vrijdag 28 maart.

Lief dagboek.
De scandag is weer achter de rug,vanmorgen eerst twee glazen contrast moeten drinken,daarna een infuus toen de scan in.
De scan was voor mijn onderbuik goed te bekijken,met 20 minuten was het klaar,met een ijzer smaak in mijn mond en een infuus in mijn arm kon ik naar de nucleaire afdeling voor het volgende.
Om 11.15 uur kreeg ik mijn injectie en kon ik voor drie uur de stad in.
Gezellig met Ing een broodje wezen eten en ik moest 1 liter drinken dus maar een fles water gekocht om de boel doortespoelen.
Om 14.45uur onder de botscan ,ik heb daar onder liggen slapen,zo moe was ik ,natuurlijk al nachten niet geslapen en vreselijke hoofdpijnen dus stortte ik daar helemaal in.
Ik moest een vragenlijst invullen,of ik wel eens iets gebroken had,of ik de laatste tijd hard gevallen was ,of me hard gestoten had alles was nee.............
Waar de pijn zat,wat voor pijn,hoe lang ik dat al had.
Toen hebben ze de gegevens van de vorige scans erbij gehaald en vergeleken,er was iets zichtbaar bij de blaas............bekkens.
Er werd opnieuw een plaatje gemaakt van de bekken en twee foto's van mijn hoofd.
Ik was heel relaxed gelukkig,maar blij dat het weer afgelopen was,nu afwachten tot 17 april.
Lief dagboek tot ziens Marianne

woensdag 26 maart

Lief dagboek.
Een mooi Oostenrijks plaatje,vlakbij het appartement gemaakt met Pasen.
We zijn op dit moment druk om het huis van mijn schoonmoeder opteknappen,opruimen,weggooien, verven en behangen.
We schieten al op het verf werk is klaar ,nu gaat de behangploeg aan het werk dat doen wij zelf.
Als alles straks klaar is is er heel veel opgeruimd en zit zij er weer gezellig bij.
Dan kunnen wij weer verder met onze woonkamer.............
Een mens is toch altijd maar bezig in zijn huis,maar gezelligheid maakt je ook wel blij.
Vanmorgen kreeg ik al vroeg een sms van Jap met zijn cijfers van de PTA week (tentamens) een 6.3 en voor de rest 7 en hoger geweldig hij moet het nu echt gaan halen ,hij zit goed in zijn vel en is heel blij en vrolijk.
Ik ben niet blij en vrolijk maar intens verdrietig,ik heb veel pijn in mijn been en ben heel bang wat er boven mijn hoofd hangt,maar voor Jap ben ik heel blij dat het zo goed met hem gaat.
Een gedicht van Hans Bouma.

Niet opgaan in je verdriet.
Het wordt onherroepelijk
je ondergang.

Strek je uit naar het licht.
Blijf geloven in nieuwe
mogelijkheden,toch nog
bloei,toch nog geluk.
Lachen door je tranen
heen.

Klinkt allemaal heel makkelijk maar ik weet wel beter,lief dagboek tot ziens,liefs Marianne

Maandag 24 maart.

Lief dagboek.

Mijn mannen zijn gelukkig weer thuis,zij hebben het prima naar hun zin gehad.

Maar hebben eerlijk bekend de meisjes toch wel te hebben gemist................en de meisjes hebben een heerlijk "truttig trollenweekend "gehad hoe noem je het............ja zoiets was het wel.

Het komt hier op neer ,wij hebben allemaal een leuk weekend gehad maar hebben mekaar wel gemist want 21 en 22 jaar huwelijk wil toch ook wel wat zeggen................

De meiden hebben zaterdag gewinkeld en zijn sávonds uit eten geweest ,s'nachts is Joep aan het feesten geweest,ik had hem in de gang gezet in de bench maar om half drie s'nachts begon hij te piepen en te janken dus ik mijn bed uit ,Joep helemaal blij mij te zien een half uurtje met hem geknuffeld en daarna weer terug in de bench en toen heb ik de hele nacht verder liggen luisteren naar het gebimbam van de vele klokken in het huis van de Fam.Noorland.

Om half acht begon Joep weer te janken ,weer uit bed zo begon dus de eerste paasdag,doodversleten pijn in mijn hoofd de rest van de dag helemaal gaar.

We hebben het allemaal fijn gehad maar zijn blij weer bij elkaar te zijn,het is een andere pasen geweest als anders .

Mart vond dat ik er moe en mager uitzag ,zo voel ik mij vaak als ik dan in de spiegel kijk walg ik van mijzelf..............

het wordt weer een week vol onzekerheid,vrijdag de hele dag naar het ziekenhuis,twee scans in ,mijn lichaam weer volgespoten met contrastvloeistof en nucleaire vloeistof en dan maar weer die onzekerheid........

Heer,

mijn zicht is zo vaag

mijn woordenschat te beperkt

de angst is zo aanwezig

de twijfel neemt de overhand

kom mij te hulp

God,U ziet het grote geheel

U begrijpt de woordloze zuchten van uw Geest

kom met uw vrede

leid mij naar de Waarheid

U weet dat ik U liefheb

U doet alles bijdragen ten goede

Kom mij te hulp.

Ik ben heel bang voor deze uitslag,want ze gaan toch weer spitten in mijn buik waar evt. toch nog een tumor zit en de uitslag van de skeletscan...............brrrrrrrrrrrrrr

Morgen weer een poosje achter de computer in Sonneburgh even gezellig dat breekt de week.

