Lief dagboek.Deze foto is gisteren gemaakt in de grienden,hier staan scilla en rosalia ook op,verder het gezin en opa,we konden lekker wandelen het weer was goed.
Vannacht waardeloos geslapen veel wakker en maar draaien en denken,gewoon een worsteling met mijzelf.
Om 7 uur uit bed gelijk maar aan de slag,nergens aan denken,ontbijtjes klaar maken,picknickmand klaar zetten om mee te nemen ,vandaag staat er op het progamma Madurodam,en scheveningen alleen het weer ziet er niet zo geweldig uit.
De kinderen allemaal naar school,en wij met z'n vijven op pad,koud,regenen harde wind het leek wel herfst,kraag omhoog,paraplu op en wandelen maar,ik kan nou niet zeggen dat het echt heel lekker was,jammer gewoon,madurodam is dan niet leuk ,het is er helemaal open dus je waait gewoon uit je laatste verschoning,daarna naar scheveningen gereden toen stort regende het maar hoe dichter we bij de zee kwamen hoe lichter het werd.
We hebben een stukje over de pier gelopen en over de boulevard,toen begon er een waterig zonnetje te schijnen,leuke foto's kunnen maken en op tijd weer terug om Vera uit school te halen.
Mijn hoofd is vandaag wel weer wat rustiger als het afgelopen weekend,maar zodra ik even rustig zit gaan mijn gedachten naar een brief die er naar mij gestuurd moet gaan worden,met welke mededeling en voor wanneer ???????
Vanmiddag was ik opzoek naar een gedicht of iets waar ik kracht uit kon halen en pakte deze kaart:
U bent mijn rots wanneer ik wankel,
U richt mij op wanneer ik val.
Dwars door de storm
bent U Heer,het anker,
Ik stel mijn hoop alleen op U!
Als ik dit lees bedenk ik mij dat dit weekend een hele zware storm door mij heen gewoed is,ik dreigde te vallen maar er waren veel handen om mij optevangen,ik besef dat ik heel rijk ben ondanks het vele verdriet dat ik nu doorsta ga ik verder en probeer de zonnige kant te blijven zien.
Ik heb voor morgen een afspraak bij de huisarts kijken of hij wat voor mij kan gaan regelen of in ieder geval er achter kan komen wanneer ik nu eens aan de beurt ben,afwachten maar weer.
Voor vanavond staat er nog een boswandeling op het programma,en dan hopelijk lekker slapen.
Lief dagboek tot morgen liefs Marianne.
7 opmerkingen:
zo te lezen is er geen post gekomen vandaag
marian ik vind je erg dapper je zet toch steeds weer je schouders er onder petje af voor je nog bedankt voor de bloemen en de cadeaubon
marianne het elastiek kan niet altijd strak gespannen zijn het raakt ook een keer overbelast. Doe het rustig aan en denk alleen maar aan jezelf en je gezin de rest komt later wel weer. Er wordt veel aan je gedacht hopelijk steunt je dat wel. Tel de dagen met een sterretje zou mijn nichtje zeggen.
Iedere dag lezen we even je dagboek, maar niet iedere dag kunnen we de woorden vinden om je te helpen, te steunen of te troosten.
Heer U bent altijd bij mij
Welk pad ik ook mag gaan
Hoe moeilijk soms de wegen
U zult mij terzijde staan
Een weg vervuld met blijheid
maar ook soms met een traan
Ik loop hem niet alleen
Want U zult met mij gaan
Natuurlijk begrijp ik dat je er niet was(zondag)evenals Rein al zegt/zei:ga niet overal excuses voor aanbieden!Nergens voor nodig ook trouwens,toch?
Vraagje aan Rein:nieuwe zonnebril gehad voor je verjaardag?haha. Rein,weet jij trouwens dat jij een aangetrouwde achter achter achterneef van mij bent(geloof ik)
En Marianne,we hebben al 2 buggies en een popppenwagen,dus ik pas even.We moeten al groter gaan wonen vanwege de zooi van die meiden wat hier staat.
Vanavond naar zang geweest!Kom ook joh.Kan heel troostend zijn!Zo ook vanavond!
ik hoop dat de huisarts iets kan bereiken.
laat hij bellen!
sterkte meid!
Hoi Marianne,
Zo even je dagboek gelezen. Alles samen al besproken, blijft moeilijk en kan alleen maar hopen en wensen dat je volgende week alles kwijt kan. Dat je daar de tijd voor krijgt en anders neemt. Schrijf alles op wat je wilt vragen en laat je niet afschepen,hebben ze jou genoeg gedaan. Jank met je mee, is bij mij natuurlijk niet zoveel voor nodig momenteel. Ik hoef maar op de praktijk te komen en voel me daarna zo rot dat ik niet kan slapen. Normison 20 is dan toch een uitkomst. Kan beter de berichten die jou broer en Christa via je blog uitwisselen voor het slapen gaan lezen, ga ik misschien lachend naar bed.
Ik vind het geweldig Marianne hoe je ook deze week weer alles doet met je gasten en wat je afstruint. Echt super en blijven lachen met van binnen je soms zo eenzaam voelen.
Bidden, hopen, knuffelen, wensen, ervoor je zijn, maar niemand kan wegnemen je pijn.
Heel veel liefs, KANJER!!! Lia
Een reactie posten