zaterdag 23 oktober 2010.

Lief dagboek.

Ik weet dat als de spanning te groot wordt,

U er zult zijn.

Ik weet dat als het wachten te lang duurt,

U het gebed verhoort.

Ik weet dat in stormen van mijn leven,

U mij vasthoudt.

Ik weet dat leven en dood-alles- U

eeuwig toebehoort.

Zo er is een intens zware week achter de rug,waarin ik door diepe dalen gegaan ben,maar ik krabbel weer omhoog.

Begin deze week zei ik tegen mijzelf en soms uitte ik mij tegen dierbare,zo is het genoeg geweest......................

Kwaliteit van leven staat bij mij hoog op mijn verlanglijst en niet ziek ,zwak en misselijk.

ZIEK ben ik ,die staat bovenaan,maar zwak zeker niet en misselijk wordt je van die KUUREN!!!!!!!!

De moeheid kent geen grenzen ,tot op je bot moe zijn dat beamen alleen kanker patienten,tuurlijk is iedereen weleens moe maar dat is lekker,na een goede nachtrust is dat meestal weer over of moe na een griep ook dat gaat over maar deze moeheid veroorzaakt door afbraak van je lichaam,de witte bloedlichaampjes,je beenmerg die afbrokkelt is verschrikkelijk intens.

De misselijkheid houdt ook al een week aan,ik moet echt geregelt wat eten dan zakt het akelige gevoel in mijn maag wat af maar het eten smaakt me nog steeds niet.

Vanaf de dag dat ik thuis kwam vorige week heb ik geregelt Joep uit gelaten om mijn conditie weer beet te pakken,en vanaf donderdag ben ik weer gaan werken...................

Vera was lekker logeren bij haar vriendin want tot dinsdagmiddag had ik leefregels,niet kroelen en knuffelen en apart slapen,alleen Bob was thuis,Jap had nog school die heeft deze aankomende week vakantie.

De moeheid neemt gelukkig wat af en hopelijk smaakt het eten binnen kort ook wat beter.

Lief dagboek liefs Marianne

15 oktober 2010 sávonds.

Lief dagboek.

Hier wat foto's van mijn "BUNKER"periode,de tweede .................yes,yes,yes ik zit op de helft.

Ik lag dit keer naast Gerda uit Almere ,heerlijk Amsterdams ,gezellig dus,kletsen,kletsen,lekker ons zelf zijn.

Vanmorgen uitleg over de scan gehad,daar was (helaas) nog niets verandert maar ook waren de tumoren niet groter geworden eigenlijk als je heel goed kijkt lijken de vlekjes toch wat lichter eruit te zien (of wil ik dat graag).

Mijn bloed waardes waren prima,lever en nier functies goed ,tumormarker iets verhoogt nog met de vorige keer en voor de rest zag je een vlekje op mijn gezicht heel vaag van die bacteriele infectie en zo zij de arts is dat vage vlekje misschien achter het borstbeen ook een infectie of ontsteking geweest!!!!!!!!!!!!

Vanmiddag zat ik er even doorheen wat krijg je als mens toch maar weer te verwerken ,verdriet overspoelde mij,ik voel me dan ondanks dat je met een aantal op zo'n afdeling lig heel eenzaam,maar vooral wanhopig verdrietig.

Ik voel mij zo goed maar toch heb ik een ernstige ziekte waar ik tegen moet vechten maar soms .................

vergaat mij het vechten ,zeker als het eten je tegen gaat staan,en je moet eten om op gewicht te blijven maar dat ziekenhuis eten daar wordt je absoluut niet vrolijk van,gisteren boontjes en een meganische kip gehaktbal en vandaag mais ,aardappel puree en een gebakken ommelet brrrrrrrrrrr................als je nog niet misselijk was werd je het wel.

Ik heb mij beperkt tot het eten van een mandarijn en een bitterkoekjes pudding???????

Om half twee werden we gemeten,de leefregels deze keer komen uit op 4 dagen afstand voor volwassenen en 7 voor kinderen tot 10 jaar.

Er was een man met 13 dagen afstand houden en 17 dagen voor kinderen...........bizar.