Lief dagboek tot gauw liefs Marianne

vrijdag 21 maart.

Lief dagboek.
we missen ze nu al...................gisterenavond om 23.30uur zijn ze in Oostenrijk aangekomen na een vreselijke reis,veel files en slecht weer,goed ik kon rustig gaan slapen samen met mijn kleine grietje in bed ,zij sliep al als een roosje had gelukkig ook de telefoon niet gehoord.
Maar het was gisterenavond zulk beestachtig weer dus onze Joep wilde niet naar buiten,ik heb daar dan altijd moeite mee dus vanmorgen om half acht liep ik buiten het was toen .............eventjes droog.............niet voor lang want ik kreeg een hagelbui en een natte sneeuwbui op mijn hoofd kletswaternat kwam ik weer thuis.
Veer lag heerlijk te lezen in bed,de was aangezet en ontbijtjes gemaakt,lekker op het gemak allemaal.
Er was al vroeg een sms:heb je lekker geslapen schat!!!!!!!!nou eerlijk gezegd heb ik goed geslapen met twee "slaappillen"van het kruidvat geweldig spul is dat ,maar vandaag had ik weer een dipdag,hoofdpijn ,vermoeid,huppekee doorgaan,vooruit zeg ik dan tegen mijzelf.
De boodschappen in huis gehaald en nog over het Zuidplein heen gesprint,samen met Veer,en vanmiddag twee uur liggen slapen op de bank ,hopelijk kan ik vannacht toch ook weer slapen.
Vanmiddag belde Mart,ze hadden prima sneeuw,het was droog en ze hadden het heel gezellig,vanavond gingen ze "stappen"twee van die"ouwe knarren"en drie jonkies nou we horen het morgen wel........
Vera en ik gaan morgen met Hilda en Anja de stad in en sávonds lekker uit eten dat wordt ook wel gezellig denk ik.
Lief dagboek tot gauw liefs Marianne

Donderdag 20 maart.

Lief dagboek

Het meisjes weekend is begonnen,maar wat een ongelooflijk waardeloos rotweer zeg daar wordt je toch echt mega chagrijnig van dat is allemaal netjes uitgedrukt maar wij laten ons niet chaggie verregenen,wij gaan feesten nou ja..............

Het is nu al verschrikkelijk stil in huis,geen voeten op de tafel ,geen geduvel met Joep (slaapt als een roosje)geen ...hebben we nog wat te eten ik heb honger...........chips,toastjes alles blijft glad wat saai eigenlijk.........

Om half zeven kwam Veer thuis was bij haar vriendin wezen spelen en eten maar wij meisjes zijn de rust zelve en Joep heeft met dit weer geen zin om naar buiten te gaan ik ook niet dus lekker warm binnen blijven de kaarsjes aan ,bakkie thee wat lekkers erbij even mijn blog schrijven.

Vanmorgen een gesprek gehad met het schoolmaatschappelijkwerk,een aardige dame ,ik heb mijn hele verhaal vertelt en dat ik mij zorgen maakt over Veer,dat zij nu met vragen komt,nare dromen heeft,boos is,ik wil haar niet verdrietig zien,niet om mij..............

Eigenlijk passeerde er een hele story,Mart z'n broer verongelukt,mijn moeder aan darmkanker overleden,mijn schoonvader aan slokdarmkanker overleden,eigenlijk een hele opsomming en toen werd ik ziek........

Wij hebben heel fijn zitten praten en ik voelde me heel veilig bij haar,mijn zorgen kon ik vertellen,hoe het met de andere kinderen gaat en met Mart alles weet ze en vanaf volgende week gaat zij om de twee weken met Veer in gesprek en komt zij nog een keer op huisbezoek.

Zij omschreef mij als heel open ,vol goede moed en heel dapper.............ach dat hoor ik wel vaker,wat een mensenkennis.....

Vanmorgen werd ik verrast met een mooi boeket bloemen met een prachtige paaskaart met het volgende toepasselijk gedicht.

Dat je altijd mag bedenken:

waar veel schaduw valt

is ook licht.

God,

zegen deze aarde

en alles wat haar vervult,zegen ook dit huis

en allen die er wonen.

Zegen ons

als we opstaan in de morgen

en slapen gaan voor de nacht.

Zegen deze dag

en alle dagen die U ons geeft.

Ik kreeg net een telefoontje uit Duitsland van de mannen,alles gaat prima alleen ze hebben veel drukte op de weg ze hopen er om 23.00 uur te zijn ,ik zal blij zijn als ze op de plaats van bestemming zijn.

Voor ons morgen een gewone vrijdag met boodschappen doen,even wat strijkwerk en hopelijk is het droger om een heerlijke wandeling te maken door het park ,lief dagboek tot horens liefs Marianne

Woensdag 19 maart.

