Lief dagboek.
Het wordt weer een spannend weekend,eigenlijk is het de hele week al onrust in mijn lichaam al wil ik daar niet aan toe geven toch gebeurt het met je???????
Wat zo'n uitslag toch weer aanricht,een hoop stress dat ten eerste,en ten tweede het weer bewust worden van de ziekte die er is maar niet meer in het middelpunt staat alhoewel...............
Op dit moment wel het middelpunt dus ,maar alles in de wereld draait gewoon door zo is het leven, soms snap ik er ook helemaal niets van ,ik draai ook weer gewoon,deze maand 19 avonden gewerkt "niet normaal"maar wel gewoon gedaan met veel plezier.
En de aankomende maand staan er niet veel minder op de agenda dus de uitslag moet gewoon goed zijn.
Toch is de onrust in hoge mate aanwezig en voel mij daar niet al te prettig bij ,ook bij Mart begint de onrust te knagen maar wij zijn deze twee jaar door de strijd heen gestreden en gaan ook deze uitslag tegemoet met vertrouwen ,hoop en vooral onze liefde.
De kinderen gaan zo hun weg,we praten er weinig nog over dat is maar goed ook hun veilige leven gaat gelukkig gewoon verder.
Bob is goed herstellende van zijn knie operatie de knie is nog wat dik maar de pijn is bijna verdwenen en dat was de bedoeling.
Het weekend ga ik werken,en maandag om 10.00 uur is het zover tot dan liefs Marianne
2 opmerkingen:
Zo begrijpelijk, die onrust en stress. Ik zeg het niet gauw, maar het is denk ik goed dat je dit weekend moet werken. Geeft toch afleiding en ... als het erg druk is heb je ook haast geen tijd om na te denken (hoop ik).
Ik wens jullie veel vertrouwen toe en hoop dat de uitslag niet tegen zal vallen. Je weet dat er heel veel mensen met jullie meeleven en voor jullie bidden.
Afgelopen maandag hadden we het op de Bijbelkring o.a. over geloven, hoe moeilijk het is om ongelovigen uit te leggen wat het geloof voor jezelf betekent en wat je van bidden moet/kan verwachten. Ik zei toen dat ik thuis een gedicht had wat ik eens meegenomen heb uit het Corrie ten Boomhuis. Ik schrijf het hieronder voor jullie op.
Mijn leven is een weefsel tussen God en mij,
niet ik kies uit de kleuren - heel doelbewust werkt Hij.
Vaak weeft Hij er verdriet in en ik, door onverstand,
vergeet: Hij ziet de boven - en ik de onderkant.
Als 't weefgetouw zal rusten en de spoel schiet niet meer om,
zal God het doek ontvouwen en verklaren elk "waarom"-
hoe nodig donk're draden zijn in des Wevers hand
naast goud en zilverdraden: zó komt Zijn plan tot stand.
Veel sterkte toegewenst!
Groeten,
Riny
Beste Marianne,
Je beschrijft de spanning voor jou en je gezin naar de uitslag toe van alweer een controle in het ziekenhuis. Wat je gewoon vindt is m.i een enorme kracht en levenlust die je uitstraalt in je beschrijvingen op je weblog.
Van hieruit ongelooflijk veel sterkte voor maandagmorgen.
gr anja en arjan
Een reactie posten