zondag 29 maart 2009

Lief dagboek.
Even een bericht voordat de uitslagen binnen komen.
Afgelopen week heb ik mijn "piescontainers"naar het Erasmus gebracht en bloed geprikt en 6 april nog de ct scan en dan maar rustig van het mooie lente weer gaan genieten wat er aan schijnt te komen.
Ik heb morgen mijn eerste volledige maand gewerkt dat betekent 10 avonden en dat was af en toe op mijn kiezen bijten.......................
Het is zo wie zo heel hard werken in de avonddienst en dan scheelt het of we met z'n drieen of vieren zijn maar goed deze maand heb ik het gered.
We hebben een gezellig weekend achter de rug,zonder al teveel klachten,de voetbal van de jongens was afgelast wegens het slechte weer,dus dat scheelt.............ook wat de was betreft.
Eigenlijk verloopt alles gestaag,met Veer gaat het heel goed op school ,Bob gaat bijna naar Barcelona met school en Jap heeft het prima naar zijn zin.
Jap heeft vanmiddag met zijn neef hard gelopen om te oefenen voor de 5 km. voor a.s zondag de marathon.
Deze week wordt het buffelen,vier avonden werken alles op het gemak de zon gaat schijnen alles komt goed......................
Lief dagboek tot ziens liefs Marianne

dinsdag 10 maart 2009.

Lief dagboek.
De onderzoeken zijn weer achter de rug,een kilo lichter ,toiletpapier op,schrale billen,maar opgelucht.........
Zaterdag en zondag gewerkt dat liep gesmeerd met z'n vieren dat werkt heel fijn ,gewoon de tijd voor de bewoners waar ze recht op hebben,even een luisterend oor bieden een peertje schoonmaken ,een sinaasappeltje pellen of zomaar een gekheidje.
Maandag de nucleaire injectie gehaalt en de laxeer rommel,om 12.00 uur de eerste dosis ingenomen om twee uur zat ik op het toilet ,om 16.00 uur de tweede dosis en toen op toilet tot 1.00 uur s'nachts echt heel geweldig.
Een paar uurtjes geslapen en om 7.00 uur jawel daar ging ik weer...............naar het toilet!!!!!!!!!
Dinsdag de scan in de eerste van een half uur deze was voor mijn onderbuik,vijf minuutjes ontspannen en toen anderhalf uur een sessie van zes maal een kwartier van mijn bekken,de bovenbuik,de borstkas,het aangezicht,zijkant links van mijn hoofd en zijkant rechts van mijn hoofd.
En ik ben helemaal happy want ik hoef niet nog een dag alles staat erop en nog een dag laxeren is voor mijn lichaam niet zo best.
Na zo'n dag en nacht leg ik bijna het loodje,een kilo lichter en helemaal grauw,naar in mijn buik en hoofd.
Maar ik heb weer lekker kunnen nadenken in de scan ,lekker rustig (stil) liggend alleen ademhalend over de levensanalyse van MIJN leven,de derde keer deze scan wat zal er nu boven mijn hoofd hangen,wat voor uitslagen komen eruit,is alles nog het zelfde of............die vraag blijft,die angst maar na bijna twee jaar ben ik er nog steeds en hoe!!!!!!!!!!!!
Eigenlijk ben ik niet bang voor de uitslag want ik voel me prima dus waar moet ik mij nu al druk over maken,volgende week moet ik nog even container piesen(hi,hi,hi) en een groot bloedonderzoek laten prikken en 6 april een ct scan en 20 april voor de uitslag,ik heb vertrouwen ,ik word ontzettend blij door mijn geloof ,de mensen die mij steunen.

Heer,ik kom tot U!
Houd mij vast,heel dichtbij Uw hart.
Ik voel Uw kracht.
Ik vind rust bij U.

Voor sommige mensen is dit niet te bevatten,maar mijn geloven laat mij leven!!!!!!!!
Lief dagboek de rust moet weer in ons gezin komen want ondanks dat ik voor onderzoeken moet komen de vragen en angsten bij de kinderen weer boven,Veer heeft de laatste dagen de meest waanzinnige vragen gesteld ,Ik heb haar geprobeert gerust te stellen,maar helemaal de angsten wegnemen lukt niet,ze klaagt dan over buikpijn en hoofdpijn en misselijkheid maar vanavond kon ze gelukkig weer lachen.
Lief dagboek tot ziens liefs Marianne

woensdag 4 maart 2009

Lief dagboek.

De vakantie lijkt al weer ver achter ons te liggen,wat we nog hebben zijn de prachtige foto's herinneringen,met deze club hebben we een week opgetrokken met veel plezier.

De tranen zitten erg hoog waarschijnlijk omdat de vooruitzichten niet zo rooskleurig zijn de angst voor de onderzoeken of eigenlijk de uitslagen waar je dus weer 6 weken op moet wachten.