Lief dagboek.
Mijn drie mannen gaan morgen op pad naar Oostenrijk ,zij gaan nog even een weekendje skieen .
Dit is het appartement waar wij altijd verblijven s'winters.
Zij gaan met Arie en Roel dus vijf mannen een zogeheten mannenweekend nou daar komen ze wel van terug hoor,want wat moeten zij zonder hun meisjes..................ha,ha.
Ze hoefden geen afwasmiddel mee daar begonnen ze niet aan en anders gebruikten ze wel shampoo.........!!!!!!!!!
Jasper is weer een beetje bijgekomen van de ciostest ,heeft er wel een goed gevoel over over drie weken weten we meer het lijkt de uitslagen uit het ziekenhuis wel.
Ik heb vanmorgen twee uur achter de computer gezeten in Sonneburgh om de zorgplannen intevoeren ,heb er drie gedaan om mee te beginnen was wel leuk om te doen.
Soms had ik de helpdesk nodig "Leen"geweldig ik weet soms niet wat ik zit te vogelen maar ik kom er wel.
Gisteren had ik een waardeloze shitdag,vreselijk moe niet vooruit tekomen ,achter de feiten aan hollen ,heel veel van plan te zijn maar niets uit je handen komen ,iedereen heeft dat gevoel wel eens maar bij mij gaat het nooooooooooooooooit meer over denk ik.
De ARBO arts had gezegd dat de thyrax ongeveer met een half jaar merkbaar is dat je je dan minder moe moet gaan voelen.
Het vooruitzicht is geweldig ,moei,moeier ,moeisttttttttttt (nederlands!!!!!!!!!) maar zo voelt het wel.
Morgenvroeg heb ik een gesprek met het schoolmaatschappelijkwerk voor Vera,daar kan ik en Veer ons verhaal kwijt over het wel en wee van de Fam. Mulder.
Veer kijkt er wel naar uit,hopelijk lukt het haar om haar verdriet ,haar zorgen,haar boosheid,haar angst,haar pijn te vertellen aan een heel vreemde mevrouw.
Het is voor ons wel lekker om het weekend samen te zijn ,te tuttebellen,uitteslapen,te winkelen,lekker met Joep wandelen naar MC donalds en gezellig met Hilda en Anja op stap dat wordt een echt meidenweekend genieten dus.
We merken om ons heen dat sommigen er moeite mee hebben dat wij dit zo doen maar ik gun het Mart,even weg van alles ,zijn zorgen thuislatend lekker skieen ik red mij toch wel.
Er zijn nog wat zaken die ik alleen moet regelen echt alleen niemand om mij heen,dan kan ik huilen wanneer dat moet dan hoef ik maar met twee oogjes rekening te houden en niet met nog eens zes ogen..................
Soms heb ik die behoefte om alles is alleen op een rij te krijgen maar in een druk gezin lukt dat niet echt,er komt er altijd wel een thuis wandelen.
Mart gaat een leuk weekend tegemoet en ik ook daar ben ik van overtuigd,ik hoop dat de reis meevalt want ze geven heel slecht weer op,veel sneeuw ook hier in Nederland een witte Pasen.
Jongens geniet,

Sterk staan

Liefde is elkaar aanvullen
in vriendschap
Mooi en sterk
word je ervan
Je zult open bloeien!

Lief dagboek tot ziens liefs Marianne.

maandag 17 maart.

Lief dagboek.

Maar warm,gretig het leven leven(....)leren,willen weten,voelen,denken,handelen.
Dat wil ik .
En niets anders.
Daar moet ik naar streven.

Apentrots zijn we op Jap hij heeft deze testdag weer overleefd,alles gegeven wat er in zat,doodvermoeid kwam hij thuis ,vanmorgen om half zes de deur uitgegaan en om kwart over zes stapte hij weer binnen met een brede lach op zijn gezicht,hij was tevreden over zijn prestaties.
Hij heeft ook een eigen presentatie moeten doen,over zichzelf de motivatie waarom hij naar het cios wil en met welk doel .
Hij is begonnen te vertellen dat hij deze test voor de tweede keer deed ,gezakt is voor zijn eindexamen vorig jaar dat zijn moeder zeer ernstig ziek was en een grote operatie moest ondergaan en hij daardoor grote concentratie problemen had,verder dat hij graag in de skibranche verder wil voor deze opdracht kreeg hij bonuspunten omdat hij zo open was,geweldig vind ik dat,hij is dit afgelopen jaar zoveel wijzer geworden .
Hij vond alleen de treinreis een ramp ,dus dat wordt nog wat (toch maar op kamers).
Hij hoefde niet te eten alleen verschrikkelijke dorst had hij,zijn lippen waren uitgedroogd en zijn voeten gezwollen van het vele hardlopen al met al hij heeft zich voor de volle 100% gegeven.
Over drie weken horen we of hij ingeloot is duimen maar..................
Vanmiddag op Sonneburgh geweest voor het inwerken op de computer samen met Leen een zorgplan ingevoerd,je moet het even weten maar dan is het heel leuk werk voor mij.
Woensdag morgen ga ik weer een paar uurtjes,dus we zullen wel zien hoe dit mij gaat bevallen.
Ik heb vanmorgen mijn vijfde injectie gehad,heb er weinig last van ,ik heb wel voordat ik naar Sonneburgh ging een uurtje geslapen.
Lief dagboek tot gauw liefs Marianne

zondag 16 maart.

