Zondag 30 september.

Lief dagboek.
Hier ons vriendje Arie die even door mij in het zonnetje gezet moet worden,Arie vanaf deze kant een hele dikke knuffel en je weet ik hou van je!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Vanmorgen in de kerk geweest veel mensen kwamen even horen hoe het met mij gaat,hebben veel vragen waar ik soms ook niet op weet te antwoorden.
We hebben mooie liederen gezongen het was een waardevolle dienst.
Daarna naar Rhoon om ons meisje optehalen en lekker bijtekletsen,de openhaard brandde het was erg gezellig.
Voor veel mensen klinkt het vreemd in de oren denk ik als ik zeg de draad weer optepakken en vooruit te kijken om er nog een leuk leven van te maken,anders wordt mijn bestaan wel erg dramatisch ,het zal soms best niet meevallen maar ik ga nu aan onze toekomst werken ook al weet ik niet hoe die er verder uit komt te zien,maar laten we eerlijk zijn wie weet dat wel..............................
Ik leef nu van scan naar scan ,naar uitslag en dan weer de volgende scan.
Maar bovenal wil ik weer lachen ,en gewoon zijn dus.................

Dansen en zingen.

Vertel nu eens niet
over verdriet
over oorlog

Maar vertel hoe mooi
je kunt dansen
en zingen

en zeg dat we ook
heel erg
mogen lachen

Ondanks het feit dat we weten endocriene kanker te hebben,ben ik een jonge vrouw,een jonge moeder,een jonge vriendin maar vooral een jonge echtgenoot die probeert te overleven ,zodat het voor iedereen prettig is om mee omtegaan.
Zeker voor Mart valt het niet mee,altijd maar te moeten vertellen hoe het met zijn vrouw gaat,hij zit ook in een overlevings fase maar ik weet zeker we redden het.
Soms zijn plannen maken voor de toekomst heel verwarrend voor ons,maar goed dan maken we gewoon geen plannen en leven we prettig zoals ons leven valt iedere dag met veel plezier,met veel liefde en ontzettend veel lieve mensen om ons heen.
Ik ben van plan morgen weer een poosje naar mijn werk te gaan,even de koffie delen of een rondje meelopen ik zie wel,eigenlijk heb ik er wel weer zin in.
Lief dagboek tot morgen,liefs Marianne.