Maandag 24 maart.

Lief dagboek.

Mijn mannen zijn gelukkig weer thuis,zij hebben het prima naar hun zin gehad.

Maar hebben eerlijk bekend de meisjes toch wel te hebben gemist................en de meisjes hebben een heerlijk "truttig trollenweekend "gehad hoe noem je het............ja zoiets was het wel.

Het komt hier op neer ,wij hebben allemaal een leuk weekend gehad maar hebben mekaar wel gemist want 21 en 22 jaar huwelijk wil toch ook wel wat zeggen................

De meiden hebben zaterdag gewinkeld en zijn sávonds uit eten geweest ,s'nachts is Joep aan het feesten geweest,ik had hem in de gang gezet in de bench maar om half drie s'nachts begon hij te piepen en te janken dus ik mijn bed uit ,Joep helemaal blij mij te zien een half uurtje met hem geknuffeld en daarna weer terug in de bench en toen heb ik de hele nacht verder liggen luisteren naar het gebimbam van de vele klokken in het huis van de Fam.Noorland.

Om half acht begon Joep weer te janken ,weer uit bed zo begon dus de eerste paasdag,doodversleten pijn in mijn hoofd de rest van de dag helemaal gaar.

We hebben het allemaal fijn gehad maar zijn blij weer bij elkaar te zijn,het is een andere pasen geweest als anders .

Mart vond dat ik er moe en mager uitzag ,zo voel ik mij vaak als ik dan in de spiegel kijk walg ik van mijzelf..............

het wordt weer een week vol onzekerheid,vrijdag de hele dag naar het ziekenhuis,twee scans in ,mijn lichaam weer volgespoten met contrastvloeistof en nucleaire vloeistof en dan maar weer die onzekerheid........

Heer,

mijn zicht is zo vaag

mijn woordenschat te beperkt

de angst is zo aanwezig

de twijfel neemt de overhand

kom mij te hulp

God,U ziet het grote geheel

U begrijpt de woordloze zuchten van uw Geest

kom met uw vrede

leid mij naar de Waarheid

U weet dat ik U liefheb

U doet alles bijdragen ten goede

Kom mij te hulp.

Ik ben heel bang voor deze uitslag,want ze gaan toch weer spitten in mijn buik waar evt. toch nog een tumor zit en de uitslag van de skeletscan...............brrrrrrrrrrrrrr

Morgen weer een poosje achter de computer in Sonneburgh even gezellig dat breekt de week.

Lief dagboek tot gauw liefs Marianne