Lief dagboek.
Je moet altijd
voouitkijken in
het leven en nooit
terug,tenzij in
dankbaarheid
voor voorbije,
gelukkige tijden.
Vandaag de uitslagen van vele onderzoeken over de afgelopen drie maanden gekregen,de longen en de lever zijn onveranderd gebleven gelukkig,de tumor achter de blaas en in de kleine bekken is ook niets veranderd alleen de uitscheiding van de stofjes uit die tumor vandaan is wel aktief en daar heb ik ook de vervelende bijwerkingen van zoals diaree en extreme moeheid.
Ik ga nu starten met sandostatine injecties een maal per maand,daar komt een verpleegkundige voor aan huis en dan in maart ga ik weer de molen in.
Dan krijg ik weer een sessie van scans in het Erasmus met nucleaire zooi ingespoten ,ook weer 2 maal24uurs urine verzamelen en een bloed onderzoek.
Ik heb een cd-rom mee gekregen en een dvd over de sandostatine injecties het hoe en waarom wat voor medicijn het is en waarvoor het gebruikt wordt die ga ik maar eens op mijn gemak bekijken.
Opereren is niet meer aan de orde dat is wel besproken met een medisch team maar niet haalbaar voor mij.
Er zitten teveel uitzaaiingen in het buikvlies ,die zijn toch niet wegtehalen en achter de blaas en in het bekken is te riskant,het zou dan toch weer een behoorlijke ingreep gaan worden.
Jammer voor mij,het was toch een klein sprankje hoop dat ik er misschien helemaal vanaf kon komen.
Ik moet trouwens wel heel erg wennen aan die dr.de herder maar goed het zal best een goede arts zijn,soms verlang ik terug gewoon naar het Ikazia ziekenhuis,het kleine naar dr.Ouwendijk dat was zo'n lieverd maar goed dat is voorbij.
Ik vroeg ook nog hoe dat met mijn werk moest,je lichaam heeft rust nodig was zijn antwoord oke daar kan ik het mee doen.
Nou ik kan weer even drie maanden vooruit,kijken hoe het met dat medicijn gaat en we zien wel verder,gelukkig zie ik het niet somber in en gaan we verder .
Tot ziens,liefs Marianne
5 opmerkingen:
Hoi hoi,
Tja... wat moet ik nu weer eens zeggen...
Opnieuw hadden ook wij toch weer die hoop en opnieuw zijn we teleurgesteld.
We bewonderen je doorzettingsvermogen.
Ik begrijp het ook wel... voor jullie kinderen moet je verder, maar wat zul je je soms ongelooflijk rot voelen, zowel geestelijk als lichamelijk!!!
Ik hoop dat die sandostatine z'n werk goed zal doen en dat je er baat bij hebt.
We denken aan jullie...
Hele dikke kusssss
Jeroen, Christa, Tim en ????
Hoi Marianne en familie
Het blijft voor jou en familie naar de toekomst kijken.Ik begrijp uit het verhaal dat de situatie stabiel is ,maar een ingreep niet kan.Dat valt tegen, en dat is niet iets wat je ons laat lezen in je verhalen over je leven met Martin en kinders.We bewonderen je inzet en kracht om dit met je omgeving te delen.
Ik hoop dat de komende tijd voor jou energie blijft geven.
Verder even rust na al die verbouwingen. Veel sterkte en de groeten van Anja en Arjan Hartog
Marianne,als je dit gevoel bij deze arts hebt,zou ik er toch eens over nadenken of je wel vertrouwen in hem hebt.Kan je echt niet in de Daniel onder behandeling komen met een arts die misschien bter ligt?
Lieve Marianne en Martin,
Met regelmaat bezoeken we je blog en wisten dat het vandaag een belangrijke dag voor je was. Wat we iedere keer weer zo bijzonder vinden is dat je ondanks alles zoveel hoop uitstraalt. We hopen en bidden met je mee; dat het medicijn z'n werk mag doen en dat je een tijd van rust tegemoet kan zien met het gezin. Sterkte!
Hartelijke groeten,
Diane en Dick
Hoi Marianne,
Van Christa had ik al iets gehoord omtrent donderdag. Ja je moet wel van steen zijn als dit niets met een mens doet. Kan me helemaal voorstellen dat je liever een OK had gehad, ook al is dat geen pretje. Gewoon het idee, dat ze dat niet kunnen doen geeft zo'n onmachtig gevoel. Ik ben heel blij om te lezen dat je niet zo somber bent. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte, moed, kracht en wijsheid toe bidden.
Knuffel van Lia
Een reactie posten