zondag 9 maart.

Lief dagboek.
Het weekend ligt alweer achter ons ,met soms een heel onbehaaglijk gevoel ,voor de kinderen hebben we gedaan of er niets aan de hand was maar wij weten wel beter.........
Zaterdagmorgen eerst de jongens naar de voetbal gebracht,toen met Veer door naar gitaarles s'middags een dutje gedaan want van denken wordt je moe daarna met Veer nog even over het Zuidplein.
Ik had daar totaal geen zin in maar Veer haar gezicht sprak boekdelen ,ik heb haar wel gezegd dat ik dat niet leuk vond na een hele week stress ,toiletbezoeken schrale billen ziekenhuis in en uit scannen verdriet angst en buikpijnen had ik er eigenlijk spuug genoeg van en dan baal ik dat ik moeder ben heel lelijk gedacht maar ik moet doorgaan en kan niet onder de dekens kruipen en er voorlopig niet meer onder vandaan komen.
Soms is het zo zwaar om voor mijn omgeving (normaal) te blijven doen ,want ik zou wel eens willen gillen................
Toch als ik geen gezin had gehad was de moed mij allang in mijn schoenen gezakt,nu ga ik door hoe moeilijk ook.
Gisterenavond een bruidspaar op visite gehad met bruidsboeket en al Nanc en Roel zijn 29 febr. getrouwd toen kwamen wij uit Oostenrijk gereden maar gisteren hebben we het dunnetjes over gedaan,lachen eerlijk als er ineens een bruid en bruidegom voor de deur staat.
Nanc had een prachtige jurk aan donkerrood en Roel was een keurige heer in het grijs geweldig het werd een heel gezellige avond.
Vanmorgen naar de kerk geweest maar dat was heel heftig de liederen de preek het deed heel veel met mij,niet alleen met mij veel mensen om mij heen hadden het moeilijk daarna direkt naar huis gegaan ik kon het niet meer aan de tranen rolden over mijn wangen het verdriet de angst zitten heel diep.
Ik leef in een angstig avontuur s'morgens om 5.00uur ben ik wakker en gaat de bovenkamer maar malen.
Vanmiddag op verjaardagsvisite heel gezellig bij onze vrienden in Rhoon ,daarna nog een dutje gedaan want ik voel me niet zo lekker ik ben ontzettend verkouden waarschijnlijk kou gevat in de scans,de erco op die afdeling maakt het zo ongelofelijk koud daar wordt je niet goed van.
Het water loopt uit mijn neus en de rillingen over mijn rug vanavond lekker op tijd naar bed en dan morgen met frisse moed vooral dat, moed naar het ziekenhuis naar Dr.de Herder om 10.30 uur de afspraak.

Vandaag las ik dit.

Ik weet dat als de spanning te groot wordt,
U er zult zijn.
Ik weet dat als het wachten te lang duurt,
U het gebed verhoort.
Ik weet dat in de stormen van mijn leven,
U mij vasthoudt.
Ik weet dat leven en dood-alles- U eeuwig
toebehoort.

Geschreven door Janet Erskine Stuart.

Lief dagboek tot morgen liefs Marianne.