Ik ben blij weer thuis te zijn en ga lekker uitrustten het weekend,ik heb alweer lieve reakties ontvangen van collega's,ontzettend veel lieve mensen om mij heen.

Zo viel ook dit kaartje bij mij op de deurmat voor ik naar het ziekenhuis ging,

Blijf knokken,blijf hopen

het komt goed!Je zult zien.......

achter de wolken

schijnt de zon!

Dat hopen we dan maar...........................

Donderdag als je binnen komt moet je een vragenlijst invullen,krijg je het infuus geprikt en wordt er naar je hart en longen geluistert en de bloeddruk opgenomen deze was veel te hoog 188/99 daar moet ik mee naar de huisarts.

Nou die laat ik eerst wel door collega's controleren en dan bekijk ik dat wel om ermee naar de huisarts te gaan.

Eigenwijs....................welnee.

Donderdag schreef ik dat ik de een na jongste was maar ik was de jongste van deze kuur,de dame uit Amerika is geboren in 1964 en ik 1965 nog een uit 1962 en voor de rest ouderen.

Hopelijk komt er een keerpunt in de uitzaaiingen en doe ik het niet voor niets .

Liefs Marianne

15 oktober 2010 vrijdagmorgen.

lief dagboek.
Tweede dag op de nucleaire afdeling,waardeloos geslapen ,vervelend onbehaaglijk gevoel in mijn buik,opgeblazem rommelende darmen en hoofdpijn.
Het is op deze afdeling verschrikkelijk koud waardoor je je nog onprettiger voelt en vooral in mijn geval met zoveel vet op mijn lijf............!!!!!!!!!!!!
Om 7.00uur opgestaan ,lekker warm de douche in daarna ontbeten met twee mede "gevangenen" en om 8.30uur onder de scan .
Nu zijn zo de gesprekken met de arts ,dat houdt in hoe is de stand van zaken op dit moment de bloed uitslagen de scan.............ben best een beetje nerveus.
Hopelijk kan ik vanmiddag als ik thuis ben hier over verslag doen.
Liefs Marianne

donderdag 14 oktober 2010.

Lief dagboek.
De tweede kuur achter de rug ,alles verliep lekker vlotjes ,drie mede kuurders van de vorige kuur aanwezig even bij kunnen kletsen.
Ik heb de afgelopen nacht goed kunnen slapen dat mag ook wel na drie avonden werken,en vanmorgen om 7.15 uur mijn bed uit om nog even de was van het rek te halen,ontbijtjes maken voor de kinderen,lunchpakketten en de hond uitlaten pfffffffffffffffff......................
En toen om half negen de bus naar het ziekenhuis,wij zijn met 7 mede gevangen(positief) bedoelt opgenomen,ik lig met een dame uit Almere van 62 jaar ,dit keer ben ik de een na jongste en om half twaalf liep de NUCLEAIRE rommel in ,ik zie nu lichtflitsen HA,HA,Ha maar het ging weer goed.
Niet misselijk,wel wat buikpijn maar dat had ik de eerste keer ook,het warme eten smaakte me niet,boontjes met kleffe aardappels en een meganische kip gehaktbal niet mijn ding wel iets gegeten en een heerlijk yoghurt toetje.
Nu de tijd zien door te komen naar morgen middag 15.00uur??????????????hollend naar huis maar op afstand ,dat wordt weer afzien maar alles .........................voor het goede doel.
Ik HOOP en Bid dat mij morgen vertelt wordt nadat ik in de scan geweest ben dat er al resultaten te zien zijn,Ik bedenk mij ook dat er heel veel mensen met mij mee bidden voor de juiste resultaten dat voelt heel warm en goed daar mag ik God ook voor bedanken .
De nucleaire troep kwam dit keer uit Petten en was dus mooi op tijd,ik wens dat de straling morgen niet zo hoog is dat ik over drie hooguit vier dagen iedereen weer mag knuffelen,kroelen ,zoenen uhhhhhhhhh er weer gewoon mag zijn en dat de bijwerkingen mee mogen vallen.
De arts vroeg vanmorgen hoe het de vorige keer gegaan was ,ik vertelde van de moeheid,de buikpijn,maar vooral het haarverlies,nou Mw.Mulder dat komt allemaal weer goed,dat mag ik wel hopen want mijn haar lijkt op wat mijn jongens zouden zeggen opgedroogt zeewier!!!!!!!!!!!!
Misschien krijg ik er krullen voor terug of wat dan ook als mijn leven maar voor een aantal jaren opgeschoven wordt maar vooral de kwaliteit van mijn leven.
Ik moet ook de hele dag aan mijn lieve neef denken die nu geopereerd wordt aan zijn schouder,wij hebben een klik samen en vanaf deze kant zend ik hem een hele dikke knuffel en beterschap lieve Rick ,morgen mogen we weer naar huis dan zit de "gevangenis" er weerop.
Lief dagboek morgen zet ik er wat foto's op,liefs Marianne

