vrijdag 12 september

Lief dagboek.
Het valt me allemaal weer zwaar,ondanks mijn lach en het gaat goed hoor ,bekruipt de angst voor de uitslag,zou het toch stabiel blijven of..........
Ik voel het weer over mij heen komen,mijn schouders naar beneden gebogen,zomaar die tranen,waarom is mijn leven niet onbezorgt meer,maar iedere dag die angst,WAAROM!!!!!!!
Je ziet er goed uit,hoor ik dagelijks,ja gelukkig maar,stel dat ik er ook nog verkankerd uit zou zien (wat klinkt dat bizar) dan is het genieten echt ver te zoeken.
Ik heb veel tijd om na te denken,soms denk ik nu ,was ik maar zo'n mooie kruisspin in een web lekker in de tuin hangend van boom naar struik of tussen de prachtige hortensia's hangend zoekend naar voedsel en spinnen aan mijn web,maar eigenlijk spin ik iedere dag en geniet ik als ik in het park loop met Joep,maar mijn hersens stil zetten zou ook wel eens prettig zijn,en volgens mij maar ik ben geen bioloog hebben spinnen geen hersens.
Even wat anders het treinverhaal van Jap,soms reizen ze met 15 mede studenten en hebben vreselijk veel lol,de rit is lang en daarom muziek mee en dansen in de trein,de dans die ze vorige week vrijdag aan de ouders hebben laten zien na het introductie kamp,Jap heeft het gefilmd op zijn mobiel we hebben dubbel gelegen en de medereizigers ook.
Ze hebben ook een middag beesten zitten maken met ballonnen,een teckel,een giraf,een zwaard,en een hoed ,een aantal medereizigers bedankten voor de gezellige tijd in de trein en wensten ze veel plezier met elkaar.
Van studeren komt nog niet veel,maar plezier hebben ze in ieder geval wel.
Jap heeft z'n eerste les gegeven met een waanzinnig resultaat,alleen werken aan zijn taalgebruik,namelijk plat ROTTERDAMS,ja dat wordt nog wat.
Verder is hij op zoek naar een stage plek om training en coachschap te kunnen geven,eerst had hij bedacht om bij TOGR dat te gaan doen maar de plannen zijn geweizigd maar daar weet ik nog niet het fijne van.
Volgende week begint het echte werk en heeft hij een schappelijk rooster tot aan de herfstvakantie,hij moet zijn draai nog helemaal vinden,maar qua mede studenten heeft hij het prima naar zijn zin.

Ik las vanmorgen een mooi toepasselijk gedicht uit:Zonnestralen van de schepping.

Zoals een bloem de zon nodig heeft om bloem te worden,
zo heeft een mens de liefde nodig om mens te worden.

Er zijn zoveel bomen en bloemen,
zoveel vogels en vlinders,
zoveel weiden en bossen,
zoveel wonderen om ons heen,die wachten,
om een mens van droefheid te genezen.


In elke bloeiende bloem
zegt God dat Hij mij graag ziet.
In elke zingende vogel hoor ik Zijn liefde.
In elke hand,die mij steunt,
voel ik Zijn zorg voor mij.

Phil Bosmans.

Lief dagboek het weekend staat voor de deur ,ik hoop dat ik wat rust in mijzelf kan vinden,en mijn kracht terug krijg om door te gaan liefs Marianne.