Gisteren heb ik voor mijzelf een mijlpaal bereikt ik heb mij namelijk BETER gemeld,mijn hart maakt een extra sprongetje als ik dit schrijf maar er is wel een maar................

Niet voor mij,ik ga ervoor maar in mijn naaste omgeving voel ik terughoudendheid,toch de angst mij te moeten verliezen sneller dan ..........ik vind het heel moeilijk om dit te schrijven.

Mijn werk is voor mij een therapie,positieve energie haal ik eruit,ik voel me daar heel goed bij,het is zwaar er zijn bepaalde handelingen die voor mij uitzonderlijk zwaar zijn ,dan voel ik de pijn in mijn darmen,mijn onderbuik en ben bang.

Waarom doe je dat dan wordt er zo makkelijk gezegt of gedacht maar ik wil niet constant met die rotziekte geconfronteerd worden (alhoewel dagelijks) moet ik toch soms op de rem.

Ik hoop dat ik nog heel veel jaren mee mag draaien ,in de avonddienst in deze conditie daar kan menig een nog wat van leren denk ik wel eens de liefde die ik geef en die ik ook terug krijg dat is prachtig.

Ik heb gisteren mijn rooster voor het komende jaar ingepland ,en vierde feest in mijn hoofd,ik hoop dat ook iedereen die bezorgt om mij is begrijpt dat dit echt is wat IK wil en niemand anders heeft mij dit opgedragen dat ik weer gewoon verder mag gaan met af en toe verdriet angst en bezorgdheid maar wie kent dat gevoel niet.

Wij gaan vrijdag avond feest vieren want mijn broertje viert feest voor zijn slagen en omdat hij 40 is geworden dat zal een groot spectakel gaan worden mijn broertje kennende.
Lief dagboek tot horens weer. liefs Marianne

2 maart 2009

Lief dagboek .
Wat een prachtige natuurplaatjes he,de winterse wereld was zo adembenemend mooi dat je er heel vaak stil van werd.
Hilda en ik hebben kilometers gewandelt(1 kilo maar afgevallen) soms zonder iets te zeggen maar genietend van de omgeving.
Dit was dinsdags toen gelukkig voor ons de zon begon te schijnen,heerlijk zo'n dag de volgende dag sneeuwde het weer.
We zijn zaterdag vroeg om 3.00 uur gaan rijden het was iets nattig maar we konden goed doorrijden en dat hebben de chauffeurs ook gedaan.
Om 12.15 uur stopten we thuis voor de deur en had ik het helemaal gehad,onderweg werd er flink getelefoneerd door de jongens hoe laat ze waar moestten voetballen,pffffffffffffff,je wordt al moe bij de gedachte maar de auto uitgeladen en daar ging Jap met voetbaltas op z'n rug op pad.
Bob hoorde dat zijn wedstrijd afgelast was balen dus maar oke de was aangezet mijn hoofdpijn werd steeds erger,de hond opgehaalt,kon niet meer uit mijn ogen kijken en om 15.00uur lag deze dame gestrekt met een enorme migraine kotsmisselijk en de hele wereld zag ik voor een doedelzak aan.
Ik zag overal om mij heen sneeuw,bergen vol sneeuw en alles draaide ......................zondag morgen om 9.00 uur was ik weer het vrouwtje.
Met z'n vijven naar de kerk gegaan daar zijn ze met het paasproject begonnen bij de kindernevendienst en daar heeft Vera het volgende gedicht geschreven.
Kom tot jezelf.

Dagen dagen wat een dag,
Tís maar waar je lachen mag.
Wil je alleen zijn,
Doe dat dan gauw
Op een plekje dat alleen is van jouw
Niemand mag je storen
Alleen jij mag je ding horen
Knoop dat maar in je oren!!!!!!!!!
Vera
Het werd door de leiding voorgelezen toen de kinderen de kerk in terug kwamen ze kreeg een applaus hiervoor.
Gisteren een rustige zondag gehad,en vanmorgen opgestaan met buikkrampen,diarree ja tijd voor de injectie.
Om een uur kreeg ik deze en nu ik zit te schrijven voel ik me prima lekker gewerkt van 15.45 tot 21.15 uur veel gelachen en nu zo de douche in en lekker slapen.
Het weekend moet ik dan weer werken en zaterdag ga ik ook beginnen met zakjes metamucil alvast voor laxeren wat een lol weer zeg.
Er komt een vreselijke tijd aan waar ik als een berg tegen op zie maar ik zeg maar zo het is voor het goede doel......................hmmmmmmmmmmm.
Maandag om 11.00 uur krijg ik mijn nucleaire injectie en geef ik voorlopig licht.
Lief dagboek welterustten Marianne.