Lief dagboek.
Morgen een spannende dag,Jasper moet zich tussen 8-en 8.30 uur melden in Goes,een selectiedag voor de cios opleiding.
Om half zes morgenvroeg gaat hij op pad om met de trein naar Goes te gaan,zijn tas staat gepakt en hij is ontzettend zenuwachtig net zoals wij (wij misschien nog wel zoveel erger)!!!!!!!
Hij moet zich op heel veel sportonderdelen bewijzen en ook nog drie minuten vertellen aan een groep van 10 personen waarom deze opleiding ,je motivatie,wat ga je met deze opleiding doen.
Ik zal blij zijn als het morgen 17.00uur is ,en ik een sms krijg dat hij weer op de terugreis is ,super spannend dus.................
Lieve Jap,Hou vol;
hou vast;
hou stand.
We geloven in je,zoals je tot voor kort zei maak je niet druk ik red het wel,hadden wij onze twijfels maar jij niet en nu ben je zo stil,in je zelf,maar je gaat het redden Jap ik hou van je.
Mart heeft vandaag gekeken om een boek te laten maken van mijn dagboek maar dat wordt nog een hele klus ,maar het gaat er wel van komen.
Morgen om 11.00 uur krijg ik mijn vijfde injectie ,s'middags naar Sonneburgh voor een computer cursus en Veer gaat op de schoolfoto morgen .
Lief dagboek tot morgen liefs Marianne.

zaterdag 15 maart

Lief dagboek.

Gisteren de brief in de deur dat ik 28 maart twee scans in ga en op 17 april de uitslag hoor daarvan dus we hebben weer iets om naar uittekijken.

Wat een heerlijke dag vandaag een voorjaars gevoel bekroop mijn lichaam ik had heel veel behoefte de tuin te gaan doen zo gezegd zo gedaan.

Naar de plantenhal gegaan en bosviolen gehaald de tuin lekker omgeploegd ,verse aarde en wat violen her en der gezet ik had ook heel veel narsis en krokusbollen die heb ik ook in de grond gezet,heerlijk alles aangeveegd de schuur wat opgeruimd en een hoop zooi in de container .

Als ik zo bezig ben voel ik buikspieren die weer aan het werk worden gezet maar het voelt goed.

Veer heeft vanmorgen gitaar gespeeld samen met Anja ,gaat nu het liedje leren spelen van de beattles let it be..............

Vanavond op verjaars visite en morgen een rustige zondag,en maandag om 11.00 uur krijg ik mijn vijfde injectie .

Er wordt vaak tegen mij gezegt we bewonderen je zo,je bent zo flink ,je hebt een ongelooflijk doorzettingsvermogen daarover dit gedicht:

Kracht.

Het is zwaar

maar waar

haal je toch

de kracht vandaan

om door te gaan

de strijd tegen de tijd

je vechtlust en heel veel rust

elke dag

soms een lach

soms een traan

laat maar gaan

Ik bewonder je

bijzonder.

Lieve mensen het gaat vanzelf door mijn geweldige gezin ,mijn ontzettend lieve vrienden en vriendinnen ,een kaart al met al hartverwarmende reakties ga ik door ondanks alles ,het leven is nog zo mooi daar ben ik nog niet op uitgekeken dus......................

Lief dagboek tot ziens liefs Marianne

Donderdag 13 maart.

Lief dagboek.
Vera krijgt steeds meer problemen met de situatie zoals die op dit moment is,het duurt te lang ,ze vraagt geregeld mama gaat jouw buik nooit meer beter worden ,ze slaapt slecht droomt over mij maar zegt niet wat ze droomt .
Iedere dag wordt ik bedolven onder kusjes twee armpjes om mij heen mama jij bent de liefste mama van de hele wereld.
Ik heb gisteren een gesprek aangevraagd met het maatschappelijk werk op school daar heb ik volgende week donderdag een gesprek mee en later samen met Veer erbij.
Ik denk dat wij er dan samen wel uit gaan komen,althans dat hoop ik ,zij heeft gisteren ook een heftige huilbui op school gehad en heeft de hele morgen dichtbij de meester gezeten ze was bijna ontroostbaar vertelde de meester later.
Ik heb het haar verteld dat wij samen gaan praten met een mevr.op school dat vond ze geloof ik wel prettig ,dat wij allebei ons verdriet kunnen vertellen,en onze zorgen onze dromen en wat er verder nog op ons hart ligt dat begreep ze wel ik ben heel benieuwd.
Op 28 maart moet ik weer naar het ziekenhuis voor twee scans,om 10.15 uur voor een ct scan van de onderbuik kijken waar de tumor nou uiteindelijk zich bevind !!!!!!!!!!!!! kleine bekken of achter de baarmoeder verrassing,en om 11.15 uur naar de nucleaire afdeling voor een infuus en drie uur later door de botscan brrrrrrrrrrrrrrrr...................
De gedachte daarbij maakt me heel bang mijn botten daar is toch hopelijk niets mee aan de hand nou ja we zien wel weer die zeurderige pijn in mijn been is ook waardeloos.
Maar goed de leverfunkties waren allemaal goed dus slik ik gewoon een doos paracetamol dat kan geen kwaad volgens ons professortje.
Van de thyrax merk ik nog niets ,ik voel me nog steeds een moeie dweil ,probeer mij te verzetten maar dat valt niet mee.
Vanmorgen collega Leny op de koffie gehad gisteren collega Linda ik word niet vergeten door de meiden even bijgekletst alle nieuwtjes weer door gesproken ,meiden die oma worden een zwangere collega ,ook trieste mededelingen .......
Vanavond ga ik weer een ronde lopen op mijn gemak er even zijn ,en maandag ga ik s'middags in de leer voor het computersysteem ben benieuwd.
Ik ga nog eventjes rustten voordat het gezin binnen stroomt dan kan ik er vanavond ook nog even tegen lief dagboek tot gauw liefs Marianne

dinsdag 11 maart.

