maandag 28 februari 2011.

Lief dagboek.

Even een berichtje uit Flachau.

De reis ging zeer voorspoedig,geen files,geen wegopbrekingen ,droog weer gewoon snel om half zes s'morgens op plaats van bestemming.

Toen allemaal nog proberen een tukkie te doen ,het was al wel koud -11 graden maar de sneeuw liet te wensen over.

Om 8uur de skipassen ophalen nog wat ski's huren en op weg naar ons appartement ,toen begon bij mij lichamelijk het kaarsje op te raken ik voelde me steeds rotter worden.

om 10.00 uur was ons huisje schoon en kon de auto uitgeruimd worden.

De jongens gingen samen met Mart naar de piste en ik probeerde mijn lichaam weer op de rails te krijgen,wat paracetemol wat eten en drinken en even plat.................

Rond het middag uur samen met mijn vriendin Hilda ook even naar de piste want de zon scheen zo fantastisch daar moesten we even lekker in gaan zitten.

Ik was helemaal brak ,s'avonds na het eten om 20uur lag ik in bed tot de andere morgen 8uur wat voelde ik me een ander mens ,we lagen allemaal vroeg want zo'n nacht overslaan of opgevouwen in de auto slapen voelt voor allemaal niet zo fijn aan.

Gisteren hadden we een grauwe dag met natte sneeuw en soms fijne motregen,vandaag begon de dag somber met 4 graden en boven heel mistig maar wel droog en later vanmiddag werd de temperatuur 10 graden voor morgen staat de zon op de kaart en dat blijft tot donderdag waanzinnig.

Ik heb vandaag 12 kilometer gewandelt,het was zwaar want de sneeuw is prut maar ik geniet ook dit jaar ben ik weer van de party,wat een zware tijd heb ik achter de rug maar ik wandel weer en doe niet onder voor niemand.

Samen met Hilda ,wandelend,lachend,samen aan de koffie, halen verhalen op hoe het leven kan verlopen, we praten met andere wandelaars of langlaufers die ons voorbij komen .

Ik ben heel dankbaar om zo weer te kunnen schrijven,weer met zoveel positiviteit midden tussen mijn gezin te staan en weer durven hopen dat mij nog een paar mooie jaren gegeven worden.

De kinderen hebben het ook goed naar hun zin,skieen en snowboarden naar harte lust en genieten van alles hebben veel lol want de groep waar wij inmiddels mee gaan bestaat uit 22 man.

Morgen schijnt de zon en hopelijk blijft hij nog heel lang schijnen.............................ook als het soms wat minder gaat,Liefs Marianne

woensdag 23 februari 2011.

Lief dagboek.

Vandaag voor controle naar het ziekenhuis geweest,bloeddruk prima 135/80 als een jonge meid bloed geprikt en urine ingelevert.

In gewicht een kilo afgevallen,nou dat mag de pret niet drukken volgende week lekker snoepen...............

Een lijst in moeten vullen hoe het de afgelopen periode is gegaan,misselijk ,pijn,moeheid nou alle kwaaltjes valt wel mee zei ik,maar die moeheid is echt vreselijk.

Maar goed mijn vriendin Ing was mee ,die hoorde ik alweer zachtjes lachen,ik had net ervoor zitten vertellen wat ik gisteren zoal gedaan had.

Een normaal gezond mens zou er bij neer vallen en ik klaag dan over moeheid................

Deze week heb ik al vakantie,maar er moet nog van alles geregelt worden,ik hoop volgende week heerlijk te kunnen genieten en uit te rustten ,even alle zorgen aan de kant.

Jasper gaat 10 april de marathon van Rotterdam lopen en laat zich zelf sponsoren voor de afdeling nucleaire geneeskunde ,waar ik dus onder behandeling ben ,ik heb dit vandaag in het ziekenhuis aangegeven en wordt hier nog over gebelt.

Iedereen die mijn blog leest hou ik over deze aktie op de hoogte.

Lief dagboek het gaat de goede kant weer op,liefs Marianne

Vrijdag 11 februari 2011.

Lief dagboek.

Zo hier ben ik,uit een diep dal klimmend,ik ben heel diep gegaan.

Ik heb naar die vierde kuur toegeleefd met veel angsten ben ik er aan begonnen ,ik zag er vreselijk tegen op en stortte in mekaar toen ik thuis kwam,het hele weekend heb ik veel geslapen en gehuild gewoon van intense moeheid.

Wat kan een mens diep gaan,zo diep dat je het echt ondanks mijn God die mij overal door heen sleept nu ook geen grip op mij had.........of toch wel want ik moest eerst heel diep gaan om er zeker weer sterker uit te komen.

Ik hoop zo sterk dat ik nog heel veel jaartjes mag krijgen in de wetenschap dat deze kuren niet voor niets geweest zijn,en dat de kanker stil blijft staan.

De eerste week heb ik veel gelegen,geslapen,gehangen,gelezen gewoon lekker helemaal niets gedaan,me laten verwennen,mijn vader heeft de hond uitgelaten,Veer naar school gebracht,boodschappen gedaan,ik ben verwent met heel veel post,veel lieve kaarten,mailtjes ,veel bloemen een heerlijke ananas werd bezorgt ,telefoontjes,teveel om optenoemen.

Ik ben ook door mijn collega's niet vergeten,een prachtig bloemstuk kreeg ik,heel ontroerend.

Deze week voel ik mij aansterken,ik hol de trap weer op zonder bovenaan te staan hijgen,ik heb overal weer zin in,ik slaap nog wel veel,neem mijn rust en kijk heel erg naar de vakantie uit.

Ik ga maandag een avondje werken kijken hoe of dat gaat,mis de mensjes weer ,het gaat weer kriebelen dat is een goed teken.

De wil is er nu de conditie nog we zijn met z'n vijven begreep ik dus dat moet goed gaan.

Woensdag 23 februari moet ik voor controle naar het ziekenhuis,in maart ergens voor een scan en op 4 april naar dr.Kwekkeboom om alles te bespreken daar ben ik erg nieuwsgierig naar.

Dr.Kwekkeboom heeft zich ook over alle scans gebogen,hoe dat nu uiteindelijk zat met die plek in mijn borst,hij was degene die heeft gezegt dat deze plek er al vanaf 2007 moet zitten.

Ik ga een heerlijk weekend tegemoet,de kinderen moeten allemaal sporten en ik .............geniet van al het mooie,maar vooral van mijn geweldige gezin.

Lief dagboek

liefs Marianne.