zondag 17 juli 2011.

Hallo lief dagboek.

Wat een foto zeg ,je lijkt erop wordt er door mijn kinderen gezegt!!!!!!

We hebben drukke weken achter de rug,en op de werkvloer bij mij veel onrust door allerlei nieuw verzonnen zaken van hogerhand.................vreselijk gewoon.

Slapeloze nachten ,hart kloppingen en wat gebeurt er onderling geklets,nee de sfeer is ver te zoeken dus op zoek naar iets anders........................

Nou nee dat is niet wat ik wil,ik wil gewoon een fijne gezellige werksfeer met veel lol ,lachen ,gieren ,brullen.

waarom moet er zoveel veranderen,is dat wat de ouder wordende mensen echt willen,ik geloof er helemaal niets van,een arm om ze heen ,een lieve knuffel,gewoon een luisterend oor.

Nee,zorg op maat wat een geweldig plan zeg,maar waar halen we het personeel vandaan,en de tijd dat is er niet,waar maak ik me toch druk over ,gewoon dat ik werkzaamheden moet doen waarvoor ik niet opgeleid ben,gezellig met een broodkar lopen waar je een hernia van krijg,veel te zwaar ,veel te klein en heel veel lopen!!!!!!!!!!!!!!

Nee ,de zorg is niet meer de zorg van 30 jaar geleden.

Verder,we hebben zin in de vakantie,heerlijk naar italie,het gardameer met z'n vieren.

Maar eerst nog 8 avonden werken,Mart heeft het heel druk ,gelukkig want het is heel matig geweest.

Jasper blijft thuis,moet nog veel stage uren lopen bij het buitensport bedrijf,om volgend jaar met goed vervolg aan een nieuwe opleiding te gaan beginnen.

Van de week zat ik bij mijn vader een bak koffie te drinken en vond een prachtig gedicht :

Uit ,woorden van geloof,hoop en liefde

Houd je hoofd omhoog,

Steek je borst naar voren

Je gaat het redden

Soms treedt de duisternis in,

maar altijd volgt de ochtend

Bewaar de hoop

Jesse Jackson.

Ik wordt iedere dag weer wakker met het onrustige gevoel,de scan,de onderzoeken...........en dan de uitslag.

Zou het stabiel blijven of...........

we houden moed,liefs

Marianne