Lief dagboek.
EEn nacht niet geslapen of eigenlijk nauwelijks,denken ,boosheid waarom laat ik me toch weer zo afschepen,ik ben er van overtuigd dat het een zeer kundig arts is of wat voor titel hij dan ook mag hebben maar in zijn beleving gaat hij met "gratenpakhuizen"om i.p.v met mensen met een achtergrond met gevoel.............
Waarom kan ik hem dat nu niet eens zeggen want het vertrouwen wordt ook flink gekwetst ,ik heb daar vandaag eens over lopen nadenken maar kom tot de conclusie dat ik voor mijn doen al heel wat bereikt heb ,om door te vragen en mijn spullen nu ook achter te hebben gelaten om een vervroegde afspraak te laten maken voor de skelet scan maar dat geeft toch nog geen fijn gevoel.
Ik wil als mens benaderd worden,niet als heeft......een carcinoid.......ik ben moeder (een heel verdrietige) met drie stoere kinderen ieder ook met hun zorgen want het is ze allemaal niet ontgaan de laatste week .
Ik heb vandaag om 15.45 uur het ziekenhuis maar weer gebeld wanneer de afspraak is geworden maar de assistent vertelde mij dat de Herder het aan het regelen was maar morgen ging hij naar Brazilie,ik zei voor vakantie ,welnee voor een congres en daarna gaat hij voor een paar weken naar Amerika voor onderzoek.
Dus wanneer ik wat weet.............................wordt vervolgt.
Ze zei je weet hoe hij zijn zaakjes regelt ja dat is mij niet ontgaan de laatste tijd.
Ik ben vanmorgen met een hele thyrax gestart en hoop dat ik daardoor weer wat fitter mag gaan worden,voor de rest ben ik hondsverkouden ik heb ook totaal geen weerstand meer en heb ook nergens geen zin in.
Lief dagboek tot gauw weer liefs Marianne

maandag 10 maart.

Lief dagboek.
Ik zit nu eindelijk even ,na de uitsag van vanmiddag!!!!!!!!!!!!!
Te brullen ,te janken hoe wij te woord werden gestaan anderhalf uur laat hij ons wachten met nog meerdere mensen ,iedereen zat te mopperen ,de assistentes werden er dol van en wat dacht je van onze bloeddruk,om gek van te worden.
Tegen twaalf uur werden wij geroepen ,er zat een collega bij hem,bleek een amerikaan te zijn dus wat er aan mij verteld werd ,werd vertaald naar de andere meneer dokter.
Hoe gaat het met u?????????nou zeg ik ,zoals ik natuurlijk altijd(meestal) reageer met mij gaat het goed alleen ik ben hondsmoe ,heb veel hoofdpijn,en last van mijn linker heup ja,dat kan kloppen jouw schildklier werkt nagenoeg niet meer daar ben je zo moe van dus daar krijg je een pilletje voor,natuurlijk en voor mijn heup krijg ik een botscan maar daar verwacht hij eigenlijk niets van ,want hij denkt aan ischias!!!!!!!!!zou kunnen dat hoop ik dan maar en de uitslag van de sms scan geeft geen veranderingen met drie maanden geleden het is niet kleiner geworden maar hetzelfde gebleven ,ik had toch een kleine hoop dat het wat geslonken zou zijn maar helaas..............
Ik ga door met de injecties en moet voor een onderbuik ct-scan om te kijken waar die tumor nou precies wandelt want in de kleine bekken is het ook geen duidelijk zichtbaar iets nou iedereen snapt wel dat ik er ontzettend de balen van heb dat ik op dit moment het liefst op een eiland wil gaan zitten en helemaal alleen alles is op een rijtje kunnen zetten mijn tranen kan laten lopen tot ik helemaal echt uitgehuild ben en geen kinderen om mij heen die mij aankijken van mam wat is er aan de hand ik moet mij altijd groot houden ik zou wel willen gillen.
Hoe is het met uw menstruatie ,nou zei ik keurig om de vier weken want ik denk toch dat de tumor ergens achter de baarmoeder zit we wachten maar weer af.
De afspraak voor de scans werden gepland op 17 juni................eerlijk waar belachelijk,ik loop al twee maanden met pijn aan die heup en dan nog drie maanden wachten ,er wordt nu geprobeerd om de afspraak te vervroegen daar wordt ik morgen over teruggebeld .
Kortom ik ga meer thyrax slikken ,ik ga door met de sandostatine injecties en moet weer onder twee scans!!!!!!!!!!!
Voor de rest gaat het heel goed met mij..........
Vera is op het moment niet te genieten,zij heeft overal de balen van vooral van mij of mijn ziek zijn ,vanmiddag zei ze die stomme buik van jouw ik heb daar toch ook wel veel moeite mee maar begrijp haar wel.


Dit las ik van Jill Briscoe

Heer help me,vertroost me
maak mij sterk als ik zwak ben
bemoedig me als ik pijn lijd.
Maak mij op een vriendelijke manier sterk
en weerbaar-omwille van uw naam.

Lief dagboek tot morgen liefs Marianne

zondag 9 maart.

