maandag 28 januari

Lief dagboek.

Vandaag verlang ik naar de zee,het strand,de golven het ruisen,de wind de mooie schelpen de vogels omdat ik mij daar gelukkig voel, weg van alles de vragen het verdriet ,de zorgen.

Gisteren avond al mijn energie weer gegeven aan Sonneburgh moe maar voldaan naar huis gegaan na drieenhalf uur therapeutisch werken,en wat koop ik daar vandaag voor moe en uitgeteld zijn ,me gewoon rot voelen ,als ik in de spiegel kijk zie ik een verdrietige vrouw die zoveel levenslust nog in zich heeft maar geremd wordt door zo'n klote ziekte............

Doe het dan rustig aan hoor ik iedereen denken ,ja natuurlijk ik ben de zestig nog net niet genaderd maar dat duurt hopelijk nog twintig jaar maar het voelt al wel zo ,niemand wil ik pijn doen met deze opmerking maar om even het extreme te stellen dat mijn leeftijd wel heel anders zou moeten aanvoelen als zestig.

Dat is voor mij de grootste straf (als ik dat zo mag zeggen) om niet meer te kunnen wat ik altijd gedaan heb,mijn werk met zoveel liefde en passie er zijn voor de mensen die hulp nodig hebben,ja voor drie uur gaat dat lukken maar meer zie ik het niet meer worden.

Morgen middag ga ik naar Sonneburgh en dan even om de tafel wat zaken bespreken van hoe nu verder???????JA,HOE.......................

Als ik alles kon veranderen

dan deed ik dat voor jou

Als ik de tijd terug kon draaien

dan deed ik dat voor jou

Als ik je ergens mee kon verlichten

dan deed ik dat voor jou

Als je me nodig mocht hebben

dan ben ik er voor jou

Je hoeft me maar te vragen

en ik zal er zijn

want wat ik wil zeggen

jouw verdriet doet mij ook pijn

STERKTE.

Lief dagboek ik wil niet klagen ,ik kan nog steeds lachen ik heb veel plezier in mijn gezin want ze zijn allemaal een beetje maf ,Bob is vandaag begonnen met zijn eerste bezoek aan de orthodontist heeft nu dus pijn in zijn mond,eet tussen zijn voortanden ziet er niet uit maar wel lachen met z'n allen,Jap is gewoon een beetje maf en Veer is vanavond weer naar aikido geweest ze vind het helemaal geweldig dus nu op pad voor zo'n wit pak ,we zien wel voor hoe lang.

Mart zit nu een of andere vragenlijst intevullen voor een medische keuring ,wat een vragen zeg

chauffeurs moeten eens in de vijf jaar gekeurd worden wat een lol.

Ik hoop dat ik morgen wat uitgerust ben en de wereld weer van een zonnige kant zie .

Lief dagboek tot ziens maar weer. liefs Marianne