10-10-2010 zondag.

Lief dagboek.
Een heerlijk weekend achter de rug ,een nachtje naar Alkmaar geboekt met sauna en zaterdag lekker gewinkelt,samen Mart's verjaardag gevierd in Egmond aan Zee op een terras aan het strand een visje gegeten.
Zaterdag avond naar huis en met de kinderen kado's gegeven ,een marsepeinen varkenskop en trainingspak en lekker onderuit naar de sport perikelen geluisterd.
Veer had 7-0 verloren en de jongens 2-2 gelijk.
En vandaag met z'n vijven naar de kerk geweest,er was een jeugddienst,met feestelijke muziek,en mooie evangelische liederen gezongen.
Daarna lekker naar huis in de tuin koffie gedronken,en vanmiddag naar de grienden voor een zomerse wandeling,Jasper's vriendin Daphne kwam ook mee.
Een heerlijk weekend vol genieten van ons fijne gezin,om er de komende week weer tegen op te moeten vechten ...............namelijk de tweede kuur komt eraan.
Vorige week viel de brief al in de bus dat ik op 14 oktober mij om 9.00uur moet meldden ,mijn bloed was dus goed om verder te gaan,vrijdag moest ik ook nog even bloedprikken.
Deze afgelopen acht weken zijn weer voorbij gevlogen maar wel met ups en downs,moeheid,pijn,diarree,haarverlies,bacteriele infectie,soms gewoon heel verdrietig.
Maar nu voel ik mij al twee weken bijzonder goed,balen voor wat je weer te wachten staat,het nu weten wat er te wachten staat,in afzondering voor een dag of vier minimaal, mijn werk moeten afzeggen.
Van de week heb ik mijn 12,5 jubileum in Sonneburgh gevierd,met een receptie met nog een avond collega en een keuken medewerker dit was erg gezellig,onder het genot van een hapje en een drankje en oude collega's ontmoetten en de toespraken............!!!!!!!!
Daar had ik wel wat meer van verwacht,wat persoonlijker wat meer waardering uitgesproken,maar voor sommige mensen blijft het moeilijk om over mij of met mij te praten dus dan maar iets stoms zinnigs in het luchtledige schreeuwen dat is voor iedereen fijn om te horen.........
Hoe ik vroeger lakens heb moeten spoelen,oke het zal wel maar dat is nu mijn werk niet,maar goed ik was niet de enige die dit opgevallen was,en wat ik ook jammer vond dat er collega's niet waren die ik echt verwacht had maar zo gaat dat in het leven soms wordt je teleurgestelt .
Ik ben wel verwent met bloemen en bonnen een lekker dove-set en een mooi boek.
Deze aankomende week werk ik nog even drie avonden en ga dan de nucleaire bunker in voor een radioactief infuus en weer afstand voor minimaal vier dagen .
Vrijdagmorgen moet ik om 9.00uur de scan in en hopelijk zien we dan al wat verbetering.............heel spannend dus.
Dit gedicht kreeg ik pas aan een prachtig boeket bloemen;

Ik trek Uw woorden
als een deken
over me heen
tot onder
mijn kin
God stop me in.

van Geert Boogaard.


Liefs Marianne.