Lief dagboek.
Het weekend ligt alweer achter ons ,met soms een heel onbehaaglijk gevoel ,voor de kinderen hebben we gedaan of er niets aan de hand was maar wij weten wel beter.........
Zaterdagmorgen eerst de jongens naar de voetbal gebracht,toen met Veer door naar gitaarles s'middags een dutje gedaan want van denken wordt je moe daarna met Veer nog even over het Zuidplein.
Ik had daar totaal geen zin in maar Veer haar gezicht sprak boekdelen ,ik heb haar wel gezegd dat ik dat niet leuk vond na een hele week stress ,toiletbezoeken schrale billen ziekenhuis in en uit scannen verdriet angst en buikpijnen had ik er eigenlijk spuug genoeg van en dan baal ik dat ik moeder ben heel lelijk gedacht maar ik moet doorgaan en kan niet onder de dekens kruipen en er voorlopig niet meer onder vandaan komen.
Soms is het zo zwaar om voor mijn omgeving (normaal) te blijven doen ,want ik zou wel eens willen gillen................
Toch als ik geen gezin had gehad was de moed mij allang in mijn schoenen gezakt,nu ga ik door hoe moeilijk ook.
Gisterenavond een bruidspaar op visite gehad met bruidsboeket en al Nanc en Roel zijn 29 febr. getrouwd toen kwamen wij uit Oostenrijk gereden maar gisteren hebben we het dunnetjes over gedaan,lachen eerlijk als er ineens een bruid en bruidegom voor de deur staat.
Nanc had een prachtige jurk aan donkerrood en Roel was een keurige heer in het grijs geweldig het werd een heel gezellige avond.
Vanmorgen naar de kerk geweest maar dat was heel heftig de liederen de preek het deed heel veel met mij,niet alleen met mij veel mensen om mij heen hadden het moeilijk daarna direkt naar huis gegaan ik kon het niet meer aan de tranen rolden over mijn wangen het verdriet de angst zitten heel diep.
Ik leef in een angstig avontuur s'morgens om 5.00uur ben ik wakker en gaat de bovenkamer maar malen.
Vanmiddag op verjaardagsvisite heel gezellig bij onze vrienden in Rhoon ,daarna nog een dutje gedaan want ik voel me niet zo lekker ik ben ontzettend verkouden waarschijnlijk kou gevat in de scans,de erco op die afdeling maakt het zo ongelofelijk koud daar wordt je niet goed van.
Het water loopt uit mijn neus en de rillingen over mijn rug vanavond lekker op tijd naar bed en dan morgen met frisse moed vooral dat, moed naar het ziekenhuis naar Dr.de Herder om 10.30 uur de afspraak.

Vandaag las ik dit.

Ik weet dat als de spanning te groot wordt,
U er zult zijn.
Ik weet dat als het wachten te lang duurt,
U het gebed verhoort.
Ik weet dat in de stormen van mijn leven,
U mij vasthoudt.
Ik weet dat leven en dood-alles- U eeuwig
toebehoort.

Geschreven door Janet Erskine Stuart.

Lief dagboek tot morgen liefs Marianne.

vrijdag 7 maart

Lief dagboek.
Het laatste stukje van een onderzoeks week en het ergste van alles het laxeren.
Gisterenmiddag begonnen met laxeren om 18.00uur de laatste hoeveelheid vanaf die tijd op het toilet gezeten de gehele nacht door tot aan vanmorgen 7.00uur,ik ben vannacht heel ziek geweest ik dacht op een gegeven moment mijn darmen komen mijn lijf ook uitgepoept en honds misselijk.
Het is niet de leukste story die ik deze week vertel maar zo is het wel gegaan helaas...................
Mart moest om 5.00uur eruit en bracht een ontbijtje op bed ik kon toch niet meer slapen dat heb ik op mijn gemak opgepeuzelt daar knapte ik wel wat van op maar ik voelde me zo slap als een vaatdoek,al mijn spieren deden pijn van in allerlei bochten liggen en stil onder de scan.
Om 7.oouur uit bed alles duizelde voor mijn ogen maar ik moest toch in dat ziekenhuis zien te komen maar eigenlijk was alles me teveel ,Hilda ging gelukkig weer mee mijn steun en toeverlaat daar gingen we om 8.00uur op pad om 8.30uur lag ik weer onder de scan en ik had voor mijzelf besloten als ik maandag weer onder de scan had gemoeten want die mogelijkheid bestond ik ben n.l tot woensdag radioactief dan had ik niet meer willen laxeren ik kan dat zowel lichamelijk als geestelijk niet meer aan.
Ik kon onderwijl meegluren naar een scherm met mijn plaatjes ,mijn onderbuik was duidelijk zichtbaar maar je ziet allemaal vlekken maar wat wat is geen idee.
Toen mijn bovenbuik aan de beurt was kon ik niets meer zien helaas om half tien was ik klaar ,duizelig stond ik op oh zei de radioloog gaat het met je ik vertelde haar van mijn nachtelijke belevenissen op de pot ,nou zei ze dan moet dat de volgende keer aangepast worden de hoeveelheid laxans nou zei ik eigenlijk wil ik dit niet meer,dat begrijp ik maar hier zit je voorlopig nog aan vast oke dan nou dat is over drie maanden bedacht ik mij dan zie ik wel weer.
Alles wordt vandaag met spoed bekeken ,alleen een verslag zal wat moeilijker worden ,maar jouw behandelend arts heeft maandag wel de uitslag ..................we wachten af het is nog geen maandag.
Na een kop thee in het ziekenhuis te hebben gedronken zijn we naar huis gegaan ,heb ik samen met mijn paps de boodschappen gedaan ,ik was zo slap en draaiirig dat ik blij was thuis te zijn ,de boodschappen in de kast en toen snel mijn bed in.
Jasper gaat zijn tentamen week in en ziet het helemaal zitten zit ontzettend goed in zijn vel wij hebben veel plezier om hem,vandaag had hij een 7.5 voor zijn mondeling duits gehaald ,het weekend moet hij veel leren maar hij weet het is voor het goede doel.
17 maart heeft hij dan weer een selectie dag in Goes voor het C.I.O.S dat wordt dus weer spannend.
Voor ons wordt dit weekend even de tanden op elkaar en hopen dat het snel maandag is ....wachten maar.
Dit gedicht heb ik al een keer geschreven maar vind ik voor dit weekend wel toepasselijk.
Gedragen.
Dat je je gedragen
weet
door liefdevolle
mensen
en
een liefdevolle
Hand.

