dinsdag 16 december 2008.

Lief dagboek.

Ja hoor hier ben ik weer,na drie weken,bijna vier ben ik maar weer achter de pc gekropen.

Van alle kanten hoor ik nerveuze berichten,gaat het wel goed we missen je op de blog,stop je ermee of nog erger!!!!!!!!!

Eigenlijk baal ik vreselijk van mijzelf,heb al mijn energie nodig om mijn werk te doen,om het thuis draaiende te houden,om ervoor de kinderen te zijn en natuurlijk voor Mart.

Maar (ik) ja hoe gaat het ermee?Al lachend zeg ik tegen iedereen die het horen wil ohhhhhhh,goed!!!!!!!

De kerst is in aantocht,sinterklaas al achter de rug,gesprekken op school gehad van alle drie,Veer haar verjaardag gevierd,een begrafenis gehad van een oude schoolvriend van mart al met al zeker niet stil gezeten.

En dan het werk,nu met de ARBO arts afgesproken twee maal vier uur te werken dat betekent 33,3% beter en vier uur therapeutisch in de avonddienst.

Het is zwaar ,heel zwaar maar de avonddienst is wel wat ik zelf zo wil,het voelt ook goed het weekend weer in uniform gegaan ,sommige bewoners vonden het geweldig om mij weer zo te zien ook mijn collega's alhoewel ik ook soms de bezorgheid proef,want ik ga niets uit de weg ook geen zware bewoners om in bed te sjouwen maar of dat heel slim is..................

Het is nu dinsdag en tot nu toe ben ik bek af,val in slaap waar ik zit en kijk weer uit naar het tijdstip dat ik lekker mijn bedje in mag.Ik heb twee vakantie woensdagen opgenomen dus ben lekker poosje vrij.

Ik krijg van iedereen lieve kerstkaarten dat waarderen wij bijzonder maar zelf heb ik niet de moed om leuk kaartjes te gaan zitten schrijven hopelijk wordt mij dat vergeven en zo niet jammer dan.

Ik kreeg vandaag zo'n prachtige kerst groet uit een zeer verrassende hoek waar ik helemaal stil van werd,ik wil hem graag delen:

Ik wens je sterke schouders om de zorgen van vandaag te dragen.

Onvermoeibare voeten om je eigen levensweg te lopen

Stralende ogen om het mooie in de schepping te zien en om God in de mensen naast je te ontmoetten.

Alerte oren om de roepstem van je hart te horen en om de noden van je medemensen te herkennen.

Open handen om wat mensen je in vertrouwen bieden te ontvangen.

Een glimlach om je grote en kleine zorgen te relativeren en om wie stil langs de weg blijft zitten aan te moedigen.

Een kloppend hart om biddend te danken in de geborgeheid van onze Vader.

Een hart ruim genoeg voor wie er even in wil schuilen.

Prachtig om over natedenken,zeker als het allemaal niet zo lekker gaat,hopelijk staat er weer een mooi nieuw jaar voor ons open,met veel positiviteit,goede uitslagen en de gewenste resultaten .

Wij gaan vanavond kerstfeest vieren met onze dochter in de kerk ,zij zingt in het koor van school,en de jongens zijn aan vakantie toe,voor Jap zijn deze eerste drie maanden op het CIOS een genade slag geweest,hij is vijf kilo lichter en breekt zo zachtjes aan boven zijn enkels af ,hij heeft vandaag zijn EHBO diploma behaalt en moet nog even twee verslagen afronden,Bob gaat zo rustig zijn gangetje ,stil maar met veel plezier.

Hopelijk tot gauw,liefs Marianne