dinsdag 10 maart 2009.

Lief dagboek.
De onderzoeken zijn weer achter de rug,een kilo lichter ,toiletpapier op,schrale billen,maar opgelucht.........
Zaterdag en zondag gewerkt dat liep gesmeerd met z'n vieren dat werkt heel fijn ,gewoon de tijd voor de bewoners waar ze recht op hebben,even een luisterend oor bieden een peertje schoonmaken ,een sinaasappeltje pellen of zomaar een gekheidje.
Maandag de nucleaire injectie gehaalt en de laxeer rommel,om 12.00 uur de eerste dosis ingenomen om twee uur zat ik op het toilet ,om 16.00 uur de tweede dosis en toen op toilet tot 1.00 uur s'nachts echt heel geweldig.
Een paar uurtjes geslapen en om 7.00 uur jawel daar ging ik weer...............naar het toilet!!!!!!!!!
Dinsdag de scan in de eerste van een half uur deze was voor mijn onderbuik,vijf minuutjes ontspannen en toen anderhalf uur een sessie van zes maal een kwartier van mijn bekken,de bovenbuik,de borstkas,het aangezicht,zijkant links van mijn hoofd en zijkant rechts van mijn hoofd.
En ik ben helemaal happy want ik hoef niet nog een dag alles staat erop en nog een dag laxeren is voor mijn lichaam niet zo best.
Na zo'n dag en nacht leg ik bijna het loodje,een kilo lichter en helemaal grauw,naar in mijn buik en hoofd.
Maar ik heb weer lekker kunnen nadenken in de scan ,lekker rustig (stil) liggend alleen ademhalend over de levensanalyse van MIJN leven,de derde keer deze scan wat zal er nu boven mijn hoofd hangen,wat voor uitslagen komen eruit,is alles nog het zelfde of............die vraag blijft,die angst maar na bijna twee jaar ben ik er nog steeds en hoe!!!!!!!!!!!!
Eigenlijk ben ik niet bang voor de uitslag want ik voel me prima dus waar moet ik mij nu al druk over maken,volgende week moet ik nog even container piesen(hi,hi,hi) en een groot bloedonderzoek laten prikken en 6 april een ct scan en 20 april voor de uitslag,ik heb vertrouwen ,ik word ontzettend blij door mijn geloof ,de mensen die mij steunen.

Heer,ik kom tot U!
Houd mij vast,heel dichtbij Uw hart.
Ik voel Uw kracht.
Ik vind rust bij U.

Voor sommige mensen is dit niet te bevatten,maar mijn geloven laat mij leven!!!!!!!!
Lief dagboek de rust moet weer in ons gezin komen want ondanks dat ik voor onderzoeken moet komen de vragen en angsten bij de kinderen weer boven,Veer heeft de laatste dagen de meest waanzinnige vragen gesteld ,Ik heb haar geprobeert gerust te stellen,maar helemaal de angsten wegnemen lukt niet,ze klaagt dan over buikpijn en hoofdpijn en misselijkheid maar vanavond kon ze gelukkig weer lachen.
Lief dagboek tot ziens liefs Marianne