Lief dagboek tot ziens liefs Marianne

donderdag 6 maart

Lief dagboek.
Zo deze dag is voorbij ,mijn lichaam gesloopt mijn hersenen in de war verdriet angst om alles wat ik kan gaan verliezen.
Ik heb tot vannacht 4 uur op de toilet doorgebracht alleen maar water wat ik nog in mij had voor de rest niet.
Om 7 uur de wekker en weer hollen nou dacht ik dat wordt een feestelijke dag om 8.15 uur in het ziekenhuis mij gemeld toen nog een keer krampen daarna zakte het gelukkig af,om 8.30 uur onder de sms-scan.
De eerste scan maakt 2 dimensionale plaatjes van mijn heupen tot aan mijn kruin.
Op een gegeven moment moet je met je armen boven je hoofd liggen en heel stil blijven liggen ik heb nu ook overal spierpijn ,daarna maken ze 3 opnames van je schedel een vooraangezicht,je hoofd links om en daarna je hoofd rechts om.
Een opname van je onderbuik en een opname van je bovenbuik,en een opname van de borstkas.
Het was inmiddels 10.15 uur en was deze serie klaar ik mocht even een kopje thee gaan drinken ,ik kwam al bibberend bij Hilda aan de hele wachtkamer zat vol ik weet niet wat ik zag hele zieke mensen met de dood in de ogen maar ook mensen net als ik ,ook een jonge vrouw ik denk van mijn leeftijd voor de rest allemaal oudere mensen.
Zij werden om half elf geroepen en daar gingen ze allemaal met weekendtassen,ik vermoed dat zij voor zo'n nucleaire bestraling d.m.v een infuus opgenomen werden,ik hoop dat dat nog een ver van mijn bed gebeuren is.
Om 10.45 uur werd ik weer geroepen voor de tweede sessie, een vrouwelijke radioloog vroeg of ik met de wintersport was geweest ,ja zei ik nou zei ze dan heb je dat toch nog kunnen doen,ja hoor natuurlijk wat een opmerking dacht ik .
Dit was een scan die geheel om je lichaam heen draait en dan alleen om mijn onderbuik en boven buik.
Rond 12.00 uur was ik klaar helemaal stijf verkleumd mijn haar alle kanten heen maar oke dacht ik dit zit er weer op,helaas graag zien we u morgen terug en vanmiddag om 14.00uur weer gaan laxeren en vanavond om 18.00 uur nogmaals en morgen om 8.30 ga ik dus nogmaals de scan in jippieeeeeeeeeeee!!!!!!!!!!!!!
Ik baalde dat is nog netjes gezegt,ik zou dan wel willen gillen wat zien jullie nu weer!!!!!!!!!!!!!
Ik voel me rot op dit moment leeggep.......... en een schrale k............ waardeloos morgen weer vrolijk en fris er tegen aan en dan maandag de uitslag (hoop ik) want dat was nog niet zeker dat alles dan binnen was.
Lief dagboek tot morgen liefs Marianne.

5 maart woensdag

Lief dagboek.
Vanmorgen om 10.00 uur opgehaalt door taxibedrijf Sluimer (Rene bedankt) en afgezet in het Erasmus mc gelijk doorgelopen naar de afdeling nucleaire geneeskunde en mij even netjes aangemeld het wachten kon beginnen.
Met 4 liter urine in een boodschappentas hebben Ing en ik even de oude zooi opgenomen hoe die afdeling eruit ziet wel lachen ,scheuren in de banken gewoon een ouwe zooi.
Precies om half elf werd ik binnen geroepen mijn vriendin achter latend met 4 liter pies ik werd door drie radiologen opgewacht,er wordt uitgelegd wat ze gaan doen nou dat was duidelijk ik krijg een klein infuusje ,ze tappen eerst wat bloed af voor onderzoek en spuiten daarna de radio actieve troep naar binnen ik vroeg of ze dan gelijk de andere bloedmonsters ook af konden nemen want dan was ik in een prik klaar dat was voor het eerst dat iemand dat vroeg zeiden ze.
Zo gezegt zo gedaan dus eerst de vijf buisjes bloed en daarna de injectie fantastisch toch eindelijk eens begripvolle mensen die ook even naar mij luisterden u bent zo spontaan mevrouw,ja,ja dacht ik hier wel maar thuis ben ik wel eens anders hoor..................
Nou toen op weg met de pies containers (Ing zeulen) hi,hi naar de afdeling endocrinologie naar de prikkamer daar aangekomen met mijn bloedmonsters oh mw. wat fantastisch wie heeft dat gedaan,nou zei ik op de nucleaire afdeling hebben ze dat gedaan geen probleem dus alleen moest ik mijn handtekening zetten op het laboratorium formulier dat mijn vriendin geprikt had nou Ing en ik keken mekaar aan en hadden zoiets van hallo zeg waar zit jullie verstand.
Toen waren uiteindelijk de pies flessen aan de beurt heeft u de stickers erop geplakt nee dat heeft het ziekenhuis gedaan ja maar waar hebben ze ze opgeplakt nou zei ik op de deksel ja,ja jullie begrijpen het wel weer de stickers moestten op de zijkant van de flessen of ik dat dan nog maar even wilde doen nou dat maar even samen met Ing staan doen belachelijk gewoonweg en toen klaar naar huis.
Morgen moet ik om half negen door de scan tot half een!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!feest.................
Vanmiddag om een uur gestart met laxeerzooi en zit nu gezellig tot einde van de avond op de pot om zes uur de twede dosis innemen mmmmmmmmmmmm lekker was dat weer en poepen maar.......
Helemaal eng en naar ,leeg en draaierig en flauw en een hele vieze ijzer smaak in mijn mond stinken gewoon.
Morgenavond om deze tijd is het voorbij en dan op naar de uitslag.
Er lag vanmiddag een mooie kaart in de bus met het volgende gedicht:

