Lief dagboek.
Wat een week vol van spanning ,nieuwe ontwikkelingen op schoolniveau ,Jap naar Goes gebracht,Bob naar z'n nieuwe klas en Veer naar groep zes.
Maandag heb ik met Jap samen de spullen gepakt maar hoe krijg je een tent potten en pannen sport binnen en sport buiten kleding ,zwemkleding ,twee paar schoenen,skeelers een helm ,slaapzak nou ja al met al drie dagen kamperen op de fiets...................
Ik was bloed nerveus ,maar Jap was de rust zelve want nu ging het echt beginnen,hij had al wel wat verhalen gehoord van jongens die ook het cios hadden gedaan,en wist ook dat het kamp heeeeeeeel heftig zou zijn ,maar zei zelf ik zie het allemaal wel.
Dinsdag morgen werd hij om half acht opgehaald door zijn oom Rein de hele zooi in de auto en gaan dikke kus ,een knuffel en daar ging hij zonder mobiel dus vrijdag zou ik hem pas weer zien.
Geen bericht goed bericht maar de week kon mij niet snel genoeg gaan.
Woensdag heb ik de koffie lopen delen in Sonneburgh,na twee uur vier etages heen en weer gelopen was ik het zat dus toedeloe en lekker naar huis.
Donderdag ook s'middags nog een klusje in Sonneburgh gedaan,maar de injectie moet er weer aankomen en dat voel ik dan ook,ik wil alles zo graag maar de energie is er niet jammer maar helaas.
Gelukkig vrijdag naar Goes Jap ophalen,om 13.15 uur werden we verwacht op school,ik was heel nerveus hoe zou het met hem zijn,om half twee begon de opening.
De ouders werden welkom geheten door de directeur,onderwijl zag je foto's van de introductieweek op een groot scherm voorbij gaan,dat waren de meest bizarre toestanden waar je moederhart van oversloeg.
Een soort militaire oefening door greppels tijgeren,van boom naar boom slingeren door het water heen om aan de overkant te komen, vlotten bouwen skeeleren,fietsen,in de regen een tent opzetten,dansen,ochtend gymnastiek,zwemmen............
Toen kwamen de klassen een voor een binnen hollend als hun sportheld verkleed,zo begon ook het kamp,Jap was micheal Jordan een basketballer de tranen zaten hoog ook bij Mart hoorde ik later want Jap kwam hardlopend met zijn handen al klappend in de lucht met zijn klas binnen zo apetrots zaten wij daar samen allebei met onze emotie en gedachten.
Zo waren er 13 klassen ook uit de locatie Breda allemaal met hun eigen thema.
Toen gingen alle o de jaars (zo werden ze voorgesteld) dansen op waanzinnige muziek dat je zelf mee wilde doen.
Daarna werd er nog wat over de opleiding verteld,en viel plotseling het licht uit.....................
Alle studenten trokken hun CIOS kleding aan en daar stonden ze heel gaaf om te zien,blauwe broek met een rode trui en toen nogmaals de dans..............om drie uur was het afgelopen en konden we hem eindelijk in onze armen sluiten. Nu als eerste jaars student.
Een modder pakket werd er in de auto gelegd en Jap fietste naar het station om zijn fiets daar weer te parkeren,hij stapte in de auto ,hij is gaan vertellen en stopte voor de deur,is de douche ingestapt en ging het hele verhaal tegen Bob vertellen.
Hij heeft het vooral zwaar gehad,maar ontzettend leuk,hij had een behoorlijke snee in z'n voet en liep wat moeilijk maar nu twee dagen verder gaat het prima en gaat hij morgen voor de tweede keer met de trein naar Goes.
De dagen zijn heel lang geweest in het kamp gesport tot twee uur s'nacht,s'morgens om zes uur weer op om te sporten ook tot twee uur s'nachts ,dan om zes uur zwemmen en de laatste ochtend ,naar de gymzaal voor ochtendgymnastiek in een slaapzak ja,ja dat is het begin van een studie aan het CIOS.
Ik ben vanaf vrijdag op dieet,nee,nee geen Sonja Bakker maar een dieet voor mijn urine onderzoek die morgen ingeleverd moet worden,ik heb op dit moment drie flessen vol gepiest en vanaf 24 uur nuchter voor de scan van morgen.
Ik zal blij zijn als het morgen middag is dan is alles weer achter de rug en dan wachten tot 2 oktober.
Vanmiddag naar mijn broertje geweest want hij is jarig ,we hebben hem verrast met geweldige 40+hebbe dingetjes of hij het echt leuk vond..........maar wij wel dus.
Lief dagboek tot ziens liefs Marianne.
5 opmerkingen:
Hallo, I Love de blog.
Helaas niet meer schrijven, maar mijn Nederlands is slecht.
Een knuffel van Portugal
jaja wij maken ons zorgen...maar de kids genieten!jullie zitten weer in een nieuwe fase!
en jij ,marianne sterkte !!!
lieve groet leny
Beste Marianne en family
Mooi verhaal wat je schrijft over de belevenissen van Jasper.Je weet de emotie met woorden te duiden die de warmte en relatie met je zoon omschrijven als moeder.Fijn om te lezen dat het jaar nu voor hem echt gestart is.Uit je weblog begrijp ik dat je vandaag voor de scan moest. Hopelijk soepel verlopen en benieuwd naar de uitslag.
gr Anja en Arjan
hoi marianne blij dat jasper zo genoten heeft die week en ja wij maken ons veel te veel zorgen en je merkt alles gaat goed ik wens jou veel sterkte met het wachten op de uitslag
groetjes marie
he zussie,
Tuurlijk vond ik je "doos"leuk.
Men zegt dat dat 40 worden geen zeer doet. Nou ik werd wakker en auauauauaw, doet echt wel pijn
geintje,
je broertje
Een reactie posten