zaterdag 15 december

Lief dagboek.

Vanmorgen onze nieuwe auto opgehaalt,wel een blitz karretje al zeg ik het zelf.

Het is wel weer wennen met rijden dus we hebben al weer hard zitten lachen,met gas geven!!!!!!!!!!we vlogen zowat en we moesten tanken zit de tankdop aan de andere kant als onze passat.

Dus een hele rondtour over dat benzine station,enfin hopelijk hebben we hier samen heel lang plezier van en maken we een hoop schade vrije kilometers.

Vanmiddag in de kerk gezeten achter mijn wereldwinkeltje,lekker verkocht er was rondom de kerk kerstmarkt zag er heel leuk uit maar doordat het zo koud buiten was kwam iedereen de kerk in om zich te warmen dat was voor ons winkeltje een goede bijkomstigheid.

Vanaf twee uur was er een zangensemble met een kerstrepertoire klonk heel gezellig er werden oliebollen verkocht die kregen ze niet aangebakken wat ik hoorde zijn er een kleine duizend gebakken en verkocht ,ze waren nog lekker ook.

Zo'n middag kan ik ontzettend genieten dan voel ik de moeheid ook niet zo,maar zodra ik thuis kom en even ontspan stort ik een soort inelkaar.

Ik denk zelf dat die moeheid nu vanaf mijn schildklier komt en die ongezellige hoofdpijn want dat had ik in het begin toen er een te trage schildklier werd ontdekt ook gevoeld maar dat is mijn filosofie.

Ik slik nu drie tabletten s'morgens,het is misschien ook wel een combinatie van maar dat weet ik dus niet.

De 24ste december krijg ik mijn volgende dure bil(ha,ha,ha) de tweede injectie hopelijk ga ik mij dan van lieverlee toch wat fitter voelen.

Als op vleuglen van een arend

draagt Hij jou wanneer je valt

zwevend op Zijn kracht van liefde

tot je zelf weer vliegen zal

Je kan je nooit te pletter vallen

ook al maak je een vrije val

onder jou Zijn eeuwige armen

ook in dat diepe donkere dal

Al zie je enkel duisternis

al lijkt het donker om je heen

Zijn licht zal het uiteindelijk winnen

Zijn liefde dringt overal doorheen.

Dit gedicht las ik van de week toen ik mijn verhaal aan het terug lezen was,ik was diep onder de indruk hoe ik dit allemaal heb kunnen schrijven,en welke reakties er gegeven werden,om de ziekenhuis periode terug te lezen was heel heftig ook bij mij rolden de tranen over mijn wangen ik zit er hard over na te denken om hier een boek van te laten maken al is het voor later voor mijn kinderen en misschien wel mijn klein kinderen.

Vera heeft mijn moeder eigenlijk niet bewust gekent ze was negen maanden oud toen mijn moeder darmkanker kreeg,en anderhalf jaar oud toen zij overleed.

Ze weet zich niets te herinneren van oma,ik heb in ieder geval heel wat op papier staan voor mijn kinderen voor nu en voor later om alles nog eens terug te lezen.

Mijn moeder had ook wel het een en ander op papier gezet maar meer wat korte krabbels van dan naar het ziekenhuis ,die afspraak,die medicijnen,die kuur zo'n afspraak,zus afspraak niet echt in verhaal vorm.

Vera kwam vrijdagmorgen beneden en het eerste wat ze zei was ohhhhhhhhhhhhhhhh,mama heeft het toch kerstig gemaakt,de boom staat de kaarsjes in overvloed gekleurde lampjes in vazen het is heel kerstig maar vooral heel gezellig.

Maandag avond ga ik weer naar mijn werkplek voor twee uurtjes dat is voor dit moment lang zat en voor de rest hou ik het heel rustig van de week,weinig op het program staan ik ga het heel rustig aan doen,hopelijk lukt dat.

Lief dagboek tot gauw,liefs Marianne