor iedereen die aan mij denken ,voor mij bidden,voor de kaarten en de sms-jes liefs Marianne