donderdag 14 oktober 2010.

Lief dagboek.
De tweede kuur achter de rug ,alles verliep lekker vlotjes ,drie mede kuurders van de vorige kuur aanwezig even bij kunnen kletsen.
Ik heb de afgelopen nacht goed kunnen slapen dat mag ook wel na drie avonden werken,en vanmorgen om 7.15 uur mijn bed uit om nog even de was van het rek te halen,ontbijtjes maken voor de kinderen,lunchpakketten en de hond uitlaten pfffffffffffffffff......................
En toen om half negen de bus naar het ziekenhuis,wij zijn met 7 mede gevangen(positief) bedoelt opgenomen,ik lig met een dame uit Almere van 62 jaar ,dit keer ben ik de een na jongste en om half twaalf liep de NUCLEAIRE rommel in ,ik zie nu lichtflitsen HA,HA,Ha maar het ging weer goed.
Niet misselijk,wel wat buikpijn maar dat had ik de eerste keer ook,het warme eten smaakte me niet,boontjes met kleffe aardappels en een meganische kip gehaktbal niet mijn ding wel iets gegeten en een heerlijk yoghurt toetje.
Nu de tijd zien door te komen naar morgen middag 15.00uur??????????????hollend naar huis maar op afstand ,dat wordt weer afzien maar alles .........................voor het goede doel.
Ik HOOP en Bid dat mij morgen vertelt wordt nadat ik in de scan geweest ben dat er al resultaten te zien zijn,Ik bedenk mij ook dat er heel veel mensen met mij mee bidden voor de juiste resultaten dat voelt heel warm en goed daar mag ik God ook voor bedanken .
De nucleaire troep kwam dit keer uit Petten en was dus mooi op tijd,ik wens dat de straling morgen niet zo hoog is dat ik over drie hooguit vier dagen iedereen weer mag knuffelen,kroelen ,zoenen uhhhhhhhhh er weer gewoon mag zijn en dat de bijwerkingen mee mogen vallen.
De arts vroeg vanmorgen hoe het de vorige keer gegaan was ,ik vertelde van de moeheid,de buikpijn,maar vooral het haarverlies,nou Mw.Mulder dat komt allemaal weer goed,dat mag ik wel hopen want mijn haar lijkt op wat mijn jongens zouden zeggen opgedroogt zeewier!!!!!!!!!!!!
Misschien krijg ik er krullen voor terug of wat dan ook als mijn leven maar voor een aantal jaren opgeschoven wordt maar vooral de kwaliteit van mijn leven.
Ik moet ook de hele dag aan mijn lieve neef denken die nu geopereerd wordt aan zijn schouder,wij hebben een klik samen en vanaf deze kant zend ik hem een hele dikke knuffel en beterschap lieve Rick ,morgen mogen we weer naar huis dan zit de "gevangenis" er weerop.
Lief dagboek morgen zet ik er wat foto's op,liefs Marianne