Houvast

Houvast
mag je zoeken
Bij Hem
Die je vertrouwd

Houvast
zal je vinden
als je op Zijn
goedheid bouwt

Lief dagboek tot morgen liefs Marianne

dinsdag 4 maart

lief dagboek.

De eerste dag urine verzamelen is weer achter de rug bijna 2 liter ik heb mijn best gedaan,ook de eerste voorlaxeer dag heb ik weer overleefd .

Ik lag gisteren avond om half negen in bed,ik voelde me koud binnen in mijn lijf ik was rillerig en heb een warme douche genomen en lekker onder de wol gegaan.

Ik heb tot 4 uur geslapen en daarna van die haze slaapjes,vandaar dat ik vandaag weer niet vooruit te branden was maar goed ik heb voor alles de tijd dan maar op het gemak.

De vakantie is alweer een ver van mijn bed show dat is wel heel jammer het had beter andersom kunnen zijn dan hadden we de vakantie nog voor ons liggen.

Nu zit je tegen morgen aan te hikken,om 10.30 uur krijg ik die nucleaire injectie die wordt in een ader in mijn arm gespoten,daarna moet ik nog bloed prikken en mijn urine wegbrengen.

Dus de ochtend is wel besteed mijn vriendin Ingrid gaat mee dus dat is gezellig en dan hoor ik morgen hoe laat ik door de scan gaat donderdag.

Ik krijg morgen een flesje laxeer zooi mee daar wordt je zo ziek van als een hond dat is echt heel erg verschrikkelijk dat proeft nog zouter dan zout dat is eigenlijk niet te beschrijven.

Dat moet ik na het avond eten innemen en dan naar de wc,naar de wc, naar de wc,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,en naar de wc tot halverwege de nacht dat is zo ongeveer het laatste wat je je ergste vijand niet toewenst.

Hopelijk is donderdag middag alles achter de rug en begint voor mij een weekend met de meest uiteenlopende fantasie uitslagen die een mens zich maar kan bedenken.

Dan slaap ik halve nachten niet en droom.....................dromen zijn bedrog maar als ik wakker word dan is het geen droom ,geen bedrog.

Ik hoop dat de uitslag van aanstaande maandag heel gunstig mag zijn ,dat ik de toekomst weer een poosje mag inkijken ik weet dat er ontzettend veel voor mij gebeden wordt bij heel veel lieve mensen om ons heen in de kerk tijdens het avondgebed in de kerk op vrouwen ochtenden bij vriendinnen thuis op school mijn gebed is op het ogenblik heel moeizaam ik voel op dit moment geen God om mij heen maar voel mij heel eenzaam eigenlijk omdat ik dit ook alleen moet doorstaan dat geprik dat (leeg poepen) morgen met die piesflessen over straat overmorgen in die koude scan zo'n ongezellige afdeling heel saai twintig van die dokter smurfen om je heen die de foto's bekijken en eigenlijk niks kwijt willen aan jouw.

Ik kom het wel door al is het heel zwaar...................

HOOP

Alle menselijke

wijsheid ligt

besloten in twee

woorden:

wachten en hopen.

Lief dagboek tot morgen liefs Marianne.

maandag 3 maart

Lief dagboek.

De vakantie zit er weer op ,we hebben het fantastisch gehad ,prachtig weer de sneeuw iets minder van kwaliteit maar de sfeer zat er goed in.

Onze Anja had het na drie dagen bekeken,maakte een misstap viel van de trap en het was gedaan met de skipret.

Het weer was gigantisch mooi we zijn allemaal lekker verkleurd ,Oostenrijk is een prachtig land de bergen zo fasinerend alleen de reis is voor mij heel zwaar geweest twee dagen nodig gehad om bij te komen en nu weer aan alle medische onderzoeken deelnemen.

Vanmorgen begonnen met laxeren en 24 uurs urine verzamelen ja zo ligt de vakantie dus weer achter ons.

Er lag een brief thuis van het ziekenhuis dat ik 10 maart voor de uitslag langs moet komen,het kan allemaal wel snel dus,maar of werkelijk alle uitslagen binnen zijn is een ware verrassing...........

De kinderen zijn vandaag naar school gegaan ik heb de was weggewerkt en de boel aan kant ,Mart is weer aan het werk zijn batterij is wel weer opgeladen .

Het wordt een spannende week maar die komen we wel weer door voordat je het weet is het heerlijk vrijdagavond.

Lief dagboek tot gauw liefs Marianne