Maandag 3 september.

Lief dagboek.
Ja,prachtig is íe die meidenkast van Veer,gekocht op marktplaats en zaterdag avond wezen ophalen.
Alleen een grooooooooooooooot probleem,hoe komt deze kast boven te staan,hij past n.l niet door het raam,niet over detrap,niet via het dakterras ja,ik bedoel nee hij past dus niet.
Dus de zaag erin ,de bovenkap eraf gezaagd,de zijkant gesloopt,en de poten eraf getimmerd!!!!!!!!!!!!!!!!!
Het lijkt nu een soort dieren verhuiskist en nu de kast maar weer in elkaar timmeren en lijmen.
Als hij in elkaar zit zal ik laten zien hoe deze kast er echt uit komt te zien.
Vandaag gaat het gelukkig beter met mij,ik lag gisteren avond vroeg in bed,en heb bijna klokje rond geslapen,mijn boek uitgelezen,echt een aanrader,knielen op een bed violen,van Jan siebelink.
Gisteren avond heeft Mart nog even met Roemenie getelefoneerd,zij hadden een mailtje gestuurd dat zij zich teveel voelde om bij ons te verblijven nu ik ziek ben,ze dachten dat rust mij beter zou doen,maar wij hebben geprobeerd ze uitteleggen dat wij het heel fijn vinden als ze komen,en dat ik toch niet overal mee meegaat.
Vera moet nu weer naar school en ik ben tussen de middag dan voor haar thuis om samen een boterham te eten.
En ik moet toch op mijzelf passen,alhoewel het bijzonder goed gaat wat betreft mijn conditie.
Geestelijk heb ik het soms zwaar te verduren,maar kop op schouders er onder en positief denken.
Dat is het motto van overleven,voor sommige mensen niet te begrijpen wat wij doorstaan, denken dat wij robots zijn ,soms denk ik wel eens kon iedereen maar eens een dag het onzekere gevoel van mij overnemen, en is zo'n uitslag verwerken!!!En voor de rest doe ik het zelf wel weeer dan, nou dan piepen sommige wel anders??????????
Soms is het leven zo oneerlijk,maar dat hoef ik niet te vertellen,dat is iedereen wel eens met mij denk ik,maar het is heel makkelijk om te oordelen als het gelukkig jouw deur voorbij gaat.
Ik gun dit niemand en hoop dat er gauw een einde aan deze situatie komt,zo'n einde als in een sprookje: En ze LEVEN nog LANG en GELUKKIG!!!!!!!!!!!!!!!!
Morgen gaan we onze oma begraven in de leeftijd van 101 jaar,we gaan met z'n vijven,de jongens hebben vandaag hun rooster opgehaald ziet er wel aardig uit geloof ik,hebben er ook wel weer zin in.
Maar morgen zijn ze vrij bijzonder verlof ,en Veer gaat een poosje naar school,dan haal ik haar in de loop van de ochtend weer op.
Lief dagboek tot morgen liefs Marianne.